Ο Νίκος Λάσκαρης έδωσε σήμερα την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη τύπου και μεταξύ άλλων, παρουσίασε ουσιαστικά τον εαυτό του ως επιχειρηματία, και κατέστησε σαφές ότι στον Άρη ήρθε για το μπάσκετ. Ούτε για τον Ερασιτέχνη, που επισήμανε ότι τα πράγματα εκεί είναι μπερδεμένα, ούτε για το ποδόσφαιρο, που κατέστησε σαφές ότι δεν τον ενδιαφέρει…
Αναλυτικά τα όσα είπε ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ Άρης για τα συγκεκριμένα θέματα…
«Εχουμε έναν διεθνή επιχειρηματικό όμιλο επενδύσεων, κυρίως φόκους σε ορυχεία (χρυσό, πολύτιμους λίθους). Στον χρηματοοικονομικό τομέα σε τραπεζικά και πιο πρόσφατα στη ναυτηλία.
Η σχέση με την Ελλάδα πιο περίπλοκη. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία, ήρθα εδώ και τελείωσα το Λύκειο και έφυγα πάλι. Εμείς που είμαστε στο εξωτερικό έχουμε πιο έντονο το ελληνικό στοιχείο. Όταν βλέπαμε τον Άρη να μεγαλουργεί στο υρωπαϊκό στερέωμα είναι δύσκολο να ακούς ότι η Αυτοκρατορία αυτή κινδύνευε να αφανίσει. Αυτό έγινε το Μάρτιο, χωρίς να ξέρουμε πολλές λεπτομέρειες, γνωρίσαμε τον Σπύρο Χριστοφορίδη και μας έκανε γνώση σε κάποια θέματα. Δεν πίστευα στα αυτιά μου… Η ομάδα πήγαινε καλά αγωνιστικά, αλλά είχε πρόβλημα να πληρώνει τις δόσεις του άρθρου 99.
Ξοδεύουμε χρήματα στην Ελλάδα, αλλά δεν επενδύουμε. Απλώς δεν θέλαμε να φαληρίσει το μπάσκετ του Άρη του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Σούμποτιτς, του Φιλίππου. Να πω ένα ευχαριστώ για τη διοίκηση που έβαλε την ομάδα στο άρθρο 99 και ξέρουμε πλέον και μετά από βαθιά έρευνα ξέρουμε που είναι ο πάτος.
Δεν είχαμε κάποιο πλάνο ως πλατφόρμα επενδύσεων. Καθαρά για να σώσουμε τον Άρη και να μην γυρίσει στο ερασιτεχνικό η ομάδα.
Το μεγάλο ίνδαλμα ήταν ο Γκάλης, σίγουρα συνδρομή είχε και ο Γιαννάκης και τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτή η αγάπη δεν μπορούσε να μεταφραστεί στο να γίνω επαγγελματίας παίκτης και γιατί δεν μπορούσα και γιατί είχα προβλήματα με τα γόνατα. Ήθελα να σπουδάσω αθλητικό μάνατζμεντ. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, είδα ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος, μια ζωή εκτός του αθλητισμού… Δεν σταμάτησα να παρακολουθώ αθλητικά, κυρίως μπάσκετ και στίβο.
Δουλεύω σε όλον τον κόσμο και παρακολουθούσα ΝΒΑ και τα ευρωπαϊκά παιχνίδια των ελληνικών ομάδων και σπάνια το ελληνικό πρωτάθλημα. Είχα μείνει στα μεγαλεία του Άρη… Το μπάσκετ ουσιαστικά μου έχει σπαταλήσει πολλές ώρες από τη ζωή μου. Ευτυχώς πριν μερικά χρόνια γνωρίστηκα με τη συζυγό μου, την Τζόρτζια που επίσης της αρέσει το μπάσκετ και μαζί συνεχίσαμε να παρακολουθούμε το μπάσκετ.
Είμαστε λίγο τρελοί με το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο δεν είναι στην κουλτούρα μας. Μας είχαν γίνει προτάσεις να μπούμε στην Πρέμιερλιγκ, αλλά δεν είμαστε του ποδοσφαίρου. Παρακολουθούμε μόνο τα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο καθένας έχει τις δικές του προτιμήσεις. Μου αρέσει να βλέπω στίβο, κολύμβηση από το να δω ποδόσφαιρο.
Για κάποια ερασιτεχνικά τμήματα έχουμε κάνει συζήτηση με τον κ. Δεσύπρη. Θέλουμε να δούμε που υπάρχουν ανάγκες, για να βοηθήσουμε. Θέλω να ξέρω ακριβώς που πηγαίνει κάθε ευρώ. Δεν θα μείνουμε μόνο στον Άρη, αλλά ως Laskaris Foundation θα βοηθήσουμε κι άλλα αθλήματα, όπως η κωπηλασία.
Aυτό για τον ενιαίο Άρη, ακούγεται πολύ ωραίο. Να ξεκινήσουμε από τον Ερασιτέχνη. Δεν ξέρω που αρχίζει και που σταματάει. Δεν μπορώ να καταλάβω τα οικονομικά του Ερασιτέχνη και όταν δεν μπορείς να καταλάβεις, το αφήνεις. Δεν έχει να κάνει με τη σημερινή διοίκηση, αλλά με την κατάσταση στην Ελλάδα, γιατί ο Ερασιτέχνης δεν φαλιρίζει, αλλά μαζεύει χρέη… Ποιος θα ασχοληθεί με αυτό; Ποιος θα πάει να πει ότι θα τα χαρίσει το κράτος; Μπορεί να έχουν γίνει λάθη, παντού όμως γίνονται λάθη…».
