Ανησυχητικά πράγματα συμβαίνουν στον ιστορικό Απόλλωνα Καλαμαριάς, που φέτος θα παίξει στην Γ’ Εθνική…
Στους Πόντιους φαίνεται πως υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και αυτό έχει χτυπήσει και τον φροντιστή της ομάδας, Θόδωρο Κοσμίδη, ο οποίος περιμένει μάταια να πάρει κάποια χρήματα για τη δουλειά του, καθώς φέρεται να έχει χάσει το σπίτι, στο οποίο έμενε.
Το θέμα έχει αναδείξει το pamebala, που ασχολείται με τα θέματα της Καλαμαριάς και το βράδυ δημοσίευσε την κραυγή απόγνωσης του φροντιστή του Απόλλωνα…
Δείτε παρακάτω τι ακριβώς έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, τονίζοντας πως έχει ξεπεράσει τα όρια !
Θεοδωρος Κοσμιδης
Σε ολους οσους με γνωριζουν θελω να πω κατι και σας παρακαλω μονο να διαβασετε και να μη κανετε κανενα ‘like’. Δεν χρειαζετε αλλωστε. Πριν ξεκινησω οσοι απο εσας γνωριζετε την οικογενεια μου μην αναφερετε τιποτα απο ολα αυτα, γιατι δεν θελω να την στενοχωρεσω και αντεχω 11 μερες να το κραταω μυστικο. Λιγοι-πολλοι ; Δεν ξερω. Γνωριζουν οτι περναω καποια δυσκολη κατασταση “προσωπικη”. Η δουλεια του καθενος εχει τα καλα της, αλλα εχει και τα πολυ στραβα της. Αν το δευτερο μπει μεσα σου βαθια, δυσκολα βγαινει. Και τοτε εχει τον ελεγχο μεσα σου, ο κακος σου εαυτος. Δυσκολα τον ελεγχεις. Ειμαι 48. Εκανα 48 ολοκληρα χρονια να χτισω ενα καλο χαρακτηρα. Τον κερδισα ή μου τον εδωσαν ; Μαλλον μου τον εδωσαν. Μονο 2. Οι γονεις μου. Πρεπει να τους βοηθησω να το κρατησω για παντα. Πρεπει. Ειναι δωρο. Η δυσκολη καθημερινοτητα ομως στη δουλεια μου ειναι βλεπω πιο ισχυρη. Και πιο ψυχρη. Σε τρωει. Νοιωθω οτι θα χασω αυτο το δωρο. Επειδη ειμαι στο οριο και μαλλον το εχω περασει για λιγο, οτι γινει απο εδω και περα να μη με θεωρησετε τετοιο χαρακτηρα. ΚΑΚΟ. Με αναγκασαν. Με πιεσαν. Ξερω οτι αυριο θα ψαχνω για δουλεια. Γιατι θα με απολυσουν. Θα προλαβουν να το διαβασουν ή θα τους το πουνε. Παντα υπαρχουν τετοιοι. Μηπως πρεπει να ειμαι τετοιος για να ζησω ; Οχι δεν ειναι σωστο. Αλλα φοβαμαι μηπως κανω κατι ασχημο. Πολυ ασχημο. ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ. Ειπα οτι ειπα. Και τωρα που το σκεφτομαι πιο καλα για εμενα….ή ειμαι ψυχασθενης ή εχω καποιο ειδος μελαγχολιας. Αλλα και τωρα που το σκεφτομαι παλι…..οχι, οχι. Βλακιες λεω. Μια χαρα ειμαι. Απλα ενα πραγμα συμβαινει : ΠΕΙΝΑΩ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ. Τοσο δυσκολο ειναι αυτο ; Μια βοηθεια ζηταω και τιποτα παραπανω. Με ακουει κανεις ; ή μηπως η ψυχρη κοινωνια μας ειναι πιο ικανη ;
— χίλια κομμάτια.
