Μέρα αγώνα σήμερα για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου που αντιμετωπίζει τη Ρουμανία για τα προκριματικά του Euro 2016. Η Ελλάδα δεν έχει ούτε μαθηματικές ελπίδες για να μπει στα μπαράζ. Γενικά, τα εναπομείναντα παιχνίδια μοιάζουν με βουνό, καθώς όλοι θέλουν να τελειώσει το γρηγορότερο δυνατό η τραγική παρουσία της εθνικής στα προκριματικά. Ωστόσο, οι διεθνείς οφείλουν να αγωνιστούν με σοβαρότητα το βράδυ στο Βουκουρέστι και να πάρουν τους τρεις βαθμούς. Το χρωστάνε και στους εαυτούς τους αλλά και στους Έλληνες.
Η Ρουμανία είναι δύσκολος αντίπαλος, πόσο μάλλον στην έδρα της. Θυμίζει …Ελλαδα των προηγουμένων ετών στην αμυντική λειτουργία. Επιθετικά δεν σκοράρει πολύ. Βρίσκει τρόπους όμως να παίρνει αυτό που θέλει. Σίγουρα δεν εντυπωσιάζει με την απόδοση της και η ποιότητα των ποδοσφαιριστών της δεν κάνει και καμιά φοβερή εντύπωση. Παρόλα αυτά, κατάφερε να απέχει μισό βήμα από την απυεθείας πρόκριση στο Euro 2016. Έστω κερδίζοντας με μισό – μηδέν. Ό,τι ακριβώς έκανε και η εθνική μας στο κοντινό παρελθόν…
Το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι δύσκολο, προσφέρει την ευκαιρία στους Έλληνες ποδοσφαιρστές να δείξουν ότι έχουν ικανότητες και από την επόμενη διοργάνωση δεν θα έχουν ρόλο κομπάρσου. Έστω στο 90’, προλαβαίνουν να πάρουν μία νίκη και να φέρουν μία νότα αισιοδοξίας για το μέλλον στο πίσω μέρος του μυαλού των φιλάθλων. Οι παικτες έχουν ακούσει και θα συνεχίσουν να ακούνε πολλά. Πιθανόν όχι άδικα. Τα «εθνική Μυκόνου» κλπ., δίνουν και παίρνουν. Ίσως σήμερα να βγει ο ποδοσφαιρικός εγωισμός αυτών των παιδιών, γιατί εδώ που τα λέμε, το θέμα για αυτούς γίνεται προσωπικό. Ας ματώσουν επιτέλους στο χορτάρι, και ας είναι για τους εαυτούς τους. Ποιότητα έχουν. Δε γίνεται οι περισσότεροι να κάνουν καριέρα σε μεγάλα πρωταθλήματα και να μην μπορούν να βάλουν ένα γκολ με τα Φερόε και τη Φινλανδία. Κάτι άλλο συμβαίνει. Το μόνο που μένει αυτή τη στιγμή, είναι να παλέψουν στα ματς που απομένουν.
Όπως παλεύουν στις ομάδες τους. Η νίκη είναι απαραίτητη και για να μη συνεχιστεί η κατρακύλα της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη. Το ζήτημα δεν είναι καθόλου αμελητέο. Η 44η θέση δεν μας τιμά καθόλου. Υποχρέωση των διεθνών τώρα είναι να σώσουν ό,τι… σώζεται. Είναι και θέμα γοήτρου στην τελική. Και θέμα σεβασμού στιν ελληνικό λαό, που περνάει δύσκολα χρόνια και ψάχνει να πιαστεί από εθνικές επιτυχίες που αναστηλώνουν το εθνικό του
Δε νοείται αθλητές που φοράνε το εθνόσημο να μην αφήνουν και την ψυχή τους στον αγωνιστικό χώρο. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι διεθνείς και να τα δώσουν όλα. Αν το κάνουν αυτό, το αποτέλεσμα περνάει σε δεύτερη μοίρα. Μάλιστα τις περισσότερες φορές είναι το επιθυμητό…
