Όμορφα ολοκληρώθηκε το δεύτερο 24ωρο στο Ευρωμπάσκετ. Έχω πλήρη εικόνα για τις συγκοινωνίες από και προς το Πιέρ Μορουά, εξοικειώνομαι με τα δεδομένα της δημοσιογραφίας στο διαδίκτυο, βρήκα εύκολα σούπερ μάρκετ κοντά στην γκαρσονιέρα μου στην παλιά Λιλ και χθες(16/09/2015) έφυγα από το γήπεδο με πολύ ωραία τελευταία εικόνα.
Ήθελε περίπου 30 δευτερόλεπτα για να ολοκληρωθεί η παράταση του συναρπαστικού προημιτελικού της Λιθουανίας απέναντι στην Ιταλία και το ματς είχε κριθεί οριστικά και αμετάκλητα.
Εκεί που έγραφα τον πρόλογο του κειμένου του ματς, έριξα άλλη μία ματιά πίσω από τον πάγκο του Καζλάουσκας.
Δεν είχα καλή οπτική γωνία, αλλά τον είδα… Όπως πάντα, φορούσε το κοντομάνικο t-shirt περιπάτου της Εθνικής, με εκείνο το απαίσιο πράσινο χρώμα του βατράχου.
Ήταν εκεί και πανηγύριζε σαν μικρό παιδί την πρόκριση στον ημιτελικό . Ο Άρβιντας Σαμπόνις γύρισε αριστερά του και χάρισε μία αγκαλιά κι ένα φιλί στη σύζυγό του. Γύρισε δεξιά χτύπησε τα χέρια με τον διπλανό του και σχεδόν τρέχοντας ανέβηκε τα σκαλιά της εξέδρας των επισήμων. Σίγουρα κατευθύνθηκε στα αποδυτήρια…
Δυστυχώς το αχανές Πιέρ Μορουά δεν βοηθάει να επικεντρώνομαι σε πάρα πολλές λεπτομέρειες και σίγουρα οι αποφάσεις των διοργανωτών για τα χωροταξικά του σταδίου δεν του επιτρέπουν να καθίσει στην αγαπημένη θέση του.
Πάντα τον παρακολουθώ στις μεγάλες διοργανώσεις. Μπαίνει πολύ πριν το ζέσταμα από τα αποδυτήρια στο γήπεδο μόνος του και «σκανάρει» τα πάντα. Περπατάει αργά και σταθερά και με το ύφος του δεν επιτρέπει σε κανέναν να τον πλησιάσει.
Σε κάποια ματς ανοίγει κουβέντα με τον Καζλάουσκας. Σχεδόν πάντα κάθεται μόνος του κάτω από το καλάθι από την πλευρά του πάγκου της Λιθουανίας.
Ο Σαμπόνις δεν αντιμετωπίζει την Εθνικής ως πρόεδρος της ομοσπονδίας. Είναι σίγουρα οπαδός και προσωπικά μου δίνει την εντύπωση του «πατέρα» δώδεκα μαντράχαλων που τον έχουν ίνδαλμα.
Άλλωστε, ο Σαμπόνις παρέα με τον Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις, τον Ρίμας Κουρτινάιτις, τον Βαλντεμάρας Χομίτσιους και τους άλλους καλαθοσφαιριστές της Ζαλγκίρις κράτησαν ψηλά το εθνικό φρόνημα, κατακτώντας πρωταθλήματα κόντρα στη μισητή ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την ομάδα του σοβιετικού στρατού.
Πυρήνας αντίστασης των Λιθουανών ήταν η Ζαλγκίρις απέναντι στην κομμουνιστική μπότα κι ο Σαμπόνις σύμβολο.
«Εξόρισαν και τους δικούς μου στη Σιβηρία. Τους είπαν ότι έχουν στην ιδιοκτησία υπερβολικά μεγάλη έκταση γης» διηγήθηκε με πικρό χαμόγελο o «Σάμπας», μιλώντας στους συντελεστές του καταπληκτικού ντοκιμαντέρ «The other dream».
Παρόμοιες εμπειρίες αποκάλυψαν και οι συμπαίκτες του. Στο ίδιο ντοκιμαντέρ είδα τον Κουρτινάιτις να δακρύζει.
Η κατοχή επί δεκαετίες έχει αφήσει στην μικρή χώρα της Βαλτικής βαθιές πληγές και το διαπίστωσα το Ευρωμπάσκετ του 2011.
«Ξέρεις τι είναι να περιμένεις στην ουρά για ψωμί και να μην ξέρεις αν θα προλάβεις να βρεις;» μου είπε ξεναγός στο Κάουνας.
Εκεί κατάλαβα ότι το μπάσκετ στη Λιθουανία δεν είναι απλώς αθλοπαιδιά που προσφέρει διακρίσεις.
Είναι στοιχείο της εθνικής ταυτότητας των Λιθουανών κι ο Σαμπόνις πρεσβευτής τους στην παγκόσμια κοινότητα.
Με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης έμαθαν άπαντες στον πλανήτη γη την ύπαρξη του μικρού κράτους της Βαλτικής και το κυριότερο:κατέστη σαφές ότι οι Λιθουανοί εθνολογικά δεν έχουν καμία σχέση με τους Ρώσους.
Κι επειδή στη Λιθουανία αντιμετωπίζουν το θέμα πατριωτικά, το συνεχίζουν επαγγελματικά με τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση.
Ακαδημία μπάσκετ έχει «στήσει» ο Σαμπόνις στο Κάουνας.
Τέσσερις παίκτες(Καλνιέτις, Ματσιούλις, Γιανκούνας, Μιλάκνις) μεγάλωσαν στην πατρική αγκαλιά του «Σάμπας», στις εγκαταστάσεις του Sabonis Basketball Center κι έμαθαν τα βασικά του basketball υπό την εποπτεία του.
Μπάσκετ από τον πατέρα του έμαθε κι ο Ντομάντας Σαμπόνις, ο οποίος κατάκτησε θέση στη δωδεκάδα με το σπαθί του κι όχι με μέσον.
Άπαντες στην Εθνική έχουν ίνδαλμα τον πρόεδρό τους, τον νιώθουν σαν πατέρα τους και στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ απέναντι στην Ιταλία τον τίμησαν με τη νίκη(95-85) και την απόδοσή τους.
Εκείνος αγωνιούσε πίσω από τον πάγκο της Λιθουανίας, φορώντας τη φανέλα της Εθνικής. Ήταν σαν να έπαιζε μαζί τους…
https://www.youtube.com/watch?v=PKjEcZoQ2Qc
Άξιοι συγχαρητηρίων είναι οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ «The other dream team».
Με κοινωνικό-πολιτική προσέγγιση και συγκλονιστικές λεπτομέρειες αναδεικνύουν τη σχέση των Λιθουανών με το μπάσκετ. Αξίζει να το παρακολουθήσετε.
