Ο διασυρμός του Ηρακλή από την ΑΕΚ έφερε στην επιφάνεια όλα τα σφάλματα και τις παραλείψεις που έγιναν από τη στιγμή που οι κυανόλευκοι εξασφάλισαν την άνοδό τους στη Σούπερ Λιγκ.
Η απόφαση να μην αποκτηθεί τεχνικός διευθυντής, οι επιλογές που έγιναν (ή δεν έγιναν) στο μεταγραφικό παζάρι, η ελλιπής στελέχωση της διοίκησης, ήταν μερικοί από τους λόγους που συνετέλεσαν ώστε να χαθεί η “σιγουριά” που ένιωθε ο φίλαθλος του Ηρακλή την περασμένη σεζόν. Τότε, ακόμη και σε περιόδους που η ομάδα παρουσίαζε αγωνιστική κάμψη, ο κόσμος εμπιστευόταν τον Σπύρο Παπαθανασάκη ότι θα κάνει άμεσα τις απαραίτητες κινήσεις, το Νίκο Παπαδόπουλο ότι θα βελτιώσει με τις ιδέες του την εικόνα της ομάδας, τους παίκτες ότι θα αντιδράσουν και θα επιστρέψουν στις καλές εμφανίσεις.
Αντίθετα, από το ξεκίνημα της φετινής χρονιάς χάθηκε σταδιακά αυτή η σιγουριά, με την ομάδα να μην έχει απλώς αρνητικά αποτελέσματα, αλλά να μην βγάζει ούτε και τα στοιχεία που είχε πέρσι. Το πάθος, τη συνολική καλή αμυντική λειτουργία, την ομοιογένεια. Ο Ηρακλής ήταν πραγματικά καλός μόνο στον αγώνα της πρεμιέρας απέναντι στην Καλλονή. Από εκεί και έπειτα, εμφανίστηκε προβληματικός και μάλιστα χωρίς να μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι είναι αυτό που πραγματικά “φταίει”. Παρουσίασε διαφορετικά προβλήματα στη διάρκεια των πέντε αγωνιστικών ανάμεσα στο διπλό της Μυτιλήνης και τον διασυρμό στο ΟΑΚΑ. Με Πανιώνιο και Λεβαδειακό κυκλοφορούσε σωστά τη μπάλα και δημιουργούσε φάσεις χωρίς όμως να καταφέρει να σκοράρει. Με τον Πλατανιά στην Κρήτη είχε χάσει εντελώς τον προσανατολισμό του και …ταμπουρώθηκε ώστε να κρατήσει την ισοπαλία. Απέναντι στα Γιάννενα ήταν καλύτερος επιθετικά, αλλά παρουσίασε σοβαρά προβλήματα στην άμυνα. Το ίδιο συνέβη και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, όπου παρότι η ομάδα εμφανίστηκε -επιτέλους- περισσότερο παθιασμένη, η άμυνά της ήταν …παιδική χαρά.
Μετά τον αγώνα απέναντι στην ΑΕΚ, παρά την προφανή αναστάτωση που είναι προϊόν του εύρους του τελικού σκορ, ο Ηρακλής έχει και ένα μεγάλο κέρδος: αυτή τη φορά δεν κρύφτηκαν τα προβλήματα της ομάδας. Απέναντι σε μια ΑΕΚ με αρκετά προβλήματα και προερχόμενη από ήττα με 4-0 από τον Ολυμπιακό, ο Ηρακλής φάνηκε ανήμπορος όχι απλά να διεκδικήσει βαθμό, αλλά ούτε καν να …ηττηθεί με αξιοπρέπεια. Ήταν απολύτως ξεκάθαρη η αδυναμία του διδύμου των στόπερ να αμυνθούν επαρκώς σε επίπεδο Σούπερ Λιγκ, η έλλειψη παικτών με προσωπικότητα ώστε να κρατήσουν την ομάδα μακριά από το να διασυρθεί, η …τρικυμία που επικρατεί στο μυαλό του Νίκου Παπαδόπουλου, ο οποίος φαίνεται να έχει χάσει τη δυνατότητα να βρίσκει λύσεις από τον πάγκο. Μπορεί όλα αυτά σήμερα να μοιάζουν καταστροφικά, ωστόσο το γεγονός ότι πλέον ο Ηρακλής βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια, είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Είναι πια δεδομένο ότι τα προβλήματα υπάρχουν και απαιτείται να βρεθούν λύσεις. Είτε θα βρεθούν και η ομάδα θα ξεχάσει γρήγορα τη βαριά ήττα, είτε όχι, οπότε η ομάδα θα έχει ακόμη μεγαλύτερους μπελάδες να αντιμετωπίσει. Σε κάθε περίπτωση, το καμπανάκι χτύπησε και μάλιστα πολύ ηχηρά, από μια σφαλιάρα που φαίνεται ότι ο Ηρακλής τη …χρειαζόταν.
