«Στους παίκτες μου λέω πως είναι σαν να παίζεις σκάκι τρέχοντας, κάποιος να προσπαθεί να σε σκοτώσει κι εσύ προσπαθείς να τον αποφύγεις».
Έτσι φαντάζεται ο Αντρέα Τρινκιέρι το μπάσκετ: Σαν επιτραπέζιο παιχνίδι, με καλαθοσφαιριστές που προσπαθούν εν κινήσει να αποφύγουν επίδοξους δολοφόνους!
Αυτόν τον ορισμό χρησιμοποίησε ο Ιταλός τεχνικός της Μπάμπεργκ, μιλώντας(ηχητικό μέσω YouTube) στο διεθνές σεμινάριο του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης(ΣΕΠΚ) «Φαίδων Ματθαίου» το 2012 για το παιχνίδι που τον οδήγησε να αρνηθεί διευκολύνσεις για σπουδές στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και για μία διετία να εργαστεί ως τραπεζικός, να πουλάει πίτσες και να προπονεί πιτσιρικάδες τμημάτων υποδομής στο Μιλάνο.
Το thessports.gr παρακολούθησε τις διάρκειας δύο ωρών και 44 λεπτών διαλέξεις του με θέματα : «Σχεδιασμός του αγωνιστικού πλάνου για ένα ματς. Οργάνωση της παρουσίασης βίντεο. Επιθετική τακτική με τη μπάλα στο χαμηλό πόστ. Πικ εν ρολ άμυνα».
Ανέσυρε από το αρχείο του τις σημειώσεις του σεμιναρίου και συνέντευξη με τον προπονητή της Μπάμπεργκ που θριάμβευσε χθες απέναντι στον Ολυμπιακό.
Πως ήσασταν νεαρός; Ποια ήταν τα όνειρά σας;
Είμαι τέκνο πολυεθνικής, καλής – πολύ σημαντικό στοιχείο – οικογένειας. Ο παππούς μου ήταν πρόξενος της Ιταλίας στη Βοστόνη, ο πατέρας μου Αμερικανός, η μητέρα μου Κροάτισσα κι εγώ έζησα στην Ιταλία.
Ο πατέρας μου Πολ είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ και συνεπώς κοφτερό μυαλό. Εργαζόταν στο Λονδίνο, όπου γνώρισε τη μητέρα μου Ταμάρα που σπούδαζε εκεί.
Όταν ήμουν τεσσάρων ετών και ρώτησα τον πατέρα μου “γιατί πάμε στην Ιταλία;” μου απάντησε “είναι ο καλύτερος τόπος για ζήσουμε”.
Έτσι μιλάω από την πρώτη στιγμή τρεις γλώσσες!
Πως σας επηρέασε αυτό το στοιχείο;
Mε βοήθησε πάρα πολύ. Θεωρώ ότι καταλαβαίνω ευκολότερα τους ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα. Διεύρυνε τη σκέψη μου.
Ποια ήταν η πρώτη επαφή σας με το μπάσκετ; Γιατί επιλέξατε να παίξετε μπάσκετ κι όχι κάποιο άλλο παιχνίδι;
Άρχισα να παίζω πολύ αργά όταν ήμουν δώδεκα ετών. Ερωτεύθηκα κεραυνοβόλα το παιχνίδι.
Γιατί;
Είναι το πιο όμορφο. Θυμάμαι τον χειμώνα έπαιζα στα ανοιχτά γήπεδα στο κέντρο του Μιλάνου με θερμοκρασία πέντε ή έξι βαθμούς υπό του μηδενός.
Την ίδια ώρα σκεφτόμουν για το μπάσκετ 24 ώρες το 24ωρο.
Όμως, ήμουν εξωπραγματικά κάκιστος παίκτης.
Στην ηλικία των 17 ετών αναρωτήθηκα “πως μπορώ να καλλιεργήσω το πάθος μου, χωρίς να με κοροϊδεύουν. Δεν θα γίνω ποτέ παίκτης σε οποιοδήποτε επίπεδο”. Kι άρχισα να προπονώ τους φίλους μου.
Μία σεζόν έφτασα να προπονώ επτά ομάδες τμημάτων υποδομής του ίδιου συλλόγου.
Ο πατέρας μου πρότεινε να σπουδάσω στο Χάρβαντ, χρησιμοποιώντας και τα προνόμια που έχουν τα παιδιά των πτυχιούχων.
Δεν ήθελα να μείνω χωρίς μπάσκετ και οι γονείς μου απάντησαν “δεν συμφωνούμε, αλλά θα ζήσεις με τα δικά σου χρήματα”.
Έτσι χρειάστηκε από τα 25 έως τα 27 χρόνια μου να πουλάω πίτσες, να εργάζομαι σε τράπεζα και να προπονώ επτά ομάδες.
Ο Τρινκιέρι κατέκτησε πολλές επιτυχίες στο επίπεδο των τμημάτων υποδομής, βρήκε δουλειά ως μεταφραστής του Μάρκο Κρέσπι το 1998 στο Μιλάνο, όπου δεν γνώριζαν τη σχέση του με το μπάσκετ του.
«Όμως σιγά σιγά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι καταλαβαίνω».
Έμεινε στο Μιλάνο έως το 2004, για να του προτείνει ο μπασκετόφιλος και τακτικός θεατής αγώνων ομάδων υποδομής των συλλόγων της Α1, Αλμπέρτο Γκαργκαντίνι να συζητήσει με την Κρεμόνα.
«Ήμουν κ…φαρδος. Ήμουν πάντα πίσω από τον πρώτο προπονητή και νομίζω ότι δεν είχα κάνει κάτι για να τραβήξω την προσοχή ομάδας επιπέδου β΄ εθνικής κατηγορίας.
Ήμουν άνεργος και χωρίς ελπίδα. Όμως, πάντα ονειρευόμουν να κοουτσάρω στην Ευρωλίγκα».
Μιλώντας στο σεμινάριο παρουσίασε τη φιλοσοφία του με ακροατήριο εκατοντάδες συναδέλφους του.
«Όταν ήμουν νέος φιλοδοξούσα να σταματώ όλες τις επιθέσεις των αντιπάλων, να διατηρώ σκορ 0-0 και να νικούν οι ομάδες μου με σκορ 1-0, ευστοχώντας σε βολή. Ήταν νεανικά όνειρα», είπε
Ως ώριμος επαγγελματίας τα όνειρά του είναι πιο ρεαλιστικά.
«Τώρα πιστεύω ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε τα πάντα, άρα πρέπει να ξέρουμε τι επιλογές θα προσφέρουμε στους αντιπάλους κι αν σκοράρουν πρέπει να πούμε στους παίκτες μας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα», πρόσθεσε.
Προϋπόθεση καλής συνεργασίας είναι να εντοπιστεί κοινή συχνότητα μεταξύ παικτών και προπονητή.
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ρωτήσετε τον εαυτό σας είναι όχι αν έχετε καλές ιδέες, αλλά αν οι παίκτες σας μπορούν να κατανοήσουν τις ιδέες σας και να σας ακολουθήσουν», τόνισε στην εισαγωγή του.
«Δεν θα σας μιλήσω για την αλήθεια. Άλλωστε, ουδείς προπονητής κατέχει την αλήθεια. Θα σας μιλήσω για τη δική μου εκδοχή.
Όταν ήμουν στο Μιλάνο στα τέλη της δεκαετίας του 1990 το 90% του σκάουτινγκ των αντιπάλων βασιζόταν στην επίθεση τους.
Τώρα θα έλεγα είναι ότι το ποσοστό είναι 50-50 ή 80-20. Πολλές φορές είναι χρησιμότερο να γνωρίζεις την άμυνα του αντιπάλου. Εξαρτάται από τον αντίπαλο ή την ομάδα σου».
Η ανάλυση έγινε από τον Τρινκιέρι σταδιακά, ενώ οι προβολές dvd περιελάμβαναν ισχυρές δόσεις θετικών μηνυμάτων.
«Δείξτε στους παίκτες σας κομμάτια του αγώνα που κάνουν σωστές ενέργειες. Αν τις δουν, πιστεύουν ότι μπορούν να τις επαναλάβουν.
Μην τους προβάλλετε μόνο τα λάθη τους. Οι παίκτες πιστεύουν σε σας. Ανεβάστε την ψυχολογία τους», πρότεινε στους συναδέλφους του.
Οι συνήθως τρεις προβολές τις παραμονές του ματς έχουν κάθε μία μέγιστη διάρκεια δέκα λεπτών.
Την ημέρα του αγώνα ο Ιταλός εστιάζει στην ανάλυση των ατομικών στοιχείων του κάθε παίκτη της αντιπάλου ομάδας.
Στο «επικίνδυνο επιτραπέζιο» της φαντασίας του Τρινκιέρι, κομβικής σημασίας είναι η επιθετική ανάπτυξη μέσω του χαμηλού ποστ.
«Οι ομάδες σε όλα τα επίπεδα πρέπει να έχουν ποστ απ παιχνίδι, για πολλούς λόγους.
»Κατά την άποψή μου, ο σημαντικότερος είναι ότι έτσι ελέγχεις το ρυθμό του ματς. Επίσης δημιουργείς πρόβλημα με φάουλ στους αντιπάλους.
Το θέμα γεννάται όταν δεν έχεις ψηλούς για να κρατήσουν τη μπάλα», εξήγησε.
Αν το ζήτημα της επιθετικής ανάπτυξης στο χαμηλό ποστ λύνεται και με φόργουορντ, για τα αναποτελεσματικά σκριν χρειάζονται πιο ριζοσπαστικά μέτρα.
Ο Τρινκιέρι αντιμετώπισε το φαινόμενο με την ομάδα επίδειξης του σεμιναρίου.
Αποτέλεσμα; «Όταν δεν γίνεται καλό σκριν είναι καρκίνος για την ομάδα. Σπαταλάμε πέντε δευτερόλεπτα και συγχρόνως δεν έχουμε ελεύθερο παίκτη», παρατήρησε
Προτεινόμενες λύσεις; «Ή πάω στον γενικό διευθυντή και ζητάω αλλαγή του παίκτη ή τον …σκοτώνω», απάντησε ο προπονητής της Μπάμπεργκ.
Όπως αποδείχθηκε και χθες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ο Τρινκιέρι είναι πολύ καλός δάσκαλος του ιδιότυπου σκάκι που έχει στη φαντασία του.
Οι παίκτες του απέφυγαν τα θανατηφόρα χτυπήματα της καλύτερης άμυνας της Ευρωλίγκας, έκαναν ματ τρέχοντας κι ανέδειξαν τον προπονητής τους ως τον μεγάλο πρωταγωνιστή της 3ης αγωνιστικής του TOP 16 της Ευρωλίγκας.
Φωτογραφίες μέσω phoenix-hagen.de, tz.de, interbasket.net, sport24.gr, euroleague.net.
