Είναι μόλις 23 χρονών. Έχει προλάβει ωστόσο να παίξει σε Γαλλία, Αγγλία, Ελβετία, Βουλγαρία, Ισπανία (με την β΄ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης) και από πέρσι το καλοκαίρι, στην Ελλάδα. Ο Γκαέλ Ν’ Λουντουλού, περί ου ο λόγος, ανήκει στην κατηγορία των παικτών που έκαναν επιλογές, οι οποίες δεν τους βγήκαν. Και από υποψήφιο… μεγάλο αστέρι έγινε γυρολόγος για να σώσει την καριέρα του.
Ο Άρης του έδωσε την ευκαιρία, παίζει για δεύτερη σεζόν στην Ελλάδα, έστω και στην Γ’ Εθνική και φιλοδοξεί να βρει και πάλι τα πατήματά του. Αυτά που θα του επιτρέψουν να επιστρέψει σε τοπ επίπεδο.
Διαβάστε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, που παραχώρησε πρόσφατα, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της ζωής και της καριέρας του.
Προέρχεσαι από τις ακαδημίες της Παρί Σεν Ζερμέν. Θεωρείς ότι είναι δύσκολο για έναν νεαρό να πάρει ευκαιρίες;
«Σήμερα θεωρώ πως ναι, είναι δύσκολο. Πάντως από τη στιγμή που είσαι ένας παίκτης με ποιότητα και σε πιστεύουν, τότε δεν θα έχεις πρόβλημα. Όταν ήμουν εγώ εκεί ήταν δύσκολο να γίνει επαγγελματίας, λόγω κανονισμών της FIFA. Το να γίνεις πάντως επαγγελματίας δεν είναι απίθανο από τη στιγμή που δουλεύεις σκληρά, αλλά μιλώντας για μια ομάδα όπως η ΠΣΖ, γίνεται αντιληπτό πως δύσκολα έρχονται οι ευκαιρίες. Επαγγελματίας γίνεσαι, αλλά δεν παίζουν όλοι».
Όταν ήσουν στην ΠΣΖ ποιοι ήταν οι πιο ελπιδοφόφοι παίκτες;
«Αρκετοί από αυτούς βρίσκονται στην ομάδα. Στη γενιά μου ήμουν ένας από τους λίγους που έπαιξε εκεί, αλλά τελικά δεν έφτασα στο υψηλότερο επίπεδο. Έχω φίλους που έπαιξαν υψηλότερα από εμένα. Τώρα γιατί δεν τα κατάφερα; Πραγματικά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Είναι η σκληρή δουλειά που σε αποζημιώνει. Όταν είσαι νέος, πιστεύεις ότι είσαι ο καλύτερος, αλλά στο τέλος δεν συμβαίνει έτσι. Πάνω απ’ όλα διακρίνονται αυτοί που δουλεύουν σκληρά».
Όταν έφυγες για την Αγγλία, δημιουργήθηκε… θόρυβος. Πώς το έζησες εσύ;
«Καταρχήν ακούστηκαν πολλά σκ..ά γιατί όταν έφυγα όλοι πίστευαν πως το έκανα για τα λεφτά. Στους Γάλλους δεν αρέσει να χάνουν παίκτες. Δημιουργήθηκε θόρυβος γιατί ήταν η ΠΣ΅Ζ, η οποία έχασε έναν νεαρό ταλαντούχο ποδοσφαιριστή. Έφυγα για οικογενειακούς λόγους. Δε μεγάλωσα σε πλούσια οικογένεια και μου δόθηκε η ευκαιρία να τη σώσω. Κι έτσι κι έκανα».
Όταν πήγες στην Πόρτσμουθ πώς ήταν; Βρήκες τα πράγματα όπως τα περίμενες;
«Ήταν ένας αλλος κόσμος, άλλη κουλτούρα. Βλέπουν τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Χρειάστηκα έναν χρόνο προσαρμογής, ίοσως μεγαλύτερο, λόγω της ηλικίας μου. Ήμουν μόλις 16 ετών. Για κάποιους έκανα λάθος που πήγα. Ήταν μία ευκαιρία και την άρπαξα, αλλά κάποιοι όταν βλέπουν τι έγινε μετά και που είμαι τώρα, θεωρούν πως ήταν λάθος. Αλλά, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Πρέπει να κάνουμε επιλογές».
Όταν βλέπεις παίκτες όπως ο Κόμαν, που έφυγε από την Παρί και πέτυχε, θα συμβούλευες έναν νεαρό, που θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει εκτός Γαλλίας;
«Πιστυεύω πως αν το πρότζεκτ είναι ενδιαφέρον, πρέπει να το κάνει. Ο Κίνγκσλεϊ Κόμαν έφυγε από την ΠΣΖ γιατί δεν του έδιναν αυτά που ήθελε, δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής».
Ή περιπέτειά σου στην Αγγλία ολοκληρώθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων;
«Ναι, έτσι ακριβώς. Η ομάδα χρεωκόπησε κι εγώ είχα συμβόλαιο για έναν χρόνο ακόμη. Έπειτα ήθελα να επιστρέψω στη Γαλλία για να παίξω, αλλά δεν ήμουν ευπρόσδεκτος. Αυτό με στεναχώρησε. Έκλεισα τις πόρτες και δεν ήθελα να δω κανέναν».
Τι έλεγαν για σένα;
«Έλεγαν, ’’να δείτε τον Γκαέλ, πήγε να παίξει στην Αγγλία, δεν τα κατάφερε και τώρα προσπαθεί να γυρίσει πίσω’. Με χρησιμοποιούσαν ως παράδειγμα, αλλά εντάξει, πλέον δε με ενοχλεί».
Είχες καμία κρούση για να παίξεις στην Εθνική Γαλλίας;
«Όχι. Ούτε ακόμη όταν έπαιζα στην Αγγλία. Μετά έγινε δύσκολο. Σήμερα είναι πιο εύκολο να παίξεις στην Εθνική όταν αγωνίζεται στο εξωτερικό. Όταν ήμουν εγώ τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα».
Μετά από όλα αυτά υπέγραψες στην Ελβετία και την Λοζάνη
«Ακριβώς, έμεινα έξι μήνες χωρίς ομάδα και στη συνέχεια υπέγραψα στην Ελβετία. Έμεινα και 1,5 χρόνο. Πήγαν τον Ιανουάριο, όταν η ομάδα ήταν στη β’ κατηγορία και καταφέραμε να ανέβουμε. Στη συνέχεια,την επόμενη χρονιά δεν έπαιξα αρκετά, διότι δεν ήμουν στα πλάνα του προπονητή».
Και στη συνέχεια πήγες στη Βουλγαρία. Πώς ήταν εκεί τα πράγματα;
«Διαφορετική κουλτούρα. Κάτι νέο. Ήμουν μαζί με άλλους Γάλλους, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν παίξει στην ΠΣΖ. Το θεώρησα ως ένα ενδιάμεσο βήμα για να πάω σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα, γιατί στην Αγγλία και την Ελβετία δεν είχα πολλά παιχνίδια. Και στη Βουλγαρία έπαιξα αρκετά».
Πώς εξηγείς ότι αρκετοί Γάλλοι πηγαίνουν στη Βουλγαρία;
«Καταρχήν υπάρχουν πολλοί Γάλλοι στη Βουλγαρία γιατί έχουμε αρκετού ταλαντούχους παίκτες στη Γαλλία. Ακόμη, στη Βουλγαρία λένε ότι τους αρέσουν ποδοσφαιριστές με γαλλικό τρόπο παιχνιδιού».
Έπεσες θύμα ρατσιστικής επίθεσης;
«Είχα κάποιες εμπειρίες. Σε κάποια γήπεδα έκαναν σαν μαϊμούδες, αλλά δεν με επηρέασε. Δεν είναι φυσιολογικό, αλλά το κάνουν».
Η ζωή σε σχέση με την Ελβετία και την Αγγλία, πώς ήταν;
«Λιγότερο ακριβή. Ήμουν στις μεγαλύτερες πόλεις της Βουλγαρίας (Σόφια και Μπουργκάς)».
Και μετά υπέγραψες στην Ελλάδα. Γνώριζες για την ιστορία του Άρη;
«Ήξερα λίγα πράγματα. Όταν ήρθα στον Άρη, η ομάδα ήταν στην Β’ κατηγορία, αλλά υπήρχαν πολλά προβλήματα και τελικά υποβιβάστηκε στην Γ’. Υπέγραψα αργά στην ομάδα και αρχικά δεν μπορούσα να παίξω. Για έξι μήνες έκανα μόνο προπονήσεις. Στη συνέχεια άλλαξε ο πρόεδρος, ο οποίος δε με ήθελε στην ομάδα. Έτσι έφυγα και πήγα στην Αγγλία για να παίξω, αλλά δεν μπορούσα γιατί ο Άρης δεν μου έδινε το δελτίο μου. Έτσι επέστρεψα. Στο μεταξύ, άλλαξε πρόεδρος και ο νέος με ήθελε στην ομάδα. Έπαιξα τους τελευταίους έξι μήνες της σεζόν, αλλά δυστυχώς δεν πετύχαμε τον στόχο μας. Φέτος είναι διαφορετικά τα πράγματα. Έχουμε νέο πρόεδρο, ο οποίος έφερε μεγάλους ποδοσφαιριστές. Είμαστε πολύ μπροστά στη βαθμολογία και θα ανέβουμε εύκολα».
Πες μας για το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί εδώ στη Γαλλία ακούμε συχνά άσχημα πράγματα (διαφθορά, καθυστερήσεις στις πληρωμές…)
«Γνώρισα την διαφθορά στην Βουλγαρία, στην πρώτη κατηγορία, όπου λεγόταν ότι έστηναν αγώνες, αλλά εμένα προσωπικά δε μου μίλησε κανείς. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχει και δεν πρέπει να λέμε να ψέματα. Τώρα παίζω σε μία χαμηλή κατηγορία, αλλά όταν είσαι στον Άρη δεν βλέπεις έτσι τα πράγματα. Εκτός έδρας έρχονται 3-4.000 οπαδοί μας, ενώ στην έδρα μας 10-12.000».
Προηγούμενως μίλησες για ενισχυμένο Άρη. Μεταξύ άλλων είναι οι Κόκε και Ραούλ Μπράβο. Είναι φυσιολογικό αυτό για μια πμάδα τρίτης κατηγορίας;
«Όχι καθόλου (γέλια). Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά η ομάδα μας έχει μεγάλες δυνατότητες. Έχουμε πολλούς έμπειρους παίκτες, που έχουν παίξει σε υψηλό επίπεδο. Ο Κόκε και ο Ραούλ Μπράβο είναι οι πιο γνωστοί γιατί έχουν παίξει στο εξωτερικό, αλλά έχουμε κι άλλους παίκτες με μεγάλη εμπειρία και αξία στην Ελλάδα».
Ο Κόκε που επέστρεψε, σε ποια κατάσταση βρίσκεται;
«Δεν είναι άσχημα και επιστρέφει σιγά-σιγά. Είχε ένα χρόνο να παίξει ποδόσφαιρο, οπότε καταλαβαίνετε. Πρόκειται για έναν θρύλο του Άρη».
Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε αυτό πρότζεκτ; Θα μείνεις για αρκετά χρόνια ή θα πας σε ένα μεγαλύτερο κλαμπ αργότερα στη σεζόν;
«Στον Άρη θα ήθελα να μείνω για πολλά χρόνια. Είμαι σε ένα πρότζεκτ που προβλέπει σε δύο χρόνια να παίζουμε στη μεγάλη κατηγορία κι εκεί θα ήθελα να παίξω με τον Άρη. Στη ζωή βέβαια δεν γίνονται πάντα όλα όπως τα θέλεις, αλλά θα συνεχίζω να δουλεύω κι αν βρίσκομαι στα πλάνα του προέδρου και του προπονητή, θα είναι ευχαρίστηση για μένα να μείνω».
Όσο για τους οπαδούς, είναι γνωστό πως είναι αρκετά θερμοί…
«Δεν ξέρω πως να το πω σε αυτό το επίπεδο, αλλά ο Άρης είναι ομάδα των οπάδων, όπως λένε. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Δεν έχω απευθείας επαφή μαζί του, αλλά περνούν τα μηνύματά τους. Όταν είσαι στον Άρη καλό θα είναι να κερδίζεις. Ιδιαίτερα όταν είσαι στην τρίτη κατηγορία».
Πώς είναι το επίπεδο στην τρίτη κατηγορία;
«Χαμηλό. Όπως και να έχει υπάρχουν ομάδες που παίζουν εναντίον του Άρη και παίζουν λες τον αγώνα της ζωής τους, το παιχνίδι της καριέρας τους. Δεν είναι εύκολο. Πρέπει να είσαι προσηλωμένος 100%, όταν παίζεις απέναντι σε έντεκα πεινασμένους».
Η κατηγορία σου επιτρέπει να «φτιάξεις» τα στατιστικά σου;
«Τουλάχιστον προσπαθώ. Είμαστε μια καλή ομάδα και υπάρχει συναγωνισμός. Θα ήθελα να μιλήσω για στατιστικά, αλλά κάθε Σαββατοκύριακο αντιμετωπίζουμε μαζικές άμυνες και κερδίζουμε 1-0, 2-0, 2-1 ή 3-2».
Η ζωή στην Ελλάδα, εκτός ποδοσφαίρου, σε σύγκριση με την Ελβετία, πώς είναι; Ιδιαίτερα με την κρίση…
«Τι να πω για το περιβάλλον στην Ελλάδα. Είμαστε στον Δεκέμβριο και κάνουμε προπονήσεις με T-shirt. Είναι τέλεια. Όσο για την κρίση, αυτό που μπορώ να πω είναι ό,τι απαντώ σε κάθε έναν που με ρωτάει. Δεν είναι κρίση για όλους. Η κρίση είναι περισσότερο εκτός χώρας, παρά εντός. Οι Έλληνες, απ’ όσο μπορώ να ξέρω τουλάχιστον, δεν έχουν επηρεαστεί από την κατάσταση στη χώρα τους ή ακόμη κι αν έχουν επηρεαστεί συνεχίζουν να ζουν και να χαμογελούν. Αυτό μου αρέσει σε αυτούς τους ανθρώπους».
Είναι μία ποδοσφαιρική χώρα;
«Ναι, οι περισσότεροι ζουν για το ποδόσφαιρο. Υπάρχοουν κμι άλλα σπορ ανεπτυγμένα, όπως το μπάσκετ, αλλά η αλήθεια είναι πως το ποδόσφαιρο είναι το Νο1».
Επιπλέον ο Άρης είναι ένα κλαμπ με πολλά τμήματα…
«Ναι όπως συμβαίνει στην Ισπανία και την Τουρκία, όχι όμως στη Γαλλία. Στον Άρη υπάρχει ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊθ, χάντμπολ. Κι εμένα μου αρέσει το μπάσκετ κι όταν έχω χρόνο παρακολουθώ την ομάδα».
Παντού τρελή ατμόσφαιρα. Είναι οι ίδιοι οπαδοί με το ποδόσφαιρο;
«Δεν ξέρω, αλλά δε νομίζω. Υπάρχει ένα γκρουπ ανθρώπων που πηγαίνουν σε κάθε παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει πολύ καλή ατμόσφαιρα».
Παρακολουθείς το πρωτάθλημα της Super League;
«Όχι. Έχω φίλους που παίζουν, αλλά σπάνια βλέπω. Δεν με ενδιαφέρει. Προτιμώ τα πρωταθλήματα της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Ισπανίας. Της Αγγλίας είναι το καλύτερο απ’ όλα. Περνώ την περισσότερη ελεύθερη ώρα μου βλέποντας ποδόσφαιρο».
Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα; Η Παρί ίσως;
«Ναι και όχι. Τους παρακολουθούσα, αλλά όχι πλέον. Είμαι Άρσεναλ. Είναι οπαδών των Κανονιέρηδων».
Στα 23 σου και κοιτώντας πίσω όσα έχεις κάνει, υπάρχουν πράγματα για τα οποία μετανιώνεις;
«Είναι ξεκάθαρο πως για την ηλικία μου έχω κάνει πολλά πράγματα. Έχω παίξει σε 5-6 ομάδες, είναι πολλές. Αν μετανιώνω, ναι, αν σκεφτεί κανείς ότι από ελπίδα του γαλλικού ποδοσφαίρου πλέον είμαι στην Ελλάδα και παίζω στην τρίτη κατηγορία, μάλλον κάτι δεν έκανα σωστά. Έχω μετανιώσει για πράγματα, αλλά όχι για την κατάσταση της οικογένειάς μου».
Σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων, είναι κάτι που το σκέφτεσαι ακόμη; Ίσως με το Κονγκό;
«Που και που το σκέφτομαι. Αλλά, όταν παίζεις στην τρίτη κατηγορία είναι κάτι δύσκολο. Δουλεύω σκληρά κι έχω πετύχει αρκετά γκολ. Δεν έχω ξεχάσει το ποδόσφαιρο. Συνεχίζω τη δουλειά για να πετύχω στόχους».
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
«Είναι να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο σε κάποιο από τα τέσσερα μεγαλύτερα πρωταθλήματα. Στη Γαλλία, την Αγγλία, την Ισπανία και τη Γερμανία. Να ξαναπαίξω… ψηλά, έτσι απλά».
Η δεύτερη κατηγορία της Ελλάδας;
«(Γέλια) Δεύτερη κατηγορία της Ελλάδας… Δεν είναι κακή αρχή, αυτό είναι ξεκάθαρο, αλλά εντάξει κοιτάμαι μπροστά. Το ποδόσφαιρο πηγαίνει γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο…»
Υπάρχουν άνθρωποι που σε έχουν στηρίξει;
«Ναι, ο πρώτος μου προπονητής, ο Ρόμαν Νταμιάνο, με τον οποίο έχω ακόμη επαφές. Με στηρίζει σε ό,τι κι αν κάνω και είμαι πολύ περήφανος για τη σχέση που έχουμε.
Υπάρχει ακόμη ο μικρός αδελφός μου, ο Νταν, που ήρθε μαζί μου στην Αγγλία, όταν ήταν δέκα χρονών και τώρα συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο εκεί. Προσαρμόστηκε αν και στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα. Παίζει στη Σαουθάμπτον, ενώ ήταν μαζί μου και στην Πόρτσμουθ. Έπειτα πέρασε ένα χρόνο από την Τσέλσι και πλέον είμαι διεθνής με την U18 της Αγγλίας. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτόν»
Μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου με νεαρούς παίκτες, που σου κάνουν διάφορες ερωτήσεις για την πορεία σου;
«Ναι, μερικές φορές παίρνω μηνύματα ή μου τηλεφωνούν και προσπαθώ να τους συμβουλέψω, όσο καλύτερα μπορώ. Αλλά πάντα, η ζωή είναι επιλογές. Μερικές φορές πρέπει να πάρεις ρίσκα τα οποία σου βγαίνουν κι άλλες φορές όχι.
Το πιο σημαντικό είναι να διαλέγεις. Να κάνεις αυτό που επιθυμείς κι έχεις στην καρδιά σου και να μην ακούς τον κόσμο. Αν ακούσεις κάποιον που σου λέει «μην το κάνεις» θα το μετανιώσεις. Δεν πηγαίνει έτσι. Η απόφαση είναι καθαρά προσωπική. Πρέπει πάντα να ακούς τις συμβουλές, να μοιράζεσαι πράγματα, αλλά να αποφασίζεις μόνος σου».
