Μετά τη συνάντηση του Κοντονή με τους αξιωματούχους της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ (τα κεντρικά, για όσους θεωρούν την ποδοσφαιρική “ανωμαλία”, αποκλειστικά εγχώριο φαινόμενο), είναι φανερό ότι οδεύουμε σε Grexit.
Αντιμετωπίζεται χαλαρά, έχουμε να κάνουμε, ωστόσο, αν τελικά προχωρήσει, και δεν γίνει η κυβίστηση από τον υπουργό αθλητισμού, με μια καταστροφή του ελληνικού ποδοσφαίρου στον βωμό της… κάθαρσής του.
(Δεν ξέρω κανέναν που έπιασε την συμβία του με κάποιον άλλον, και πήρε ένα μαχαίρι και έκοψε τα δικά του)
Καταστροφή θα είναι για την ΕΠΟ. Τα μοναδικά της αξιόλογα έσοδα, είναι αυτά που προερχονται από την Εθνική. Χωρίς αγώνες της Εθνικής, χωρίς τηλεόραση, πάπαλα.
Οι Γκιρτζίκηδες δεν φαίνεται να ανησυχούν, γιατί προφανώς θεωρούν ότι η στήριξη που έχουν από τα “κεντρικά”, θα αναγκάσει την κυβέρνηση να κάνει πίσω.
Το Grexit, που πανηγυρίζεται ως ενδεχόμενο, από ένα κομμάτι της ποδοσφαιρικής κοινωνίας, θα είναι στην πραγματικότητα η καταστροφή του ίδιου του ελληνικού ποδοσφαίρου και του πρωταθλήματος.
Η προσέγγιση του στυλ “ας μείνουμε εκτός Ευρώπης να έρθει η κάθαρση και συνεχίζουμε”, είναι για αφελείς, και πραγματικά απορώ ποιος… Αϊνστάιν την έδωσε ως “γραμμή” της ΠΑΕ ΠΑΟΚ το απόγευμα (μετά φυσικά, μαζεύτηκε απ΄ αυτούς που έχουν κάτι μέσα στο κεφάλι τους και δεν είναι άσχετοι με το αντικείμενο).
Ελληνικό ποδόσφαιρο εκτός Ευρώπης σημαίνει, πτώση του ενδιαφέροντος στο ελληνικό πρωτάθλημα και μείωση του ανταγωνισμού, αφού χάνεται το κίνητρο της Ευρώπης, μείωση των τηλεοπτικών εσόδων, χαμηλότερη ποιοτική στάθμη (λιγότερα χρήματα, λιγότερο ενδιαφέρον, χαμηλότερης ποιότητας ξένοι παίκτες), εντελώς απαξιωμένο πρωτάθλημα. Αν θέλουμε αυτό, το έχουμε. Γιατί δεν πάμε να δούμε Γ’ Εθνική;
Ποιος Σαββίδης και με τι κίνητρο, αν αυτό είναι το θέμα μας, να επενδύσει σ΄ ένα πρωτάθλημα, που θα μοιάζει με της Μάλτας;
Κι άντε και να επενδύσει. Σε τί; Ποιος σοβαρός ξένος θα έρθει να παίξει σε ένα πρωτάθλημα, ούτως ή άλλως απαξιωμένο, που δεν θα δίνει την ευκαιρία να παίξει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις;
Αυτά, λοιπόν, περί επενδύσεων σε καθεστώς Grexit, είναι μπούρδες.
Ο Σαββίδης, ο Μελισσανίδης, ο Αλαφούζος, κι όποιος τέλος πάντων, θα ήθελε να ξοδέψει μερικά χρήματα, θα το έκανε για το Τσάμπιονς Λιγκ και τον υψηλό ανταγωνισμό. Τα άλλα, είναι για μικρά παιδιά.
Σ΄ ένα απαξιωμένο πρωτάθλημα, δεν θα είχαν λόγο να συμμετέχουν ούτε αυτοί, που υπάρχουν για να συμπληρώνονται οι ομάδες και να γίνεται πρωτάθλημα.
Συν τοις άλλοις, σε ενδεχόμενο Grexit οι ελληνικές ομάδες χάνουν τα όποια κεκτημένα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αυτό που για τον ΠΑΟΚ φαίνεται αυτονόητο, η συμμετοχή στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ θα γίνει όνειρο θερινής νυκτός. Θα πρέπει να περνάς τρείς – τέσσερις προκριματικούς, παίζοντας με μεγάλες δυνάμεις, για να φτάνεις στους ομίλους. Που δεν θα φτάνεις.
Οι αγγλικές ομάδες, που ήταν ούτως ή άλλως είναι από άλλο ανέκδοτο, χρειάστηκαν καμιά δεκαριά χρόνια για να συνέλθουν και να ανακτήσουν τη θέση τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μετά την απόφαση της Θάτσερ.
Στην Αγγλία, το ζητούμενο ήταν να χτυπηθεί ο χουλιγκανισμός, κάτι δύσκολο και μεγάλο για την εποχή. Εδώ ζητάμε απλώς να φύγει η κοπριά από το ποδόσφαιρο. Γιατί πρέπει να σκοτώσουμε το ποδόσφαιρο για να φύγει η κοπριά;
Ένα Grexit θα ήταν κάτι σαν καταστροφή και για την κυβέρνηση, που θα χρεώνονταν μια μεγάλη ζημιά στο κομμάτι του ποδοσφαίρου, από έναν υπουργό, που δεν έχει ιδέα με το αντικείμενο κι απ΄ ότι φαίνεται, δεν έχει ιδέα κι από διπλωματία.
Το ζητούμενο δεν είναι να καταστρέψουμε το ποδόσφαιρο για ένα καπρίτσιο ενός υπουργού. Το ζητούμενο είναι να γίνει το ποδόσφαιρο αξιόπιστο.
Το πρώτο βήμα, είναι να αλλάξει η διοίκηση της ΕΠΟ. Δεν χρειάζεται να βγουμε από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για να αλλάξει ο τρόπος που προωθούνται, ορίζονται και τελικά σφυρίζουν οι διαιτητές.
Αλλάζει τον Οκτώβριο η διοίκηση της ΕΠΟ και το νερό μπαίνει στο αυλάκι. Mέχρι τότε, μάλιστα, η Πολιτεία έχουν τους τρόπους της και τα μέσα, να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση.
(Για να αλλάξει βέβαια το ποδόσφαιρο, να δοθεί αξία σ΄ αυτό το προϊόν και να ξαναρχίσει να γίνεται κουβέντα και τζίρος γύρω απ΄ αυτό, θα πρέπει να αποφασίσουν να παίξουν τίμια οι ίδιες οι ομάδες και βεβαίως οι ιδιοκτήτες τους. Θα το αποφασίσουν; Δεν θα τους αναγκάσει κανένα Grexit να το κάνουν)
Επειδή, λοιπόν, η κυβέρνηση δεν θα θελήσει να πάρει το κόστος ενός ποδοσφαιρικού Grexit, θα γίνει η κυβίστηση, ακόμη κι αν χρειαστεί ο σημερινός υπουργός να επιστρέψει εκεί που ήταν, πριν βρεθεί στο υπουργείο αθλητισμού (στο πουθενά, πολιτικά), και η ποδοσφαιρική ζωή θα συνεχιστεί.
Ο Οκτώβριος είναι μια από τις τελευταίες μας ελπίδες για να μην πούμε “αει σιχτίρ όλοι σας”.
(Κι ασχοληθούμε οριστικά με τίποτα άλλο)
