«Ένα παιδί οφείλεις να το βλέπεις, να το αντιμετωπίζεις ως αυτό ακριβώς που είναι. Παιδί. Να ζεις τη στιγμή του, τη χαρά του, να μοιράζεσαι την αγωνία, την απογοήτευσή του. Να μην του στερείς το τώρα ακόμα κι αν γενετικά αυτό που όλοι θέλουμε να δούμε είναι το μέλλον. Η διαδικασία, η εξέλιξη, η δουλειά προς τη μετάβαση, το ταξίδι είναι που μετράει. Και το ταξίδι μιας φουρνιάς παιδιών, γεννημένων το 2004, των παιδιών της Κ12 του ΠΑΟΚ είναι μέχρι στιγμής γεμάτο υπέροχες εικόνες.
Επιτυχίες σε υψηλό επίπεδο
Την σεζόν 2014-15 οι μικροί του ΠΑΟΚ κατέκτησαν το τουρνουά Max Sports στο Βελιγράδι, το τουρνουά της Αθήνας (Βριλήσσια), το Παναγιώτης Κατσούρης, ενώ στο τουρνουά Pfingst Cup της Γερμανίας τερμάτισαν στην τρίτη θέση, ανάμεσα σε 150 ομάδες, χάνοντας στα πέναλτι τον ημιτελικό. Ακολούθησε το Invitational Cup στη Σουηδία, το οποίο επίσης κέρδισε ο ΠΑΟΚ, σειρά είχε η πρώτη θέση στα προκριματικά του Lokoball στο μακρινό Νοβοροσίσκ, ενώ στο τελικό τουρνουά του Lokoball στη Μόσχα, ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τη δεύτερη θέση, χάνοντας τον τελικό στην διαδικασία των πέναλτι. Η ουσία είναι ότι σε 49 διεθνή ματς, αυτή η ομάδα έχει χάσει μόνο μια φορά, ενώ ανελλιπώς σε κάθε διοργάνωση μπορεί να καμαρώνει εκτός των άλλων, για το ότι αναδεικνύει τους πολυτιμότερους παίκτες, είτε πρόκειται για τον πρώτο σκόρερ, είτε για μέσο, ακόμα και για τερματοφύλακα.
Τι λένε οι προπονητές τους
Ρεαλιστικά οι προπονητές της Κ12 Απόστολος Παπαβασιλείου και Δημήτρης Ταξίδης, που δουλεύουν τρία χρόνια μ’ αυτά τα παιδιά, τονίζουν – δίχως ίχνος έπαρσης – ότι η διαχείριση της ήττας είναι εξαιρετικά σημαντική διαδικασία, όσο όμως και κατά κάποιο τρόπο άγνωστη σ’ αυτή την ομάδα. Εξηγούν, βέβαια, ότι τα συναισθήματα που γεννά η ήττα σ’ αυτές τις ηλικίες είναι παροδικά. «Ενα παιδί μπορεί να κλαίει με λυγμούς επειδή, για παράδειγμα αστόχησε σε πέναλτι σε τελικό, μπορεί να δείχνει απαρηγόρητο και ίσως εκείνη τη στιγμή είναι, μα θα το ξεχάσει πολύ γρήγορα», λένε και οι δύο. Συμπληρώνουν, ωστόσο ότι και οι επιτυχίες είναι προσωρινές και θέτουν το ζήτημα στη σωστή του βάση. «Αυτό που έχει σημασία στο τέλος της ημέρας είναι η απόδοση σωστού ποδοσφαίρου, το πάτημα πάνω στα βήματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας που εφαρμόζει η ακαδημία του ΠΑΟΚ, η συνεχής δουλειά που εξελίσσει έναν αθλητή», δηλώνει ο κ. Παπαβασιλείου. «Οι στιγμές μπορεί να ξεθωριάζουν, αλλά οι διεθνείς εμπειρίες, η αίσθηση του να κερδίζεις ονομαστές ομάδες μεγάλων σχολών ποδοσφαίρου, το να είσαι 12 χρονών και να παίζεις, για παράδειγμα, τελικό στο τουρνουά Marc Overmars ενώπιον 3.500 θεατών (!) δεν είναι κάτι που ξεχνιέται. Είναι γεγονότα που χτίζουν ποδοσφαιρικές προσωπικότητες», τονίζει ο Δημήτρης Ταξίδης.
Ως προπονητές, εκπαιδευτές και παιδαγωγοί καλούνται να αντιμετωπίσουν πρώτα τον άνθρωπο και μετά τον αθλητή. Καλούνται, σε συνεργασία με την οικογένεια φυσικά, να δομήσουν στιβαρούς χαρακτήρες, δομημένους αθλητές ως προσωπικότητες κυρίως. «Υπάρχουν ταλαντούχα παιδιά, που καταβάλλονται όμως από άγχος, από την πίεση υψηλών προσδοκιών, από την κόπωση, σωματική και συναισθηματική, για τα οποία είναι προτιμότερο να ασχοληθούν τελικά με τον αθλητισμό σε επίπεδο εκτός πρωταθλητισμού», λέει ο Απόστολος Παπαβασιλείου. «Πρώτα είναι το παιδί και μετά ο ποδοσφαιριστής», συμπληρώνει ο Δημήτρης Ταξίδης. Σαφώς είναι και οι δύο περήφανοι για το γεγονός ότι εκπαιδεύουν φερέλπιδες ποδοσφαιριστές σε υψηλό επίπεδο. «Ας μην ξεχνάμε», τονίζουν «πως πρόκειται για παιδιά της Στ’ Δημοτικού με διάβασμα, υποχρεώσεις και δραστηριότητες και εκτός ποδοσφαίρου. Και καταφέρνουν να είναι άψογοι σε όλα. Είναι καλοί μαθητές – συχνά διαβάζουν ή κοιμούνται στο λεωφορείο προς και από την προπόνηση – είναι συνεπείς, πειθαρχημένοι, προσγειωμένοι και δουλεύουν πολύ». Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο δύσκολο είναι αυτό; Οσο για το μέλλον, που κανείς φυσικά δεν προβλέπει, και οι δύο προπονητές είναι σαφείς. «Αν εξαιρέσει κανείς αστάθμητους παράγοντες, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η γενιά, εφόσον συνεχίσει να είναι προσγειωμένη και να δουλεύει με τον ίδιο τρόπο, ένα πράγμα οφείλει να έχει στο μυαλό της. Να ακολουθήσει σωστά τα βήματα που θα την φέρουν στην πρώτη ομάδα».
Ο χάρτης της
Στην Κ12 αγωνίζονται 22 παιδιά, οκτώ από τα οποία κάνουν πολλά χιλιόμετρα , τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα για να προπονηθούν, καθώς έρχονται από την Κοζάνη, τα Τρίκαλα, τη Βέροια, το Κιλκίς, την Καβάλα, την Κασσανδρεία. Δύο από αυτά τα παιδιά δε, προέρχονται από την Κύπρο και για ευνόητους λόγους έρχονται πιο σπάνια στην Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν και δύο παιδιά, από την Λάρισα και την Καστοριά, οι οποίου έχουν μετακομίσει πια με τις οικογένειες τους στην Θεσσαλονίκη. Από τη νέα σεζόν δε, κάποια από τα παιδιά που πηγαινοέρχονται, έχει αποφασιστεί ότι θα διαμένουν πια στο Σπίτι των Ακαδημιών του ΠΑΟΚ. Και είναι μικροί, γεννημένοι το 2004…
Την Κ12 του ΠΑΟΚ αποτελούν οι: Μοναστηρλής Δημήτριος, Μπότης Νικόλαος, Ζαφειριάδης Βασίλειος, Λαζαριώτης Γεώργιος, Αφεντίτσας Πάρης, Ζίλος Αγγελος, Σινανάι Μάριος, Ζογγού Αλκης, Λουφάκης Μάρκος, Συμεωνίδης Αναστάσιος, Χρυσοβέργης Μάριος, Κεδίκογλου Αλέξανδρος, Θωμαϊδης Κωνσταντίνος, Ρούμιαντσεβ Βίκτωρ, Σμυρλής Λάμπρος, Τζιώρτζης Μάριος, Μπατήρας Μιχαήλ, Αθανασίου Ανδρέας, Κούτσιας Γεώργιος, Τσίκος Ζήσης, Τασιούρας Ελευθέριος, Παναγίδης Μιχαήλ».
