Η «χρυσή» γενιά της Εθνικής ομάδας του 1987, συναντήθηκε ξανά με αφορμή το δείπνο της ΕΟΚ, ανήμερα της 29ης επετείου για την κατάκτηση του τροπαίου του Ευρωμπάσκετ, που έβγαλε όλη την Ελλάδα στους… δρόμους!
Η 14η Ιουνίου αποτελεί ίσως την σημαντικότερη ημέρα για το ελληνικό μπάσκετ και η ομοσπονδία, προσκάλεσε για δείπνο τους διεθνείς που συνετέλεσαν στον θρίαμβο του Ευρωμπάσκετ του ΄87.
Μοναδικός απόντας ο Νίκος Γκάλης που λόγω ταξιδιού δεν μπόρεσε να δώσει το «παρών».
«Η εθνική εκείνη έδειξε σε όλους τους Έλληνες ότι με συλλογικότητα και ομαδικότητα μπορούν να κάνουν θαύματα. Ήταν μια πολύ σημαντική επιτυχία για όλο τον ελληνικό λαό και όλοι θυμούνται εκείνη τη βραδιά του Ιουνίου», δήλωσε ο Παναγιώτης Φασούλας.
Ο Νίκος Φιλίππου ανέφερε με τη σειρά του: «Πράγματι οι παρέες είναι εκείνες που γράφουν ιστορία. Τα παιχνίδια τα κερδίζεις και μέσα στο γήπεδο και έξω από αυτό. Το κλίμα στην ομάδα ήταν πολύ καλό. Εγώ το είπα (σ.σ. ότι οι Γκάλης-Γιαννάκης δεν μιλούσαν μεταξύ τους) για να δείξω ότι παρά γεγονός αυτό, υπήρχε πολύ καλό κλίμα στις τάξεις της ομάδας και όλοι δουλεύαμε έναν κοινό σκοπό».
Από την πλευρά του ο… μπέμπης, Φάνης Χριστοδούλου σχολίασε: «Ο μπέμπης δεν μεγάλωσε, γέρασε. Ήταν μια ανεπανάληπτη επιτυχία για εκείνη την ομάδα και είμαστε πολύ χαρούμενοι που μετά από εκείνη την επιτυχία πολύς κόσμος ήρθε στο άθλημα και ακόμα και σήμερα το μπάσκετ παραμένει σε πολύ καλό δρόμο».
«Είχαμε ανέκαθεν ταλέντο ,αλλά όταν γίναμε ομάδα και το πιστέψαμε, καταφέραμε να πετύχουμε αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία. Στον Καμπούρη είπα απλώς να βάλει τις βολές. Σε μια παρέα και τόσο καλό κλίμα μπορούμε να τα λέμε αυτά τα πράγματα», δήλωσε ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Ο Αργύρης Καμπούρης πρόσθεσε: «Είναι πολύ μεγάλη χαρά να βρισκόμαστε όλοι μαζί μετά από τόσα χρόνια. Ήταν μια πολύ μεγάλη στιγμή για το ελληνικό μπάσκετ. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που χάρη σε αυτή ήρθαν πολλά παιδιά κοντά στον αθλητισμό.
Με την σειρά του, ο Κώστας Πολίτης: σχολίασε: «Το έργο του προπονητή ήταν να βάλει τις βάσεις γι’ αυτή την ομάδα. Η Εθνική τότε είχε πολύ καλό κλίμα και ήταν ένα πολύ καλό σύνολο. Αυτό που έβαζε φτερά όμως στα πόδια των παικτών ήταν η συμπαράσταση του κόσμου. Δεν είναι πόλεμος, είναι μπάσκετ και στο μπάσκετ μπορεί ο καθένας να νικήσει τον οποιονδήποτε, όσο δυνατός κι αν είναι».
