Η αμφιβολία που συνοδεύει τον Κώστα Κατσουράνη από την ημέρα που επέστρεψε στην Ελλάδα από την Μπενφίκα, είναι τελικά εκείνη που “κερδίζει” σε κάθε κουβέντα που ανοίγεται σε μια παρέα φιλάθλων και αφορά στη μετακίνησή του σε μια ομάδα. Οι 7 στους 10 θα σου απαντήσουν ότι δεν θα τον ήθελαν ”μέσα στο σπίτι τους”.
Το κακό για τον “Κατσουρ” ξεκινάει από τη στιγμή που αυτή η άρνηση δεν συνοδεύει τα αναμφισβήτητα σπουδαία αγωνιστικά προσόντα του αλλά τον χαρακτήρα του. Είτε το θέλει, είτε όχι, ο διεθνής ποδοσφαιριστής έχει βγάλει στην πιάτσα τον χαρακτήρα εκείνου του ”παιδιού” που θέλει να ”κινεί τα νήματα” μέσα στα αποδυτήρια, να επηρεάζει πρόσωπα και καταστάσεις για το δικό του συμφέρον, ακόμη και να…επιβάλει συμπαίκτες του στη βασική ενδεκάδα.
Αυτή η ”ατμόσφαιρα” αδικεί δίχως άλλο τον Κώστα Κατσουράνη. Διότι είναι κρίμα ένας παίκτης με τα δικά του προσόντα, να περάσει ”στην ιστορία” όχι ως ένας αμυντικός μέσος που έγραψε μεγάλη ιστορία αλλά ως ένας έξοχος ποδοσφαιριστής που γούσταρε να ζει μέσα στην ίντριγκα.
Στα ”πρόχειρα γκάλοπ” που στήνονται στις συζητήσεις των φιλάθλων της ΑΕΚ για το αν πρέπει να ενσωματωθεί ο Κατσουράνης στην προσπάθεια της ομάδας στη Φούτμπολ Λιγκ η πλειοψηφία λέει ”μακριά”. Η άποψη ότι η επιστροφή του θα ευεργετήσει τις νεαρές ηλικίες ”χάνεται” ανάμεσα σε εκείνες τις φωνές που λένε ότι ”αυτά που θα προσφέρει μέσα στο γήπεδα είναι απείρως λιγότερα μπροστά στη νοοτροπία που θα ‘περάσει’ στις νεαρές, κυρίως, ηλικίες”.
Δυστυχώς, η ΑΕΚ (και το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα) δεν έχει την πολυτέλεια να ”γυρίζει την πλάτη” στον 36χρονο, Κατσουράνη.
Όμως υπάρχει κι εκείνη η άποψη που επιμένει ότι στο νέο ξεκίνημα που επιχειρεί ο ”Δικέφαλος του νότου”, δεν έχουν θέση αυτά τα στερεότυπα.
Όταν λέμε ”κάνω νέο ξεκίνημα” σημαίνει ότι…στρώνω τον πισινό μου, ανοίγω την ατζέντα μου, ενεργοποιώ τις γνωριμίες μου, αλωνίζω όλα τα γήπεδα της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής και βρίσκω εκείνο το αμυντικό χαφ που θα έχω όχι μόνον στην Φούτμπολ Λιγκ αλλά και τα επόμενα 3 ή 4 χρόνια στην Σούπερ Λίγκα. Έναν 27άρη ή 28άρη που θα ”φυσάει” μέσα στον αγώνα, που θα εμπνέει και που θα καθοδηγεί τους νεαρότερους συμπαίκτες του. Αν υπάρχουν τέτοιοι; Πλάκα κάνουμε; Όποιος δεν βαριέται ας κάνει ”μια βόλτα” μέσα από τον υπολογιστή του σε διάφορα πρωταθλήματα (όχι απαραίτητα Α΄κατηγορίας!) και θα καταλάβει τι συμβαίνει…
Προσωπικά τον Κατσουράνη δεν τον κρίνω ως χαρακτήρα αλλά ως ποδοσφαιριστή. Θα τον ήθελα στην ομάδα μου, αλλά στα 30, άντε στα 31 του. Τώρα πια θεωρώ ότι είναι χάσιμο χρόνου (και χρήματος) να επενδύσω έστω και για 2 σεζόν σε έναν ποδοσφαιριστή που, ναι, θα μου βγει αλλά θα ‘ναι…μέχρι εκεί.
Σε μια Ευρώπη που μαστίζεται από την κρίση και σε μια αγορά της Λατινικής Αμερικής που αν…κουνήσεις 200.000 δολάρια θα γυρίσεις πίσω με έναν παικταρά ολκής (για τα δικά σου δεδομένα) είναι περιττό και φανερώνει εν πολλοίς ανεπάρκεια στο σκάουτινγκ όταν ”στήνεται” κουβέντα γύρω από τον Κώστα Κατσουράνη.
Ένα ταξίδι στην Αργεντινή, για παράδειγμα, αυτή την εποχή θα μπορούσε να αποδειχθεί χρυσό. Η χώρα μαστίζεται από την κρίση και το δολάριο κάνει θαύματα. Πηγαίνεις, λοιπόν, στο Μπουένος Αϊρες που διεξάγονται στα τέλη της εβδομάδας 4 με 5 ματς σε Α΄και Β΄ κατηγορία,…κατασκηνώνεις και ”χτυπάς” τον παίκτη που θα σε ανεβάσει επίπεδο. Μη μιλήσω για Χιλή, Περού κτλ γιατί θα…βάλω δύσκολα!
Αυτά τα ολίγα για τον Κατσουράνη τον οποίο επιθυμώ να απολαύσω στα γήπεδα της Βραζιλίας με την εθνική. Από ‘κει και πέρα δεν προσδοκώ σε καμιά απόλαυση απ’ αυτόν. Άποψή μου, μπορεί να κάνω και λάθος. Όμως η ζωή (και ο σχεδιασμός των ομάδων) πρέπει να προχωρήσει σε άλλους ρυθμούς…κάπως πιο εξελιγμένους…
