Στην αρχή κέρδισε την Μπριζ με 2-0 και άρχισαν τα πρώτα χαμόγελα και οι υπερφίαλες απόψεις. Τα νέα αποκτήματα ήταν παιχταράδες, ο Ίβιτς έκανε φοβερή δουλειά, έρχονταν λαμπρές μέρες. Μετά ήρθε η τεσσάρα από την Στεάουα και ο κόσμος μούδιασε, κάτι δεν πήγαινε καλά.
Την προηγούμενη Πέμπτη ο ΠΑΟΚ έδωσε φιλικό με τον Απόλλωνα Λεμεσού, δεν έπαιξε καλά (έτσι είπαν), δεν έκανε ευκαιρίες, δεν κέρδισε. Κάτι πάει στραβά.
Πραγματικά είναι να γελάς με τα “συμπεράσματα” φιλικών αγώνων, που περισσότερο αγώνες της πλάκας είναι ή μάλλον, πιο πολύ προπόνηση, παρά αγώνες. Πως θα κρίνεις με ασφάλεια μια ομάδα σε παιχνίδια χωρίς το παραμικρό κίνητρο και σε μια περίοδο που είναι αδύνατο κι αφύσικο να είναι έτοιμη; Για γέλια…
Στο πρώτο επίσημο παιχνίδι του, ο ΠΑΟΚ πήρε το αποτέλεσμα από τον Άγιαξ, έχει πια την πρόκριση στα χέρια του και όλα αυτά, χωρίς να είναι ακόμη έτοιμος και έχοντας σημαντικές ελλείψεις.
Ο Ίβιτς γνωρίζοντας την κατάσταση δούλεψε πολύ το τακτικό κομμάτι, διάβασε καλά τον Άγιαξ, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις αρετές των ποδοσφαιριστών του, δούλεψε σ΄ αυτές και πήρε το αποτέλεσμα.
Τη φάση του γκολ, που προφανέστατα την δούλεψαν πολύ, την είδα να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας στο 18′ του φιλικού με την Λεμεσό. Κόντρα επίθεση καρμπόν. Την δούλευαν. Κάποιοι προτιμούσαν να βλέπουν ότι “ο ΠΑΟΚ δεν έπαιξε καλά”.
Μέχρι το παιχνίδι με τον Άγιαξ, ο ΠΑΟΚ δεν είχε δώσει κανένα σοβαρό δείγμα για το τι είδους ομάδα θέλει και μπορεί να γίνει. Ούτε καν αυτή τη στιγμή, το έχουμε το σοβαρό δείγμα.
Το μόνο που μπορούσαμε να διαπιστώσουμε στα φιλικά, ήταν η ποιότητα που έβαλε στο ρόστερ του. Οι μεταγραφές είναι στην πλειοψηφία του καλές. Δεν πιστεύω, για παράδειγμα, ότι υπάρχει δεξί μπακ καλύτερο από τον Μάτος στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Τζάλμα Κάμπος είναι πραγματικός δαίμονας στα άκρα της επίθεσης. Πολύ ποιότητα έχει κι ο Μπίσεσβαρ, όπως μας έδειξε σε κάποια αποσπάσματα στα φιλικά.
Έχοντας σαφέστατα μεγαλύτερη ποιότητα, είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί να γίνει καλύτερη ομάδα και μέχρι να το πετύχει, μπορεί να παίρνει αποτελέσματα, αξιοποιώντας στο τακτικό κομμάτι, αυτή την ποιότητα. Το έκανε στο Άμστερνταμ.
Πιστεύω αυτό που πίστευα και μόλις έγινε η κλήρωση. Ότι ο ΠΑΟΚ θα περάσει. Ο Άγιαξ είναι μια νεανική ομάδα, με φρέσκια πόδια και πνευμόνια, αλλά όταν στράβωσε το παιχνίδι δεν είχε την προσωπικότητα, ούτε στο χορτάρι, ούτε στον πάγκο, αλλά ούτε και τις ιδέες για να κάνει την κατοχή – απειλές.
Ο ΠΑΟΚ έχει προσωπικότητα, έχει ατομική ποιότητα, έχει προπονητή, που έδειξε ότι “στροφάρει” και δεν θα πιαστεί κορόιδο, όπως πιάστηκε ο ΠΑΟΚ το 2010.
Γενικώς, η ψυχολογία του κόσμου πλέον είναι καλή, υπάρχει αισιοδοξία μετά το 1-1 και προσμονή για κάτι καλό.
Αυτό το 1-1, να θυμάστε ότι ο ΠΑΟΚ το πήρε ουσιαστικά χωρίς τον άξονά του. Ο Γλύκος δεν λογίζεται βασικός, ο Βαρέλα, ο Κάνιας, ο Μπίσεσβαρ δεν έπαιξαν. Αυτοί θα είναι ο βασικός άξονας, μαζί με τον Μπρκιτς.
Αν αυτοί οι τέσσερις του βγουν, κι αν μέσα στον Αύγουστο ο ΠΑΟΚ πάρει κι έναν βαρβάτο φορ, για να ανεβάσει την ποιότητα και να βρει κι άλλο κίνητρο ο Κλάους, νομίζω η Τούμπα θα είναι φέτος το γήπεδο της χαράς.
Θα μου πείτε, ποιος έγραψε ιστορία με τα “αν”… Μόνο ο Κίπλινγκ!
