Ο Σωκράτης Διούδης αποτελεί την μεγαλύτερη μεταγραφική «έκπληξη» των «κιτρινόμαυρων», με τον 23χρονο τερματοφύλακα να αναλύει όλους τους λόγους για τους οποίους η απόφασή του αυτή, αναμένει να έχει για τον ίδιο τον θετικότερο αντίκτυπο.
Πως γεννήθηκε η σκέψη της επιστροφής σου στον Άρη;
«Με τον Πανιώνιο έκανα ίσως την καλύτερη –μέχρι τώρα- σεζόν, με βοήθησε και η καλή πορεία της ομάδας. Είχα αρκετές προτάσεις στα χέρια μου, υπήρξαν ομάδες με τις οποίες είχαμε σχεδόν συμφωνήσει. Εφόσον όμως δεν προχώρησε κάτι όταν ήρθε η πρόταση από τον Άρη ζύγισα τα δεδομένα και τις δελεαστικές είναι η αλήθεια προτάσεις που μου έγιναν, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν παίζει ρόλο μόνο το οικονομικό. Εγώ μεγάλωσα στον Άρη και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου να επιστρέψω».
Περίμενε όταν πριν από δύο χρόνια έκλεινες την πόρτα του «Κλεάνθης Βικελίδης» ότι θα επέστρεφες τόσο σύντομα;
«Είχα πει ότι θα γυρίσω. Δεν περίμενα τόσο σύντομα, γιατί έφυγα στο εξωτερικό. Όταν κάνεις αυτό το βήμα ελπίζεις ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα ακόμα καλύτερα. Κάτι που δεν έγινε, αλλά ακόμα πιστεύω ότι έχω τις δυνατότητες να καθιερωθώ εκτός Ελλάδος και στόχος μου είναι πρώτα απ’ όλα να βοηθήσω τον Άρη ώστε να επιστρέψει εκεί που ανήκει και από εκεί και πέρα γιατί όχι να ξανά δοκιμάσω εκτός συνόρων». –
Τι σου δίδαξε η εμπειρία σου στην Κλαμπ Μπριζ;
«Έφυγα σε μικρή ηλικία, αν και οι παραστάσεις που είχα από την Σούπερ Λιγκ με βοήθησαν να προσαρμοστώ πιο εύκολα. Από την άλλη όμως οι απαιτήσεις ήταν μεγαλύτερες, αφού έχεις να ανταγωνιστείς ποδοσφαιριστές που έχουν καθιερωθεί στην Ευρώπη και δουλεύουν χρόνια κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες. Πήρα πολλά στο εξωαγωνιστικό κομμάτι. Γυρίζω πιο ώριμος και με διαφορετικό χαρακτήρα».
Τι σου έδωσε κίνητρο να απορρίψεις προτάσεις και να επιστρέψεις;
«Οι αποφάσεις είναι προσωπικές. Ο καθένας κρίνεται από τις επιλογές του. Εγώ ζύγισα τα δεδομένα, υπήρχαν όντως πολλοί που με προέτρεψαν να μην το κάνω. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογώ όμως για μένα ακόμα υπάρχει το συναίσθημα στο ποδόσφαιρο. Οπότε η απόφαση δεν ήταν και τόσο δύσκολη, όσο φαίνεται προς τα έξω».
Είσαι από τους πιο παλιούς αυτή τη στιγμή στον Άρη, θα ήθελες το περιβραχιόνιο του αρχηγού;
«Η αλήθεια είναι ότι συναντήθηκα ξανά με αρκετά παιδιά, όπως τον Τσουμάνη και τον Τάτο που ζήσαμε δύσκολες εποχές στον Άρη. Θαυμάζω το γεγονός ότι ο Ανδρέας επέστρεψε από πέρυσι, στη Γ’ Εθνική, και μόνο από αυτό αξίζει να είναι αρχηγός. Και εγώ είμαι πολλά χρόνια στον Άρη και έχω υπάρξει αρχηγός στο παρελθόν. Δεν κοιτάω αυτή τη στιγμή ποιος θα φοράει το περιβραχιόνιο, δεν έχω τέτοια κολλήματα».
Έχεις αντιληφθεί το πόσο θετικό αντίκτυπο στον κόσμο είχε η απόφασή σου;
«Για να πω την αλήθεια δεν το είχαν αντιληφθεί, παρά μόνο όταν επισημοποιήθηκε η συμφωνία και δέχτηκα πολλά μηνύματα από απλό κόσμο που δεν γνώριζα. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω το μέγεθος της χαράς του κόσμου και αυτό προσωπικά μου γεμίζει ευθύνες. Θέλω να τους δικαιώσω όλους, δεν φτάνει μόνο μία κίνηση. Πρέπει να αποδείξω στο γήπεδο ότι είμαι έτοιμος να βγω μπροστά και να ηγηθώ μίας προσπάθειας που κάνουμε φέτος».
«Πέσαμε με γκολ που δεν μπήκε ποτέ!»
Η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό κανενός στην αδικία που βιώσατε στον Πλατανιά, είναι η αντίδραση στο πρόσωπό σου. Τι συμβαίνει τότε; Αν και δύσκολο να το πεις, υπήρχε στόχος να ρίξουνε τον Άρη;
«Αυτή την αντίδραση, τον εκνευρισμό τον είχαμε όλοι. Μας στεναχώρησε το συναίσθημα της αδικίας. Κάναμε μεγάλη προσπάθεια, με συνθήκες πολύ δύσκολες για όλους και χάσαμε την κατηγορία από ένα γκολ που ποτέ δεν μπήκε! Ο Άρης προσπάθησε με ένα ρόστερ άπειρο, το οποίο πάλευε κάθε μέρα για να στέκεται με αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ να μιλήσω για το εξωαγωνιστικό και δεν θέλω να μιλήσω για το παρελθόν. Πλέον βρισκόμαστε σε μία αφετηρία με άλλες συνθήκες και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε».
Στον Άρη μπήκες νωρίς στα «βαθιά». Πόσο σε πίεσε αυτό, αλλά και η κριτική που δέχτηκε κάποιες φορές;
«Το ήξερα ότι θα έχω πίεση. Αυτό συμβαίνει στις μεγάλες ομάδες. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο ήρεμος μπορώ για να την διαχειριστώ, σε μία μικρή ηλικία χωρίς ανάλογη εμπειρία. Κριτική πάντα θα ασκείται. Ζούμε με αυτό. Κάποιες φορές ήταν όντως ήταν άδικη και πάνω από τα όρια του επιτρεπτού, αλλά και πάλι το κατανοώ γιατί αγωνιζόμασταν σε δύσκολες στιγμές για τον Άρη. Ακόμα κι όταν προσωπικά ξεχώριζα σε κάποια παιχνίδια ή ομάδα έχανε, οπότε η “μπάλα” μας έπαιρνε όλους. Νομίζω ότι και ο κόσμος πρέπει σιγά σιγά να αλλάξει την νοοτροπία του, στο εξωτερικό δεν υπάρχει όλο αυτό, η πίεση, η κριτική σε όλα. Εδώ στην Ελλάδα θέλουμε άμεσα αποτελέσματα χωρίς να βλέπουμε το πώς θα έρθουν αυτά. Και εμείς θέλουμε αποτελέσματα, αλλά χρειάζεται υπομονή και σίγουρα στήριξη (στο θέμα νοοτροπίας) από τον κόσμο».
Με το χέρι στην καρδιά, πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Νίκος Αναστόπουλος στην επιστροφή σου;
«Τον πιο σημαντικό. Ήταν ο άνθρωπος που με πήρε πρώτος τηλέφωνο, μου έδειξε το πόσο με θέλει σε αυτή την προσπάθεια και μου εξήγησε ότι θα έχω πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που επέλεξα να γυρίσω τη δεδομένη χρονική στιγμή. Νομίζω ότι μου δίνεται πλέον η ευκαιρία να πραγματοποιήσω τα όνειρα και τις φιλοδοξίες που έχω από μικρός για τον Άρη».
Πως είναι να δουλεύεις με έναν νεαρό προπονητή τερματοφυλάκων, τον Αντώνη Λυκούρη;
«Είναι πολύ εργατικός και φιλόδοξος ο Αντώνης και σε αυτό παίζει ρόλο η ηλικία. Η δουλειά είναι ένα στοιχείο που με χαρακτηρίζει, θέλω να βελτιώνομαι καθημερινά μέσα από τις προπονήσεις, οπότε από τη στιγμή που υπάρχει όρεξη, όλα τ’ άλλα θα έρθουν με τον καιρό».
