Μέσα σε ένα εξαντλητικό περιβάλλον διαρκούς αβεβαιότητας, ο Ηρακλής έχει την τύχη να διαθέτει τον Νίκο Παπαδόπουλο, η προσωπικότητα του οποίου αποτελεί την αιτία που οι «κυανόλευκοι» δεν έχουν ακόμη διαλυθεί.
Παίκτες που έρχονται ως μεταγραφές, παίζουν μερικά φιλικά και φεύγουν. Τεχνικοί διευθυντές και γενικοί αρχηγοί που επίσης έρχονται και …ξαναφεύγουν, καθώς άλλωστε κανείς δεν ξέρει ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος τους. Μάνατζερς παικτών που ασκούν διοικητικό έργο. Προθεσμίες και υποσχέσεις που δεν τηρούνται. Και το κορυφαίο, μεγαλομέτοχος που κρύβεται σε άλλη πόλη.
Σε έναν σύλλογο όπου κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει, ο μόνος λόγος για να αισιοδοξεί κανείς είναι η παρουσία του προπονητή της ομάδας, Νίκου Παπαδόπουλου.
Οι μεταγραφές «που θα ενισχύσουν σημαντικά την ομάδα», μετατράπηκαν σε μεταγραφές «υπό αυστηρές προϋποθέσεις», λόγω της μη αδειοδότησης. Η μια μεταγραφή παίκτη άνω των 23 ετών, έγινε …καμία. Η ανανέωση του συμβολαίου του Καρασαλίδη δεν συνέβη ποτέ. Και ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, οι στόχοι της ομάδας άλλαξαν και από «κυνήγι της πεντάδας» έγιναν «προσπάθεια για παραμονή».
Κόντρα σε όλα αυτά τα εξουθενωτικά συμβάντα, ο προπονητής της ομάδας προσπαθεί να κρατήσει τους παίκτες του συγκεντρωμένους και παράλληλα να διασώσει ότι έχει …απομείνει. Ο Ηρακλής αντέχει, όσο αντέχει ο Νίκος Παπαδόπουλος.
