Συγκινημένος και πανευτυχής εμφανίστηκε ο αργυρός Ολυμπιονίκης, Σπύρος Γιαννιώτης, στις πρώτες του δηλώσεις μετά το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. «Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο το φινάλε, η καλύτερη στιγμή της ζωής μου», τόνισε ο 36χρονος κολυμβητής μετά την εντυπωσιακή κούρσα του στα 10 χλμ. ανοιχτής θάλασσας.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Σπύρος Γιαννιώτης:
Για την υπερπροσπάθειά του: «Είναι αλήθεια ότι σήμερα έκανα μια υπερπροσπάθεια. Σε αυτά τα τελευταία μέτρα είπα στον εαυτό μου ”Σπύρο έμειναν 100 μέτρα, δώσε αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς”. Πίεσα τόσο πολύ τον εαυτό μου, είχα κλείσει τα μάτια, τα έδωσα όλα για όλα και σκεφτόμουν ότι ”αυτή είναι μια τελευταία ευκαιρία, αξιοποίησέ τη και κάνε ότι καλύτερο μπορείς”».
Για τον συγκλονιστικό τερματισμό: «Η αλήθεια είναι ότι είχα κλείσει τα μάτια από τον πόνο, πήγαινα πλέον μηχανικά, δεν μου βγήκε απλώς η τελευταία χεριά, αυτό συμβαίνει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτό που ήρθα να κάνω το πέτυχα, όχι απλώς στο 100% αλλά στο 110%. Όπως κάθε αθλητής κι εγώ το ίδιο, τόσα χρόνια έχω κουραστεί πάρα πολύ, σήμερα όμως ήμουν σε καλή κατάσταση αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ το εαυτό μου στο βάθρο. Το φαντάστηκα στα τελευταία 100 μέτρα και για αυτό και έγινε. Τα τελευταία μέτρα μου ήταν κυριολεκτικά στα κόκκινα, είχα θολώσει, προσπάθησα για το καλύτερο και το κατάφερα».
Για το φινάλε της καριέρας του: «Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο το φινάλε. Άσχετα με την τελευταία χεριά, τώρα δεν με απασχολεί αυτό, σίγουρα ήθελα την 1η θέση αλλά μέσα που το απωθημένο ήταν το βάθρο. Αυτό ήταν το όνειρό μου από το Σίδνεϊ και μετά από 5 Ολυμπιάδες τα κατάφερα».
Για το αν θεωρεί ότι θα έπρεπε να δοθούν δύο χρυσά μετάλλια: «Όχι, όχι, ο Ολλανδός το κέρδισε δίκαια. Η δεύτερη θέση είναι σαν πρώτη για μένα και είναι απίστευτη η χαρά μου. Όλα σήμερα λειτούργησαν υπέρ μου και παρότι οι αντίπαλοί μου ήταν πιο νέοι, πιο δυνατοί στο σπριντ από μένα, τα κατάφερα. Έκανα ένα άνοιγμα λίγο πριν το τέλος και παρότι ο Ολλανδός με έφτασε τελικά, εγώ αυτό που ήρθα να κάνω το έκανα».
Για το που αφιερώνει την επιτυχία του: «Ένα πολύ μεγάλο μερίδιο είναι του προπονητή μου, το αφιερώνω στην οικογένειά μου, στη γυναίκα μου, σε όλους τους φίλους και όλους όσους με στήριξαν αυτά τα χρόνια, αλλά και ειδικά αυτές τις τελευταίες μέρες. Σήμερα νομίζω είναι η καλύτερη στιγμή της ζωής μου».
Για τον τελικό απολογισμό του και το τέλος της καριέρας του: «Από την ώρα που τελείωσα, δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Το έχω μέσα που πολύ έντονο ακόμη. Δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω λόγια. Είναι πολύ όμορφο το αποτέλεσμα, ήρθα για να μπω στο βάθρο και τα κατάφερα. Τα νεότερα παιδιά είναι πολύ δυνατοί αθλητές άλλωστε.
Οι δυσκολίες πάντα υπάρχουν, τώρα δεν τις σκέφτομαι. Τώρα είναι όλα εύκολα μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Νομίζω αυτό που μένει είναι τα τελευταία λεπτά της κούρσας, ήμουν μαχητής και αυτό που ήθελα το πήρα. Στο Σίδνεϊ, στους πρώτους μου Ολυμπιακούς, όταν μπήκα στο στάδιο ονειρευόμουν να πάρω κάποτε ένα μετάλλιο. Μετά από τόσα χρόνια κούρασης, επιμονής, υπομονής, αμφιβολιών, χαρών και λυπών, ήρθε το αποτέλεσμα και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος».
