Έγιναν διάφορα από την Τετάρτη, ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Για να είμαι ειλικρινής, όταν άρχισαν να ανάβουν τα καπνογόνα, γούσταραν όλοι, ήταν ένα ωραίο θέαμα. Όσο περνούσε η ώρα, αυτοί που γούσταραν μπορεί να γίνονταν λιγότεροι.
Δεν μου άρεσαν πολλά απ΄ αυτά, που έγιναν το βράδυ της Τετάρτης στην Τούμπα, άλλωστε νομίζω πως δεν άρεσαν ούτε στον Σαββίδη. Τον άκουσα να λέει ότι αυτό με τα ψάρια δεν ήταν σωστό κι ίσως αυτό ήταν το λιγότερο. Άνθρωποι που είναι σε επαφή μαζί του, λένε πως «τα πήρε» με δυο – τρία πράγματα, αλλά αυτό ας περιμένουμε να το δούμε.
Εν πάση περιπτώσει, αυτό, που εσείς γουστάρατε στην Τούμπα την Τετάρτη, δεν το γούσταραν οι αντίπαλοι. Κι αν συνέβαινε στην έδρα του αντιπάλου, θα το γούσταραν αυτοί και δεν θα το γουστάραρε εσείς. Αυτό από μόνο του δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά.
Το ζητούμενο είναι να έρθει κάποια στιγμή, που αυτό που θα συμβαίνει στα γήπεδα, θα το γουστάρουν όλοι, ανεξάρτητα από την φίλαθλη ταυτότητά τους. Εντάξει, τα γνωστά ευχολόγια, ξέρω…
Ξέρω ότι θα ανοίξει πάλι η συζήτηση για το αν έκανε το αυγό την κότα ή η κότα το αυγό. Εντάξει, αν νομίζει κανείς ότι θα βγάλουμε έτσι άκρη…
Δεν ξέρω ποιον βολεύει αυτός ο κύκλος μίσους που ανοίγει. Ποιος από σας δεν καταλαβαίνει ότι την επόμενη φορά που θα πάει ο ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη θα φτύσει αίμα; Και ποιος δεν πιστεύει ότι την επόμενη φορά που θα ανέβει ο Ολυμπιακός εδώ, θα φτύσει περισσότερο αίμα; Ποιος θα κερδίσει άραγε; Θα νιώσει κάποιος πιο μάγκας απ΄ όλα αυτά;
Όλα αυτά, ξεκίνησα να τα γράφω μετά το πινγκ πονγκ ανακοινώσεων ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού.
Λυπάμαι για τους ιδιοκτήτες των δύο ομάδων, που δεν μαζεύουν αυτούς που πιάνουν έναν υπολογιστή και με την υπογραφή «ΠΑΕ Τάδε», κάνουν τον κόσμο να τρελαίνεται και να θέλει να καρυδώσει ο ένας τον άλλον.
Λυπάμαι και γι΄ αυτούς που ρίχνουν νερό στον μύλο του μίσους, που δυστυχώς, υπάρχουν και στο δικό μας συνάφι, που έχει γεμίσει χουλιγκανάκια της συμφοράς και ανόητους, που το μόνο που ξέρουν να πουλάνε, είναι αυτό. Ανοησία. Διότι αν ανεβάσεις το πήχη πιο ψηλά, πρέπει κι εσύ να μπορείς να τον περάσεις!
Αναρωτιέμαι όλοι εσείς, που είστε στη θέση που ήμουν κι εγώ πριν 20-25 χρόνια, που είστε στη θέση που ήμασταν κι όλοι εμείς, πριν γίνουμε αυτό που γίναμε, τι ακριβώς κερδίζετε απ΄ αυτό το γαϊτανάκι του μίσους και της ασυναρτησίας;
Αλήθεια, σας αρέσει;
Σας αρέσει δηλαδή που δεν μπορείτε να πάρετε το αυτοκίνητό σας, να φορέσετε τη μπλούζα της ομάδας σας και να πάτε με το αυτοκίνητό σας στην Αθήνα να δείτε τον τελικό, όπως συνέβαινε πριν 30 χρόνια;
Σας αρέσει που δεν μπορείτε να πάτε στο Καραϊσκάκη να δείτε τον ΠΑΟΚ γιατί απαγορεύεται για λόγους ασφαλείας;
Στους άλλους κάτω, αρέσει που δεν μπορούν να έρθουν στην Τούμπα γιατί επίσης απαγορεύεται;
Δεν ξέρω ποιον βολεύουν αυτές οι καταστάσεις. Όλοι οι άλλοι πάνε μπροστά, εμείς πάμε ολοένα και πιο πίσω. Γιατί;
Εμένα δεν με βολεύουν αυτές οι καταστάσεις. Είναι σιχαμερές. Και νομίζω πως κανέναν σώφρωνα άνθρωπο δεν βολεύουν.
Από τον Σαββίδη περιμένω, αυτό που περιμένετε οι περισσότεροι από σας. Να βοηθήσει να ξεβρωμίσει αυτό το σκατοποδόσφαιρο και να δούμε κάποια στιγμή κανονικό ποδοσφαιράκι στη χώρα μας. Όπως παλιά.
Ξέρω ότι δεν φτάνει ο Σαββίδης, πρέπει να συμπορευτούν κι άλλοι. Απ΄ αυτόν, πάντως, εγώ αυτό περιμένω.
Ξέρω επίσης, ότι πρέπει όλοι σας να ηρεμήσετε. Κυρίως αυτοί που θα πάτε κάτω. Μετά από το ματς της Μεγάλης Τετάρτης, οι καταστάσεις είναι μυστήριες. Κανείς δεν αξίζει να «κηλιδώσει» τη ζωή του, για βλακείες. Γιατί όταν συμβαίνουν σοβαρά πράγματα, καταλαβαίνεις ότι το ποδόσφαιρο είναι μια βλακεία.
Και να ξέρετε ένα πράγμα. Αυτοί που σας βάζουν να σκοτώνεστε μεταξύ σας, βλέπουν τους αγώνες μέσα από σουίτες, από καναπέδες σαλονιών ή από αναπαυτικά δημοσιογραφικά γραφεία, με το ουϊσκάκι ή το φρέντο στο χέρι. Κι όλοι αυτοί πηγαίνουν σίγουρα στο σπίτι τους το βράδυ.
Αυτά…
