Για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει μίλησε ο Αρτούρ Λεκμπέλο. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Άρη υποφέρει από μια σπάνιας μορφής αρρώστια που παραλύει τα άκρα του σώματος και συγκλόνισε με όλα όσα είπε.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στο Μετρόπολις:
Για το πρόβλημα υγείας του: «Είναι μια σπάνια αρρώστια. Λέγεται νόσος του κινητικού νευρώνα. Ξεκινάει από τα άνω άκρα και κατεβαίνει προς τα κάτω. Παραλύουν τα άνω άκρα, μετά τα κάτω και εν συνεχεία και τα ζωτικά όργανα. Καταστρέφονται τα κύτταρα, δεν τροφοδοτούνται τα νεύρα και σιγά σιγά προκαλείται παράλυση. Είναι μια σπάνια ασθένεια, είναι αυτοάνοση και το προσδόκιμο ζωής από τη στιγμή που θα σε προσβάλλει είναι 2-4 έτη. Εγώ είχα τα πρώτα σημάδια το 2012 και είναι ελπιδοφόρο το ότι έχω διανύσει πέντε χρόνια. Αυτό δίνει μια ελπίδα πως υπάρχουν περιπτώσεις που ο οργανισμός αντιδρά και μπορεί να σταματήσει η εξέλιξη της ασθένειας ή ο οργανισμός να ανακάμψει».
Για την κατάστασή του: «Στην περίπτωσή μου ξεκίνησε από τα χέρια και έχω κάποιες ενοχλήσεις στα πόδια. Δεν μπορώ να περπατάω επί ώρες, όμως, γενικά σε καλή κατάσταση. Έχουν ήδη περάσει πέντε χρόνια και συζητώντας με τους γιατρούς μου δίνουν ελπιδοφόρα μηνύματα. Φαίνεται ότι ο οργανισμός μπορεί να αντιδράσει. Υπάρχουν πολλές μορφές, ίσως να με χτύπησε κάποια όχι τόσο άγρια».
Για την στήριξη από τους βετεράνους του Άρη: «Υπήρξε συνάντηση με βετεράνους του Άρη, όπως οι Βένος, Οικονομίδης, Σαμώλης, Μπουγιουκλής, οι οποίοι πήραν την πρωτοβουλία να με βοηθήσουν για να πάω σε κάποιο εξειδικευμένο κέντρο, είτε στις ΗΠΑ, είτε στην Ιταλία, είτε στη Γερμανία. Όσο γρηγορότερα πάω, τόσο το καλύτερο».
Για το πώς αντιμετωπίζεται η ασθένεια: «Είναι μια σπάνια αρρώστια που έχει πειράξει και άλλους αθλητές. Έχουν πέσει με τα μούτρα πάνω μου οι γιατροί, για να βρουν κάτι που μπορεί να τη σταματήσει. Συζητούν για κάποιες θεραπείες. Μία από αυτές είναι και η μετάγγιση αίματος, μήπως με αυτόν τον τρόπο ξαναζωντανέψουν τα κύτταρα και γίνει η επαναλειτουργία των άκρων».
Για την ψυχολογία του: «Είναι μια δύσκολη κατάσταση, όμως, δεν είμαι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Πάντα ήμουν αισιόδοξος. Όπως όλοι οι άνθρωποι περνάω κι εγώ κάτι δύσκολο. Θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα. Με θέληση και καλή ψυχολογία μπορείς τα πάντα. Το καλό είναι ότι έχω τη στήριξη της οικογένειάς μου και των φίλων μου, παλιών συμπαικτών μου. Αυτοί με προέτρεψαν να το ψάξω παραπάνω. Μου έδωσαν ώθηση και μου έδειξαν την αγάπη τους».