Αν κάποιος θέλει να βρει τη συνταγή μιας «σωστής» συγκάλυψης αρκεί να παρατηρήσει όσα ακολούθησαν μετά την τραγωδία στο Χίλσμπορο. Σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, ημιτελικό Κυπέλλου Αγγλίας, 96 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους. Αργά και βασανιστικά, στριμωγμένοι στα κάγκελα, με την πίεση που δημιουργούσαν χιλιάδες άλλα σώματα, να κλέβει την τελευταία ανάσα τους.
Μια τραγωδία τέτοιας έκτασης όφειλε να βρει γρήγορα ενόχους. Και το σύστημα πολύ γρήγορα αποφάσισε πως η μετάθεση ευθυνών στους ώμους των ίδιων των οπαδών θα ήταν ο εύκολος δρόμος. Η κοινή γνώμη είχε ακόμη νωπή την εικόνα των επεισοδίων του Χέιζελ, οι φίλαθλοι της Λίβερπουλ στο σύνολό τους είχαν περίπου δαιμονοποιηθεί. Ο τύπος της εποχής με αιχμή του δόρατος την Sun, χρειάστηκε μόλις λίγες ώρες για να βγάλει το πόρισμα πως για όλα έφταιγαν οι χούλιγκανς. Εκείνα τα ενοχλητικά «ζώα», που αυτή τη φορά το είχαν παρακάνει και σκοτώνονταν μεταξύ τους.
Το πολιτικό σύστημα βρήκε την τέλεια ευκαιρία να αποκρύψει τους ενόχους πίσω από τη μελάνη που έσταζε χολή για το οπαδικό κίνημα. Κανένας ευυπόληπτος αστυνομικός ή άλλος κρατικός λειτουργός δεν χρειαζόταν να δώσει εξηγήσεις. Μπορούσε να μείνει στο απυρόβλητο, όσο τα ψέματα που σερβίρονταν ως πραγματικά γεγονότα, αμαύρωναν την ήδη τσαλακωμένη εικόνα των φιλάθλων και ξέπλενε ανθρώπους με κύρος και στολή, των οποίων οι παραλείψεις και οι ενέργειες είχαν οδηγήσει ή έστω δεν είχαν αποτρέψει, ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο ποδόσφαιρο.
Οι μόνοι που έμειναν να επιμένουν για δικαιοσύνη ήταν οι συγγενείς των θυμάτων. Εκείνοι που γρήγορα αντιλήφθηκαν τις προθέσεις του «συστήματος» και –βάζοντας στην άκρη το πένθος για το χαμό των ανθρώπων τους- ζήτησαν το προφανές. Να αποδοθούν κατηγορίες στους πραγματικά υπεύθυνους για τον φρικτό θάνατο 96 ατόμων. Το γεγονός ότι στην αρχή όλες οι πόρτες ήταν κλειστές μαρτυρούσε τη μανία με την οποία το «σύστημα» υπερασπιζόταν τους δικούς του. Σιγά-σιγά, όμως, η επιμονή τους οδήγησε στο να ανοίξουν στόματα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τόσες ψυχές έφυγαν άδικα.
Με τη σημερινή ανακοίνωση έξι άτομα διώκονται ποινικά. Μεταξύ αυτών υψηλόβαθμα στελέχη της αστυνομίας της εποχής, των οποίων η ανικανότητα βγήκε στην επιφάνεια. Ο ένας, μάλιστα, είναι και Σερ. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε την Εισαγγελία από το να του ασκήσει δίωξη. Ευτυχώς, στην περίπτωση των θυμάτων του Χίλσμπορο δεν ήταν μόνο ο αγώνας των συγγενών τους που βοήθησε στο να μην θαφτεί η υπόθεση, όπως έγινε με τους δικούς τους. Υπήρχε και ένα «κενό» που δεν επέτρεψε στο σύστημα να αφήσει τον χρόνο να καλύψει τα αποδεικτικά στοιχεία που είχαν μείνει στο σκοτάδι. Δεν υπήρξε δηλαδή παραγραφή των αδικημάτων που θα άφηνε τους υπαίτιους να έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τη συνείδησή τους τα βράδια, αλλά τώρα έρχονται επιτέλους ενώπιον των ευθυνών τους.
Και αυτή είναι μια τεράστια νίκη για την ομάδα και την πόλη του Λίβερπουλ, αλλά και ελπίδα για κάθε κίνημα του οποίου το σύστημα σχεδόν πάντα προεξοφλεί τον συμβιβασμό και την ήττα.
