Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης παραμένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, σπάνια μιλά κι ακόμη πιο σπάνια μιλά για τη σχέση του με τον ΠΑΟΚ και το τέλος της.
Ο 36χρονος πια, βετεράνος, μίλησε στη FORZA για όλα αυτά, που αποφεύγει εδώ και καιρό να μιλά! Ας τα πάρουμε με τη σειρά…
-Έχεις συνηθίσει στην ιδέα του παλαίμαχου;
«Θέλοντας και μη, πρέπει. Επομένως τη συνήθισα»
-Σου λείπει κάτι από το ποδόσφαιρο;
«Για να είμαι ειλικρινής, κάποιες στιγμές μου λείπει αρκετά το παιχνίδι. Τα υπόλοιπα καθόλου. Όταν κάνεις κάτι από μικρός,είναι για πολλά χρόνια η καθημερινότητά σου, γίνεται συνήθεια. Κάποιες στιγμές βλέπω παιχνίδια στην τηλεόραση και μπορώ να πω ότι σκέφτομαι πως θα ήταν ωραία να έπαιζα κι εγώ. Ένα ματς Τσάμπιονς Λιγκ, ένα ματς της Εθνικής, για παράδειγμα. Αυτό, που δε μου λείπει, είναι όλα τα υπόλοιπα. Οι αποστολές, τα ταξίδια, μακριά από το σπίτι. Ένας ποδοσφαιριστής γυρίζει όλο τον κόσμο, αλλά ουσιαστικά δεν βλέπει τίποτα. Ξενοδοχείο – γήπεδο. Ο κόσμος νομίζει ότι η ζωή του ποδοσφαιριστή είναι εύκολη και μόνο ωραία. Δεν είναι έτσι».
-Περίμενες ένα διαφορετικό τέλος; Σου έμεινε πίκρα;
«Θα μπορούσα να συνεχίσω, έστω και σε χαμηλότερο επίπεδο, ήταν επιλογή μου να σταματήσω. Κάποιοι λένε ότι σταμάτησα άδοξα, αλλά στη ζωή ο καθένας παίρνει ό,τι αξίζει. Εγώ πήρα πολλά και αυτά κρατάω».
-Η πραγματικότητα είναι πως το αποφάσισε ένας Τούντορ…
«Δεν το βλέπω έτσι. Ήταν επιλογή της ομάδας και δέχτηκα την απόφαση να φύγω από τον ΠΑΟΚ. Δεν έχει νόημα να το συζητάμε. Ο καθένας έχει κρίση και καταλαβαίνει».
-Το ταμείο μετά από τόσα χρόνια τι έβγαλε;
«Πολλές εμπειρίες, στιγμές ανεπανάληπτες, χαρές, πίκρες, στεναχώριες, τόσα συναισθήματα, που ξεκινώντας δεν τα χωρούσε ο νους μου. Είμαι πολύ τυχερός γνώρισα ανθρώπους αξιόλογους, αλλά και ανθρώπους καθόλου αξιόλογους! Βελτίωσα την ποιότητα και τον τρόπο ζωής μου, έμαθα τον σεβασμό, την πειθαρχία, την προσήλωση, το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι. Μπορεί να σου δώσει πολλά, αν τα διαχειριστείς σωστά, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο».
-Τα όνειρά σου τα κατέκτησες;
«Ονειρευόμουν να παίξω ποδόσφαιρο, σαν παιδί ήθελα να παίξω στην αγαπημένη μου ομάδα. Έγινε. Δεν φανταζόμουν ότι θα παίξω σε δύο Μουντιάλ, σε δύο Euro. Οι στόχοι έρχονται με τη δουλειά, τίποτα δεν έρχεται μόνο του. Πήρα πρωτάθλημα, πήρα Κύπελλο, θα ήθελα να παίξω Τσάμπιονς Λιγκ με τον ΠΑΟΚ και να πάρω μαζί του ένα πρωτάθλημα. Αυτά δεν τα κατάφερα».
-Αν γύριζες το χρόνο πίσω, τι θα ήθελες να ξαναζήσεις;
«Κάποιες φοβερές στιγμές με την Εθνική ομάδα»
-Και τι δεν θα ήθελες να ξαναζήσεις;
«Τον χαμένο τελικό του 2014. Αυτό…»
-Αν μπορούσες να πάρεις το μικρόφωνο σε μια Τούμπα με 30.000 κόσμο, τι θα του έλεγες;
«Με μία λέξη. Ευχαριστώ. Τίποτα άλλο. Ξέρεις ότι στην περίπτωσή μου μένει η αρνητική σχέση με ένα κομμάτι του κόσμου. Κι όμως, από το 90% εισέπραξα πολλή αγάπη. Θα ήθελα απλά να ευχαριστήσω τον κόσμο γι΄ αυτά, που μου πρόσφερε, γι΄ αυτά, που ζήσαμε μαζί».
-Τι είναι ΠΑΟΚ για σένα;
«Η ομάδα, από την οποία ξεκίνησαν όλα τα παιδιά μου όνειρα. Η ομάδα, που μου έδωσε τα εφόδια να εξελιχτώ και να κάνω ότι έκανα, που μου έδειξε το καλό και το κακό, το ωραίο και το άσχημο, πέρασα από πολλά στάδια. Από πλευράς συναισθημάτων, τα έζησα όλα».
-Ήταν λάθος να επιστρέψεις;
«Δε νομίζω. Προτιμώ να κάνω τα πράγματα, που θέλω. Η επιλογή ήταν συνειδητή, ήταν αυτό που ήθελα, δεν πιέστηκα από τίποτα, ήταν σωστή. Είχε κακές, αλλά και καλές στιγμές. Η πρώτη θητεία μου στον ΠΑΟΚ ήταν πιο ήρεμη, καλή και αποδοτική, αλλά αυτό δεν ακυρώνει τη δεύτερη. Ζήσαμε ωραία πράγματα. Θα με συνοδεύουν στη συνέχεια της ζωής μου. Γυρίζοντας έφτιαξα την οικογένειά μου, έχω δύο παιδιά, δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αλλιώς…»
-Παρακολουθείς τον ΠΑΟΚ;
«Βέβαια. Αργά και σταθερά, κάνει βήματα μπροστά, τρανταχτό παράδειγμα είναι το κύπελλο μετά τόσα χρόνια, και ο τρόπος με τον οποίο απειλεί, τον Ολυμπιακό. Ελπίζω να αλλάξει το σκηνικό στο πρωτάθλημα»
-Εσύ έχεις ζήσει και τον πάμπτωχο, αλλά και τον πάμπλουτο
ΠΑΟΚ!
«Αλήθεια είναι… Προτιμώ να σβήσω από τη μνήμη μου εκείνες τις στιγμές των προβλημάτων. Η ομάδα στη φάση που είναι, έχει χρήματα, αυτό είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν αρκεί το χρήμα. Οι λάθος επιλογές γίνονται μπούμερανγκ και φέρνουν μεγάλα προβλήματα»
-Τι σου αρέσει στον σημερινό ΠΑΟΚ;
«Μου αρέσει το συνδυαστικό παιχνίδι, ο τρόπος με τον οποίο μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, ο ηγετικός ρόλος, που θέλει να έχει, θέλει να είναι οδηγός του αγώνα. Ο ΠΑΟΚ απέκτησε μια ταυτότητα, βλέποντας ένα ματς, βλέπεις ότι κατεβαίνει να κερδίσει το παιχνίδι. Δεν συμβιβάζεται με τίποτα άλλο. Αυτό μ΄ αρέσει»
-Τι δεν σ΄ αρέσει;
«Το ότι δεν υπάρχει υπομονή, δεν αναφέρομαι στον κόσμο μόνο. Γενικά… Είναι φυσιολογικό σε μια ομάδα, που έχει να πάρει από το 1985 πρωτάθλημα, αλλά χρειάζεται υπομονή κι εμπιστοσύνη στους παίκτες. Δεν μπορεί σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα να δημιουργούμε μεγαλύτερη πίεση στην ομάδα, έτσι λειτουργείς σαν αντίπαλος. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε τόσο πολύ από το συναίσθημα, είτε αρνητικό, είτε θετικό».
-Επέστρεψε ο Μακ, είχες επιστρέψει κάποτε κι εσύ. Πως είναι να επιστρέφεις σε μια ομάδα, στην οποία έζησες μεγάλες στιγμές; Καμιά φορά βγαίνει σε κακό; Υπάρχει το ίδιο κίνητρο;
«Φυσικά και υπάρχει κίνητρο. Όταν επιστρέφεις, δεν επιστρέφεις για να κάνεις τουρισμό. Σε οδηγεί και το συναίσθημα, θα μπορούσες να κάνεις κάποια άλλη επιλογή. Δεν το βρίσκω αρνητικό. Ο ποδοσφαιριστής νιώθει καλύτερα, δεν εστιάζει στα χρήματα, όσο στο συναισθηματικό, στο περιβάλλον, στην ασφάλεια, στην ποιότητα ζωής. Κι αυτά βγαίνουν στο γήπεδο».
-Ήσασταν συμπαίκτες με τον Μακ. Τι μπορεί να δώσει στον ΠΑΟΚ, που δεν το είχε πέρσι;
«Τον Μακ τον μάθαμε ως εξτρέμ. Έχει τα χαρακτηριστικά, που είχε ο Ροντρίγκεζ, αλλά είναι πιο ουσιαστικός στο τελείωμα. Έχει ταχύτητα, απειλεί, η άμυνα επικεντρώνεται πάνω του, δημιουργεί πολλά προβλήματα, είναι δημιουργικός, προκαλεί ρήγματα, σκοράρει. Στον ΠΑΟΚ έπαιξε και στον άξονα, τώρα μάλλον θα χρειαστεί πάλι εκεί».
-Το δίδυμο Μακ – Πρίγιοβιτς παραπέμπει σε πολλούς στο δίδυμο Σαλπιγγίδης – Μίτσελ. Κοντός – ψηλός, γρήγορος – λιγότερο γρήγορος…
«Δεν ξέρω… Να το δούμε στην πράξη. Και οι δύο είναι πολύ ποιοτικοί, το θέμα είναι να ταιριάξουν, η χημεία τους. Εμείς με τον Μίετσελ είχαμε κουμπώσει πολύ καλά. Απολάμβανα το παιχνίδι, παίζοντας μαζί του, είχαμε ταιριάξει».
-Τι σου αρέσει στον Πρίγιοβιτς;
«Η σχέση του με τη μπάλα. Ο τρόπος, που υποδέχεται τη μπάλα. Έχει πολύ καλά χαρακτηριστικά, έχει καλή σχέση με το γκολ, το έχει εύκολα, ξέρει να βγαίνει σε θέση για γκολ»
-Αθανασιάδης, μια σεζόν με μηδέν γκολ. Γιατί;
«Δεν μπορώ να απαντήσω σ΄ αυτό, δεν τον ζούσα… Έχει συμβεί σε πολλούς παίκτες. Η επόμενη χρονιά θα είναι καλύτερη. Το ότι πάει στραβά μια χρονιά, δεν συμβαίνει για έναν λόγο, θα μπορούσε να συμβαίνει για πολλούς. Αλλά αν το ζήσεις από κοντά, δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις. Ο Κλάους δεν είναι για μηδέν γκολ».
-Ένιωσες κάποια στιγμή να αντιμετωπίζονται σκληρά οι Έλληνες παίκτες και με φοβερή επιείκεια οι ξένοι;
«Αυτό είναι δεδομένο. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει. Να γίνει κάποια στιγμή ένα γκάλοπ στον κόσμο, να μάθουμε κι εμείς!»
-Είσαι δύο χρόνια εκτός ποδοσφαίρου. Τι σκέφτεσαι να κάνεις;
«Δεν ξέρω! Έχω πάρει και το ΟΥΕΦΑ Β, όχι απαραίτητα για να γίνω προπονητής. Θα ήθελα είμαι στον χώρο και το να εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου, είναι ότι καλύτερο σε ότι κάνεις στη ζωή σου. Αυτή τη στιγμή, δεν θα ήθελα να είμαι προπονητής σε ομάδα Σούπερ Λίγκας. Δεν έχω αποφασίσω τι θα κάνω».
-Με τον Σαββίδη είχατε μια επαφή όταν ήσασταν στη Νέα Υόρκη. Σου άνοιξε την πόρτα; Τι σχέση έχετε; Θέλεις να επιστρέψεις κάποια στιγμή σε ένα άλλο πόστο ή όχι;
«Ό,τι ειπώθηκε, ειπώθηκε δημόσια. Το γνωρίζουν όλοι. Μου είπε ότι η πόρτα του ΠΑΟΚ είναι ανοιχτή, όχι κάτι παραπάνω. Δεν μιλήσαμε από τότε που έφυγα, μία φορά μόνο, για πολύ λίγο».
ΠΗΓΗ : FORZA
