Στις 24 Ιουλίου 2000, ο Λουίς Φίγκο παρουσιάστηκε επίσημα από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η… προδοσία είχε ολοκληρωθεί.
Δεν είναι ο μοναδικός που αποφάσισε να αλλάξει φανέλα. Την άνοιξη του 2000 ο υποψήφιος για την προεδρία της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, έβλεπε πως δεν είχε πολλές πιθανότητες να εκλεγεί. Παίζοντας τα… ρέστα του ως αουτσάιντερ υποσχέθηκε την απόκτηση του Λουίς Φίγκο, που τότε αγωνιζόταν στη Μπαρτσελόνα. Ο Πέρεθ επικράτησε στις εκλογές και έπρεπε να κάνει πράξη την υπόσχεσή του. Και έτσι ο Πορτογάλος ντύθηκε στα λευκά έναντι 62 εκατομμυρίων ευρώ. Ήταν πόσο ρεκόρ για την εποχή.
Η απόφαση του Φίγκο σόκαρε τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα. Και όχι μόνο αυτούς. Ουδείς συμπαίκτης του στους «μπλαουγκράνα» μπορούσε να εξηγήσει την απόφασή του. Ο Πεπ Γουαρδιόλα, ο οποίος έχει βαφτίσει μια από τις κόρες του Πορτογάλου, δεν πίστευε ότι η είδηση ήταν αληθινή.
Λίγο πριν από το τέλος της σεζόν 1999-00, ο Φίγκο ενημερώνει τον πρόεδρο των «μπλαουγκράνα» ότι υπάρχουν ομάδες που μπορούν να καλύψουν την ρήτρα του συμβολαίου του. Η Μπαρτσελόνα προτείνει στον παίκτη αναπροσαρμογή συμβολαίου με αύξηση των αποδοχών. Τo ΕURO έχει τελειώσει, ο Πορτογάλος απολαμβάνει τις διακοπές του και άπαντες στον καταλανικό σύλλογο πιστεύουν πως το θέμα έχει λήξει. Ο Φίγκο, όμως, έχει υπογράψει προσύμφωνο με τον Πέρεθ.
Στη Βαρκελώνη ο Φίγκο ήταν πια επικυρηγμένος και στην πρώτη του επιστροφή στο «Καμπ Νου» έζησε μια κόλαση. Επιστήμονες μέτρησαν τον ήχο από τις αποδοκιμασίες των οπαδών και έδειξαν πως ήταν πιο εκκωφαντικός από αυτόν ενός Boeing 747 κατά την απογείωση! Οι οπαδοί της «Μπάρτσα» είχαν τυπώσει και χαρτονομίσματα με το πρόσωπό του και τα επιδείκνυαν με ειρωνεία. Ο Φίγκο έφυγε τελικά ηττημένος από το «Καμπ Νου».
Ένα χρόνο μετά έρχεται η εκδίκηση για τον Φίγκο. Την σεζόν 2001-2002 η Ρεάλ υποδέχεται την Μπαρτσελόνα. Το σκορ είναι στο 1-0 και το παιχνίδι είναι ανοιχτό μέχρι το 90΄. Τότε η ομάδα της Μαδρίτης κάνει μια καταπληκτική ανάπτυξη. Οι Ζιντάν, Μακελελέ και Ραούλ συνδυάζονται άψογα και τελικός αποδέκτης της μπάλας είναι ο Φίγκο. Με ένα άψογο πλασέ κάνει το 2-0 και ξεσπά σε τρελούς πανηγυρισμούς. Το «Μπερναμπέου» σείεται και αυτός πανηγυρίζει έξαλλα παίρνοντας με αυτόν τον τρόπο την πιο γλυκιά εκδίκηση για την υποδοχή του «Καμπ Νου» ένα χρόνο πριν.
Η δεύτερη… επίσκεψη του Φίγκο στο «Καμπ Νου», τον Νοέμβριο του 2002, ήταν εξίσου εφιαλτική με την πρώτη. «Στο δεύτερο ή στο τρίτο κόρνερ γύρισα στον Φίγκο και του είπα: Ξέχασέ το φίλε, είσαι μόνος σου τώρα’. Πήγαινα κοντά στον Λουίς και του έδινα την δυνατότητα για πάσα στο κόρνερ, αλλά όχι αυτήν την φορά. Από τις εξέδρες έπεφταν πύραυλοι… κέρματα, ένα μαχαίρι, ένα γυάλινο μπουκάλι από ουίσκι. Johnnie Walker, νομίζω. Ή J&B. Καλύτερα να μείνω μακριά. Κοντινά κόρνερ; Δεν νομίζω» θυμάται ο Μίτσελ Σαλγάδο. Μέχρι και… γουρουνοκεφαλή βρέθηκε στον αγωνιστικό χώρο για χάρη του… προδότη.
Για τη «βασίλισσα», η απόκτηση του Φίγκο σήμανε την αρχή της εποχής των «γκαλάκτικος», των ποδοσφαιριστών – σταρ, για τους οποίους η ομάδα θα δαπανούσε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ακολούθησε την επόμενη χρονιά ο Ζινεντίν Ζιντάν, κατόπιν ο Ρονάλντο και ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Ο Πορτογάλος έμεινε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» πέντε χρόνια, κατέκτησε μεταξύ άλλων δύο πρωταθλήματα και ένα Τσάμπιονς Λιγκ και αποχώρησε το καλοκαίρι του 2005 για την Ίντερ.
«Δεν θα ακούσει κανείς από εμένα να μιλώ άσχημα για τη Μπαρτσελόνα ανεξάρτητα από την κατάληξη που είχε η πορεία μου εκεί. Ήταν μια φανταστική περίοδος και με βοήθησε πολύ ως παίκτη. Χάρηκα πολύ τα χρόνια μου στη Μπαρτσελόνα, δεν τα απαρνούμαι και μόνο καλές αναμνήσεις έχω.
Η μεταγραφή μου στη Ρεάλ ήταν ένα σημαντικό βήμα. Πήγα στη Μαδρίτη για να κερδίσω τίτλους. Και για να δουλέψω με καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Αυτή ήταν η ανταμοιβή μου. Και η αλήθεια είναι ότι δουλεύεις και θέλεις να αναγνωρίζεται αυτό που κάνεις. Κάποιες φορές το ρίχνεις στην πλάκα αυτό το ζήτημα, άλλες το σκέφτεσαι σοβαρά. Έπρεπε να αποφασίσω και το έκανα. Στη Μπαρτσελόνα πίστευα ότι έδωσα τα πάντα και δεν το αναγνώρισαν. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία» θα πει ο ίδιος για να… δικαιολογηθεί χρόνια αργότερα…
