Μετά τον πατέρα, Νίκολα Νίκιτς, ήρθε και η στιγμή για τον γιο της οικογένειας, Μπράνισλαβ, να φορέσει την «κιτρινόμαυρη» φανέλα.
Ο 34 χρονος αμυντικός μέσος μίλησε από τα Τρία-Πέντε Πηγάδια για τις προσδοκίες του από τους «κιτρινόμαυρους», για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία αλλά και για την εικόνα που θα έχει ο φετινός Άρης.
Ποια είναι τα συναισθήματά σου για την μεταγραφή στον Άρη;
«Ήξερα ότι έρχομαι σε μία μεγάλη ομάδα, το είχε ζήσει και ο πατέρας μου αυτό και το γνώριζα πολύ καλά. Είχα μία ευχή να έρθω εδώ αλλά ποτέ δεν είναι αργά, οι πρώτες μου εντυπώσεις είναι καλές και θεωρώ ότι δεν πρέπει να βρισκόμαστε σε αυτή τη κατηγορία»
Είσαι έτοιμος να προσφέρεις;
«Θα δώσω τα πάντα, ό,τι χρειαστεί. Με πιστέψανε και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δώσω όλο μου τον εαυτό για να πετύχουμε τον στόχο μας αποδεικνύοντας πως άξιζα τη στήριξή τους».
Τι πρέπει να περιμένουμε από την ομάδα;
«Θα κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, δεν υπάρχει περιθώριο για λάθη και αυτό θα το νιώσουν από την πρώτη στιγμή και οι αντίπαλοί μας, τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας. Εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι από τη πρώτη στιγμή».
«Να βγούμε νικητές»
Ο Μπράνισλαβ Νίκιτς είναι ανάμεσα στους μεγαλύτερους, ηλικιακά, ποδοσφαιριστές του Άρη όμως τούτο δεν δείχνει να τον ενοχλεί αλλά μάλλον το αποδέχεται και με μεγάλη ευχαρίστηση.
Σε επηρεάζει ότι είσαι μεγαλύτερος από τους υπόλοιπους συμπαίκτες σου;
«Η αλήθεια είναι ότι έχω λίγη εμπειρία παραπάνω από παιδιά στην κατηγορία και νομίζω μπορώ να βοηθήσω στο να καταφέρουμε να “βγούμε” νικητες από τη φετινή χρονιά. Θεωρώ πως τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα παιδιά που είμαστε και πιο μεγάλοι θα πρέπει να παίξουμε αυτόν τον ρόλο. Βέβαια, θα πρέπει να μας προσέχουν λίγο, μεγάλοι άνθρωποι μην πάθουμε και τίποτα (γέλια)».
«Ειχα να σκοράρω… επτά χρόνια»
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ο έμπειρος αμυντικός χαφ ξεκαθάρισε ότι ο ρόλος του είναι να βοηθάει στο ανασταλτικό κομμάτι και όχι στο σκοράρισμα, ενώ χαρακτήρισε τον εαυτό του μαχητή.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το βασικό χαρακτηριστικό σου;
«Το μόνο σίγουρο για μένα είναι ότι δεν τα παρατάω και τα δίνω όλα, είτε καλά είτε άσχημα, δεν σταματάω να μάχομαι. Τα υπόλοιπα θα τα δουν και οι φίλοι της ομάδας μέσα από το παιχνίδι μου».
Μπορείς να βοηθήσεις στο σκοράρισμα;
«Φέτος, έβαλα γκολ με την Κέρκυρα κόντρα στην Λάρισα, ήταν πολύ σημαντικό για την παραμονή μας στην κατηγορία, αλλά πριν από αυτό στην Ελλάδα είχα να βάλω γκολ επτά χρόνια. Εμένα οι δουλειά μου είναι να σταματήσω τους αντιπάλους από το να σκοράρουν και είμαι σίγουρος ότι τα παιδιά που πήραμε πιο μπροστά, θα αναλάβουν τα υπόλοιπα».
«Παλιά έπαιζα δεκάρι αλλά και εξτρέμ, γενικότερα λειτουργούσα ως πιο προωθημένος, μακάρι να είχα γυρίσει πιο πίσω από τότε και να έπαιζα από τότε στη θέση που αγωνίζομαι σήμερα. Θεωρώ ότι αποδίδω καλύτερα ως αμυντικός μέσος».
«Ο πατέρας μου ήθελε Άρη»
Η σχέση με τον πατέρα του είναι ιδιαίτερα σημαντική και δεν το έκρυψε επισημαίνοντας ότι ο πατέρας του ήθελε να τον δει με τη φανέλα των «κιτρινόμαυρων», ενώ μοιάζει να αντιλαμβάνεται πόσο δύσκολο είναι να φτάσει τα δικά του επιτεύγματα.
Γνωρίζεις τα όσα έχει κάνει ο πατέρας σου με τη φανέλα του Άρη;
«Στην χώρα μου είναι θρύλος και στον Άρη δεν τον έχουν ξεχάσει. Τα μηνύματα και τα τηλέφωνα από την ώρα που ήρθα είναι πολλά και με κάνουν να καταλαβαίνω τι σημαίνει ο πατέρας μου για αυτή την ομάδα. Ακόμη και τώρα βλέπω βιντεάκια του όπως αυτό με τον ΠΑΟΚ που πέρασε δύο τρεις παίκτες και συνέχιζε, αυτά θέλω να τα ζήσω και εγώ. Ακόμη δεν μπορώ να μπω στα παπούτσια του ( σ.σ. να κάνω αυτά που έκανε αυτός)».
Σου έδωσε κάποια συμβουλή πριν έρθεις;
«Είχα συμφωνήσει με την Κέρκυρα και τελικά προέκυψε η πρόταση από τον Άρη. Μετά μίλησα με τον πατέρα μου και μου είπε ότι εγώ είμαι αυτός που θα αποφασίσω τι θα κάνω αλλά αυτός θα ήθελε να αγωνιστώ στον Άρη. Δεν το σκέφτηκα καθόλου και ήρθα».
«Ηρθα δύο ετών στην Ελλάδα, οι αδερφές μου γεννήθηκαν στην Αθήνα. Επιστρέψαμε στο Βελιγράδι όταν ήμουν πέντε χρονών. Γενικά σαν Βαλκάνιοι έχουμε καλές σχέσεις με την Ελλάδα και νιώθω πως βρίσκομαι στο σπίτι μου».
«Ο πόλεμος με έκανε πιο σκληρό»
Ο Βόσνιος έζησε από κοντά τον πόλεμο στην πατρίδα του και δείχνει να έχει πολλές μνήμες από τότε, ενώ ευχήθηκε σε κανέναν να μην βιώσει τα όσα πέρασε αυτός εκείνη την δύσκολη περίοδο.
Έζησες τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία;
«Ήμουν πολύ μικρός, όμως θυμάμαι πολλά πράγματα και ήταν κάτι πάρα πολύ άσχημο. Η μάνα μου ήταν καθολική, ο πατέρας μου ορθόδοξος και είχαμε πόλεμο μεταξύ μας. Μπορεί να μην έζησα όσα έζησαν άλλοι, όμως περάσαμε αρκετά και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εύχομαι κανένας να μην τα βιώσει. Από αυτήν την εμπειρία μπορεί να έγινα πιο δυνατός, όμως όποιος έχει ζήσει έναν πόλεμο, δεν θέλει να τον ξαναπεράσει».
Η παρουσία των συμπατριωτών σου, σε κάνει να νιώθεις πιο άνετα;
«Τον Λούκα (σ.σ. Μιλούνοβιτς) τον γνώριζα, είχε αγωνιστεί στον Ερυθρό Αστέρα, τον Λιούμπομιρ (σ.σ. Στεφάνοβιτς) τον είχα αντίπαλο και τον είχα… σηκώσει δυο τρεις φορές αλλά και οι δύο είναι πολύ καλά παιδιά και νομίζω θα τα πάμε καλά».
