Ο παλαίμαχος παίκτης και πρώην προπονητής του Άρη Λευτέρης Σούμποτιτς, μίλησε για τον φετινό Άρη και θυμήθηκε δικές του στιγμές με την μεγάλη ομάδα των «κιτρινόμαυρων».
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Για την θητεία του στον Άρη και πως ήρθε:
“Παρακολουθώ τον Άρη και έχω περάσει από πολλές ομάδες σαν προπονητής, αλλά από δύο έχω περάσει σαν παίκτης η μία είναι η Ολύμπια Λιουμπλιάνα και η άλλη είναι ο Άρης. Με τον Άρη γνώρισα μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα μου και γενικά δεν θα μπορέσω να ξεχάσω αυτά τα παιχνίδια και αυτούς τους τίτλους και φυσικά τον κόσμο, οπότε ότι και να γίνει και όσες ομάδες και αν έχω προπονήσει δεν ξεχνιούνται και δεν μπορούν να τις σβήσει κανείς.
Ο Λάζαρος Λέσιτς και ο Τίτος Κομνηνός οι οποίοι μάθανε για μένα και ότι η μητέρα μου είναι Ελληνίδα, ήρθανε στην Λιουμπλιάνα κάνανε την πρώτη επαφή πρώτα με την μητέρα μου και μετά με εμένα, ήρθαμε στην Ελλάδα, είδαμε τον τελικό κυπέλλου στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Άρη. Και την επόμενη χρονιά ήρθα στην ομάδα.
Για την Γάνδη είπε:
Ήταν πολύ δύσκολα τα Final four ειδικά για εμάς που ήμασταν πρώτη φορά στην διοργάνωση, αντιμετωπίσαμε τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, προκριθήκαμε στην Γάνδη και εκεί με 6.000 Αρειανούς στην κερκίδα να φωνάζουνε αρκετές ώρες πριν το τζάμπολ και στον μικρό τελικό που παίξαμε με την Παρτιζάν, ο κόσμος ήταν εκεί και μάς αποθέωσε παρόλο που δεν πήραμε το κύπελλο.
Όταν άκουσε συνθήματα από τις μεγάλες βραδιές της Αυτοκρατορίας ομολόγησε:
Είναι μεγάλη συγκίνηση για εμένα να ακούω μετά από τόσα χρόνια τα συνθήματα του Άρη και μου ξυπνάνε ευχάριστες αναμνήσεις, θα ήθελα να είμαι στο επόμενο παιχνίδι στο Παλε ντε σπορ και να ακούω πάλι τον κόσμο να φωνάζει έτσι, η ομάδα τότε ήταν όλων των Ελλήνων νομίζω και εμείς φέραμε το μπάσκετ στα σπίτια του κόσμου και έπειτα πολλά παιδιά συνέχισαν με τον ίδιο ρυθμό και γνώρισε η Ελλάδα επιτυχίες.
Για το μυστικό της επιτυχίας:
Κανένας μας δεν πίστευε ότι θα πηγαίναμε στο Final four και θα ήμασταν μέσα στις 4 καλύτερες ομάδες, αφήσαμε πίσω πολύ μεγαλύτερα ονόματα ομάδων, αλλά εμείς ήμασταν μια γροθιά, αυτό που τονίζω και εγώ σαν προπονητής πολλές φορές. Είχαμε φοβερή χημεία και ήμασταν μεταξύ μας δεμένοι και αγαπημένοι, ήμασταν παιδιά που δεν μας άρεσε να χάνουμε. Εύχομαι στον Άρη να βρει αυτή την χημεία γιατί πιστεύω ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι αυτό.”
Για το κύπελλο Κόρατς σαν προπονητής:
“Μέχρι τον τελικό δεν είχαμε πλεονέκτημα έδρας, όλα τα παιχνίδια τα παίξαμε πρώτα Θεσσαλονίκη και μετά εκτός, εμένα μου έμεινε στην μνήμη αυτό το παιχνίδι που παίξαμε μέσα στη Τρεβίζο, που κερδίζαμε μόνο δύο πόντους και όλοι έλεγαν ότι είναι δύσκολο να προκριθούμε και πήγαμε παράταση και καταφέραμε και προκριθήκαμε γιατί είχαμε παίκτες με πείσμα. “
Για τον τελικό με την Τόφας Μπούρσα:
“Πολλές φορές παρακολουθώ τον τελικό από το ίντερνετ, και βλέπω στιγμιότυπα και την αποδοχή της ομάδας στο αεροδρόμιο και ήταν μια νίκη που λίγοι την πιστεύανε και με τον τρόπο που έγινε με το πρόβλημα το ελληνοτουρκικό, αλλά υπάρχει ένα όνομα που λέγεται Άρης και ότι και να γίνει και με όποιον και να παίζει και να έχει 10 φορές μεγαλύτερο μπάτζετ αυτό το σήμα που έχεις στο στήθος σου, σου δίνει ώθηση και δύναμη για να κερδίσεις.”
Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη:
“Ο Παναγιώτης ήρθε σε μια δύσκολη στιγμή στην ομάδα, αλλά έχει αυτό που είπα προηγουμένως, έχει την στόφα του νικητή, είναι πολεμιστής και θα παλέψει σίγουρα γιατί οι πράξεις του μέχρι στιγμής και η καριέρα του, δείχνουν ότι αγωνίζεται σκληρά δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και είμαι σίγουρος ότι θα πετύχει.”
Για τον φετινό Άρη:
“Ο Άρης δεν πεθαίνει ποτέ, είναι δύσκολα τα πράγματα αλλά είμαι σίγουρος ότι θα βρει τον δρόμο του και στα διοικητικά και στα αγωνιστικά, η ομάδα έχει κάποια σκαμπανεβάσματα αλλά είναι αρχή, είναι καινούρια ομάδα με καινούριο προπονητή χρειάζεται υπομονή και στήριξη από τον κόσμο.
Χρωστάμε κάτι στον Άρη και έχω πει ότι το μεγάλο μου όνειρο είναι να ξανά βρεθούμε όλοι μαζί στο Παλέ ντε σπορ και αυτό πρέπει να γίνει. Αυτή η ομάδα ΄το δικαιούται, είναι υποχρέωση της να βρεθεί ξανά στο γήπεδο της, να βάλουμε τις φανέλες μας σε ένα παιχνίδι και να βγούμε στο παρκέ να χαιρετήσουμε τον κόσμο.
Η ομάδα χρειάζεται τους παλιούς της παίκτες που ίδρωσαν με αυτήν την φανέλα και όπως είπε και ο μεγάλος δάσκαλος Νίκολιτς «όποιος δεν έχει μυρίσει την κάλτσα στα αποδυτήρια, δεν μπορεί να είναι δίπλα στην ομάδα» και έτσι πιστεύω και εγώ.”
Τέλος ανέφερε:
Θεσσαλονίκη: Μεγάλη μου αγάπη.
Αλεξάνδρειο: Το δεύτερο σπίτι μου.
Προύσα: Μεγάλη δικαίωση, αξέχαστη βραδιά.
Λάζαρος Λέσιτς: Έχουμε ακόμη επαφές και συγκεκριμένα μιλήσαμε σήμερα και παρακολουθεί τον Άρη.
Γιάννης Ιωαννίδης: Μεγάλος μαέστρος και πολύ καλός προπονητής.
Παναγιώτης Γιαννάκης: Ψυχή, δεν υπήρχε χαμένη μπαλιά για τον Παναγιώτη.
Νίκος Γκάλης: Δεν χρειάζεται να μιλήσω, τα λέει ο κόσμος, και αυτό που έγινε στο Ηall of Fame τα λέει όλα, από τους κορυφαίους παίκτες στην Ευρώπη όλων των εποχών.
Άρης: Μεγάλη, αξέχαστη και αξεπέραστη αγάπη, όσα χρόνια και αν ζω. Και μαζί με εμένα και ο γιος μου που παρακολουθεί τον Άρη και με ενημερώνει καμία φορά για τα αποτελέσματα των παιχνιδιών. Ήταν μικρός βέβαια στο Παλέ ντε σπορ και δεν θυμάται πολλά πράγματα. Αλλά θυμάται τον τίτλο της Προύσας και είναι ακόμα ζωντανά στην μνήμη του.
