Είμαστε στα μέσα του Ιανουαρίου, σε μία εποχή, που όλη η συζήτηση, που γίνεται, αφορά τις μεταγραφές. Το ποιοι θα αποκτηθούν. Οι μεταγραφές, οι καινούριοι παίκτες, φέρνουν νέες προσδοκίες ή αν θέλετε, ενισχύουν τις παλιότερες.
Πέρασε στα ψιλά, αλλά για τον ΠΑΟΚ και το κάθε ΠΑΟΚ, πολύ μεγάλης σημασίας είναι η συνάντηση που έγινε μετά το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, ανάμεσα στον Ιβάν Σαββίδη και στον Πίνι Ζάχαβι.
Δεν είχε μεταγραφικό χαρακτήρα, δεν συζήτησαν για παίκτες, που θα πάρει ο ΠΑΟΚ, αλλά είχε τη σημασία της.
O Ζάχαβι δεν είναι ατζέντης παικτών, είναι γενικώς μεσάζων. Έχει κλειδιά από πόρτες, που δύσκολα ανοίγει κοινός (ποδοσφαιρικά) θνητός.
Πριν τον Ζάχαβι, ο Σαββίδης είχε φροντίσει να ανοίξει πόρτα με τον Μίνο Ραϊόλα. Έναν από τους κορυφαίους ατζέντηδες στο χώρο, που κάνει μεγάλα deal και έχει μεγάλους παίκτες, όπως τον Πογκμπά, τον Ιμπραήμοβιτς, τον Ντοναρούμα και πολλούς άλλους.
Για να ανοίξει την πόρτα του, ίσως πλήρωσε και λίγο παραπάνω για τον Ελ Καντουρί. Πληρώνεις, όμως, γιατί μελλοντικά μπορεί να πάρεις πολλαπλάσια.
Παλιότερα, ο Σαββίδης είχε ανοίξει και την πόρτα του Σέλουκ, ενός Ουκρανού ατζέντη, που κάνει κι αυτός μεγάλα deal.
Μ΄ αυτές τις συνεργασίες και γενικότερα τις επαφές, ο Σαββίδης επιδιώκει να πάει τον ΠΑΟΚ ένα επίπεδο υψηλότερα. Αφενός να τον βάλει σε σαλόνια, που μέχρι τώρα, ούτε μπορούσε να πλησιάσει κι αφετέρου να έχει πρόσβαση με ποδοσφαιρικές πασαρέλες, όπου μπορεί να πουλήσει παίκτες του.
Κι εδώ ακριβώς είναι το σημείο κλειδί.
Οι μεταγραφές ανεβάζουν επίπεδο τις ομάδες, έστω και παροδικά, αλλά οι πωλήσεις είναι αυτές, που τις βοηθούν να μεγαλώσουν περισσότερο.
Δεν μπορεί κανείς να βάζει λεφτά μόνο από την τσέπη του. Αυτό το κάνουν η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η ΠΑΡΙ ΣΖ, η Μάντσεστερ Σίτι, που είναι ομάδες «ειδικών καταστάσεων».
Καμιά ομάδα δεν έγινε μεγάλη, χωρίς πωλήσεις παικτών. Εδώ τις έχουμε δαιμονοποιήσει, αλλά οι πωλήσεις αυξάνουν τον «κύκλο εργασιών», φέρνουν χρήματα και βοηθούν τις ομάδες να ανέβουν επίπεδο.
(από τη FORZA 13-14/1)
