Κάθε μήνα η Ευρωπαϊκή συνομοσπονδία επικεντρώνεται σε έναν παίκτη από μία από τις 55 χώρες-μέλη της, που θα αποτελέσει παράδειγμα ότι η αναπηρία, η θρησκεία, η σεξουαλικότητα, η φυλή και το κοινωνικό υπόβαθρο δεν αποτελούν εμπόδια στο να παίζει κάποιος ποδόσφαιρο και να το απολαμβάνει.
Όπως αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της η UEFA «τα εφηβικά χρόνια είναι μια τρυφερή περίοδος, όπου αποχαιρετάς τις ρίζες της παιδικής ηλικίας. Ωστόσο, για τον 16χρονο Αμπουμπακάρ Κόντα, ήταν η σωστή στιγμή για να ξεκινήσει ένα ταξίδι προς μια νέα ζωή αφήνοντας το σπίτι του στη Γκάμπια και αναζητώντας ένα νέο ξεκίνημα, μεταναστεύοντας στην Ευρώπη».
Η απώλεια των γονέων του τα προηγούμενα χρόνια είχε αφήσει τον Αμπού χωρίς καμία βοήθεια, η ζωή έγινε πιο δύσκολη χωρίς τη γονική αγάπη και έτσι προσπάθησε να βρει νέα συναισθήματα ασφάλειας. Ετσι χρειάστηκε να αποχαιρετήσει αγαπημένους ανθρώπους του, ξεκινώντας το ταξίδι του προς μία νέα ζωή και φτάνοντας στο νησί της Σικελίας, στο νοτιότερο άκρο της Ιταλίας.
Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο, ο ενθουσιασμός του για το δημοφιλές παιχνίδι και οι φιλίες που δημιουργούνται μέσω του ποδοσφαίρου αποδεικνύονται βασικά θεμέλια πάνω στα οποία ο νεαρός μετανάστης διαμορφώνει ένα λαμπρό μέλλον. Το ταξίδι του Αμπού σε αυτό το μέλλον ξεκίνησε στις 2 Φεβρουαρίου 2016, μαζί με αρκετούς φίλους.
«Έφυγα από τη Γκάμπια για τη Σενεγάλη», θυμάται. «Την ημέρα που έφευγα, οι περισσότεροι από τους φίλους μου μου είπαν να μην πάω, έκλαψα αλλά ένιωσα ότι έπρεπε να πάω».
Η διαδρομή του ήταν μέσα στην έρημο της Σαχάρας. «Πέρασα δύο εβδομάδες στη Σενεγάλη και πήγα στο Μάλι για τρεις εβδομάδες. Πέρασα τη Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα και στη συνέχεια έφτασα στη Λιβύη, όπου έμεινα για τρεις μήνες».
Όπως συνέβη με τόσους άλλους μετανάστες από την Αφρική, η Λιβύη ήταν το σημείο αναχώρησης για να διασχίσει τη Μεσόγειο με πλοίο στην Ιταλία. Οι θαλάσσιες διαβάσεις είναι γεμάτες με κίνδυνο, και σε αυτήν προκλήθηκε ένα τραγικό γεγονός.
«Εγώ και οι φίλοι μου βρισκόμασταν στο ίδιο σκάφος, ένα ιστιοπλοΐκό. Αλλά δεν καθόμασταν μαζί», θυμάται ο Αμπού. «Μπήκε νερό στη βάρκα και βυθίστηκε, στο μέρος που κάθονταν οι φίλοι μου. Ένας από τους φίλους μου έπεσε στο νερό με άλλους που καθόταν μαζί του. Με φώναξε, αλλά δεν μπορούσα να βοηθήσω επειδή προσπαθούσα να σώσω τη δική μου ζωή. Και πνίγηκαν»…
Ο Άμπου έφτασε στη Σικελία, με μοναδικά του υπάρχοντα μία μπλούζα και ένα σορτς. «Δεν φορούσα ούτε παπούτσια», λέει. Εφτασε στην πόλη της Μεσσήνης, πριν εγκατασταθεί ξανά στο κέντρο SPRAR στην πόλη Τζάκομο, στη βόρεια ακτή της Σικελίας. Το κέντρο φιλοξενεί μια μικρή ομάδα νέων ηλικίας 15 έως 18 ετών, οι οποίοι παρακολουθούν μαθήματα ιταλικής γλώσσας και μαθαίνουν και άλλα χρήσιμα για την ζωή τους πράγματα. Οι συντονιστές του κέντρου λειτουργούν ως μέντορες και ο Αμπού σύντομα αισθάνεται ότι βρίσκεται σε ένα ζεστό και ασφαλές περιβάλλον. «Οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ ευγενικοί με μένα», τόνισε.
Η καλλιέργεια δένδρων, το πότισμα, το μαγείρεμα καταλαμβάνουν το χρόνο εργασίας του Αμπού, που όμως έχει επίσης αρκετό χρόνο για να παίξει ποδόσφαιρο, το μεγάλο του πάθος από τα παιδικά του χρόνια. Δείχνει μάλιστα να έχει ταλέντο. «Αισθάνομαι ευτυχής όταν παίζω ποδόσφαιρο. Λατρεύω το ποδόσφαιρο», λέει.
Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας SPRAR παίζουν σε ένα γήπεδο κοντά στην πόλη Μιλάτσο και το ποδόσφαιρο τους βοήθησε να δεθούν περισσότερο ως φίλοι. «Το ποδόσφαιρο μας έφερε κοντά και μας έκανε μια οικογένεια», προσθέτει ο Αμπού. «Είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο».
Έμπνευση του, αποτελεί ο Τσάμπι Αλόνσο. «Μου αρέσει ο τρόπος που έπαιζε», λέει ο Αμπού. «Όταν ήμουν στη Γκάμπια, οι άνθρωποι με αποκαλούσαν Αλόνσο?»
Ο Αμπού σέβεται ιδιαίτερα τους Σικελούς. «Είμαι ευγνώμων στους ανθρώπους της Σικελίας», δηλώνει. «Έχουν αλλάξει τη ζωή μου και την κατάσταση που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Αν δεν με βοηθούσαν, ίσως και να πέθαινα. Μου αγόρασαν ρούχα και παπούτσια και μου βρήκαν δουλειά», συμπληρώνει.
«Αυτή η ιστορία δείχνει σαφώς ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για την ένταξη των μεταναστών στην Ευρώπη», δήλωσε ο πρόεδρος της UEFA Αλεξάντερ Τσεφερίν. «Χαίρομαι γι αυτό το πρόγραμμα στη Σικελία, υποστηριζόμενο από την ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου (FIGC), που βοηθά τους νέους αφρικανούς μετανάστες να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή κοινωνία και πολιτισμό».
Το EqualGame, ως εκστρατεία ψηφιακών και κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης που περιλαμβάνει παγκόσμια αστέρια ποδοσφαίρου, αλλά και απλούς παίκτες και φιλάθλους, θέλει να ευαισθητοποιήσει τους φιλάθλους για όλους τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να παίξουν και να απολαύσουν το ποδόσφαιρο. Να εξασφαλίσει ότι το παιχνίδι είναι ανοικτό και προσβάσιμο σε όλους και ότι υπάρχει σεβασμός στην ισότητα μεταξύ των εθνοτήτων, του φύλου, της ηλικίας, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της σωματικής ικανότητας και των κοινωνικών διαφορών. Να βοηθήσει προκειμένου να επαναβεβαιωθεί η πεποίθηση, ότι παρόλο που οι άνθρωποι που παίζουν και αγαπούν το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικοί, είναι όλοι ίσοι μέσα από ένα κοινό πάθος για το λαοφιλέστερο παιχνίδι.
Πηγή: SDNA
