Για την επιστροφή του στην αγωνιστική δράση, τον Άρη αλλά και την καχυποψία που έφερε το «ασπρόμαυρο» του παρελθόν, μίλησε ο Πέτρος Κανακούδης.
Αναλυτικά, τα όσα είπε ο αριστερός μπακ του Άρη στην εφημερίδα «Άρης Είσαι»:
Επιστροφή στην αγωνιστική δράση μετά από καιρό. Πως αισθάνθηκες μπαίνοντας στο γήπεδο;
«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Το περίμενα πολύ καιρό και δούλεψα αρκετά για αυτή τη στιγμή. Είχα να αγωνιστώ τέσσερις μήνες από το τελευταίο μου παιχνίδι με την Ίντερ Τούρκου. Δούλεψα πολύ για να παρουσιαστώ όσο το δυνατόν πιο έτοιμος και να ανταποκριθώ στις συνθήκες του αγώνα. Έτυχε να αγωνιστώ σ’ ένα ιδιαίτερο παιχνίδι. Χάρηκα πολύ που έπαιξα και το ντεμπούτο μου συνδυάστηκε με νίκη».
Δεν είναι, όμως, μόνο η αγωνιστική επιστροφή σου, αφού επέστρεψες και στο ελληνικό πρωτάθλημα μετά από 2,5 χρόνια…
«Η αλήθεια είναι ότι το ήθελα. Το επιδίωξα για να επιστρέψω. Είχα κάποιες προτάσεις από ομάδες της Super League. Αλλά από τη στιγμή που δεν δέχθηκα να ανανεώσω το συμβόλαιό μου στη Φινλανδία ήθελα να είμαι κάπου, όπου θα το απολαμβάνω. Για μένα -δόξα τω Θεώ- ήρθε αυτή η πρόταση από τον Άρη. Μια ομάδα με μέγεθος και με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Για αυτό επέστρεψα. Αν δεν γινόταν κάτι τέτοιο ίσως να παρέμενα στο εξωτερικό. Όχι με την ίδια χαρά, που είχα όταν έφυγα πριν λίγα χρόνια».
Σημαντικό ρόλο για να έρθεις στον Άρη έπαιξε και ο Τομ Παπαδόπουλος. Αν δεν ήταν αυτός δεν θα ερχόσουν;
«Είχα προτάσεις από ομάδες της Σούπερ Λιγκ. Όσα χρόνια έλειπα, όμως, δεν είδα να αλλάζει κάτι. Έτσι σκέφτηκα ότι στα 33 μου δεν θέλω να ταλαιπωρούμαι πάλι για τα δεδομένα που μου ανήκουν. Με τον κ. Παπαδόπουλο και την οικογένειά του υπάρχει μια αμοιβαία εκτίμηση. Μιλήσαμε και με ρώτησε αν μπορώ να βοηθήσω. Από τη στιγμή που γνωριζόμαστε και ξέρω τι άνθρωπος είναι δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Βέβαια ακόμα και αν δεν ήταν ο κ. Παπαδόπουλος πάλι το ίδιο θα έκανα, παρά τις όποιες δυσκολίες μπορεί να υπήρχαν. Κακά τα ψέματα, μιλάμε για μια πολύ μεγάλη ομάδα, όπως ο Άρης. Είναι ευλογία και χαρά να παίζεις εδώ».
«Με κούρασαν οι παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου»
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αφήσεις το ελληνικό πρωτάθλημα και να δοκιμάσεις την τύχη σου στο εξωτερικό; Και όχι σε μικρή ηλικία…
«Οι παθογένειες που ταλαιπωρούν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με κούρασαν οι καταστάσεις, που έχω βιώσει αγωνιζόμενος για αρκετά χρόνια στη Super League. Δεν απολάμβανα το ποδόσφαιρο. Βλέπετε ότι αυτές οι παθογένειες συνεχίζουν να υπάρχουν. Κάθε αγωνιστική συμβαίνει και κάτι. Μόνο ποδόσφαιρο δεν παίζουμε. Δεν ασχολούμαστε με αυτό. Για αυτό επιδίωξα… μανιωδώς να φύγω. Προέκυψε ενδιαφέρον αρχικά από τη Φιλαδέλφεια Γιούνιον. Εν συνεχεία και, αφού με είδαν κάποιοι σκάουτερ, κατέληξα στη Φιλανδία».
Είναι τελικά τόσο διαφορετική η αντιμετώπιση της οποίας τυγχάνουν οι παίκτες στη Φιλανδίας σε σχέση με την Ελλάδα;
«Αρχικά συναντάς αθλητική παιδεία και αθλητικό πολιτισμό. Κάτι που εδώ φαντάζει σαν όνειρο για εμάς τους ποδοσφαιριστές. Συνάντησα μια χώρα πολύ οργανωμένη σε όλα τα επίπεδα. Δεν υπάρχει διαφθορά. Συνάντησα κόσμο που αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο ως ένα δίωρο ψυχαγωγίας. Αντί να πάει στο θέατρο πάει στο γήπεδο. Είναι άκρως πολιτισμένοι. Από το πως θα ντυθούν μέχρι τη συμπεριφορά τους. Χαλαρώνουν και χειροκροτούν την ομάδα τους ανεξαρτήτου αποτελέσματος».
Πράγματα, που εν έτη 2018, φαντάζουν αρκετά μακρινά σε εμάς…
«Δυστυχώς… Εδώ στην Ελλάδα αγαπάμε πολύ τα αθλήματα, αλλά είναι τόσο υπέρμετρα το πάθος και ο ενθουσιασμός, που καταστρέφουν τα πάντα».
Δεν υπάρχει δηλαδή στη Φινλανδία αυτή η… κακή πίεση προς τους παίκτες για το αποτέλεσμα;
«Όχι, όχι… Όλοι οι φίλαθλοι σε όλο τον κόσμο θέλουν οι ομάδες τους να κερδίζουν. Στο εξωτερικό και στη Φινλανδία, που ήμουν εγώ, χειροκροτούν τον αντίπαλο ανεξαρτήτου αποτελέσματος και πάνε στα σπίτια τους. Εδώ άμα δεν κερδίσεις ένα παιχνίδι μπορεί να γίνουν λαϊκά δικαστήρια. Αυτά δεν συνάδουν με τον αθλητισμό. Είμαστε η χώρα που έχει γεννήσει τον πολιτισμό. Έχουμε δώσει τα φώτα μας σε όλο τον κόσμο. Και αυτή τη στιγμή όλοι ασχολούνται μαζί μας αρνητικά. Ειδικά τώρα με τα τελευταία γεγονότα που είχαμε με έπαιρναν έντρομοι φίλοι μου από τη Φιλανδία και ρωτούσαν τι γίνεται. Εγώ ντρέπομαι… Εύχομαι κάποια στιγμή όλα αυτά να ξεπεραστούν για το καλό όλων. Εμείς οι ποδοσφαιριστές προσπαθούμε πάντα για τη νίκη. Άλλες φορές με επιτυχία και άλλες όχι. Σημασία έχει ο κόσμος να έρχεται στο γήπεδο και να το χαίρεται».
Πιστεύεις όμως ότι μπορεί να αλλάξει αυτό; Διότι μιλάμε για μια κατάσταση, που έχει… μονιμοποιηθεί εδώ και δεκαετίες…
«Άμα οι αρμόδιες αρχές ελέγχουν όσα γίνονται και τιμωρούν, ναι. Απλά δεν τιμωρούν. Η υποκουλτούρα του νεοέλληνα, μας κάνει και υποφέρουμε. Βγαίνεις στο εξωτερικό και βλέπεις ότι στα γήπεδα όλοι είναι κύριοι. Παρακολουθούν το παιχνίδι χωρίς ευτράπελα. Ούτε πετούν φωτοβολίδες, ούτε μπαίνουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και στην Ελλάδα επειδή δεν φοβούνται αν θα τιμωρηθούν, συμβαίνουν αυτά που βλέπουμε».
Άρα θα συμφωνούσες για παράδειγμα με μια πρόταση των ημερών, που λέει ότι μία ομάδα θα αποβάλλεται εφόσον τιμωρηθεί δύο φορές για επεισόδια…
«Από κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Δεν γίνεται, όμως, εν έτη 2018 να συζητάμε αν θα γίνει κάτι δεύτερη φορά σαν τα μωρά».
Ίσως ο αποκλεισμός από την Ευρώπη, όπως είχε γίνει πριν χρόνια στην Αγγλία…
«Αυτό έδειξε να έχει αποτελέσματα. Αν είναι για το καλό του αθλητισμού, ας γίνει και αυτό. Και μην το περιορίζουμε μόνο στο ποδόσφαιρο. Γίνεται σε όλα τα αθλήματα και σε όλες τις ηλικίες. Πρέπει να αλλάξουμε λίγο συμπεριφορές. Να αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Δεν είμαστε σε πόλεμο για να πάμε με… όπλα και χειροβομβίδες. Ο αθλητισμός είναι μια ψυχαγωγία. Πρέπει να έχουμε πολιτισμό στο γήπεδο και να σεβόμαστε».
«Είμαι ευγνώμων και περήφανος»
Βαδίζοντας στα 34 και κοιτώντας πίσω, νιώθεις ικανοποιημένος απ’ όσα έχεις πετύχει;
«Υπάρχουν στιγμές για τις οποίες αισθάνομαι περήφανος. Αγωνίστηκα για δέκα χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο της Ελλάδας και βγήκα στο εξωτερικό. Από την άλλη λέω ότι θα μπορούσα να κάνω λιγότερα ή και περισσότερα. Ο Θεός, μου έδωσε αυτά που θεώρησε ότι αξίζω. Είμαι ευγνώμων για ό,τι έχω συναντήσει στο χώρο. Τους φίλους που έκανα και τα παιχνίδια που έπαιξα. Το επάγγελμα που κάνουμε είναι ευλογημένο. Κάνουμε αυτό που αγαπάμε και αμειβόμαστε πολύ καλά για τα δεδομένα της εποχής. Οπότε μόνο ικανοποιημένος μπορώ να είμαι. Εύχομαι, αφού αποσυρθώ, να συνεχίσω να είμαι στο χώρο με τις εμπειρίες που έχω αποκομίσει».
«Στη Φινλανδία έζησα εμπειρίες άλλου επιπέδου»
Πώς προσαρμόστηκες στη Φινλανδία; Μιλάμε για έναν άλλο πολιτισμό, μια άλλη κουλτούρα σε σχέση με τη δική μας. Έχουν ας πούμε αυτό το κλασικό, να πάνε για καφέ ή για ένα ποτό;
«Γενικά ως αθλητής, ακόμα και όταν ήμουν στην Ελλάδα δεν το… είχα με τους καφέδες. Ούτε με εξόδους. Σε φυσιολογικά πλαίσια κάποιες φορές βγαίνω. Είναι, όμως, μια χώρα που μου παρείχε τα πάντα ανά πάσα στιγμή. Ό,τι ήθελα, το είχα. Το βιοτικό επίπεδο είναι εξαιρετικό. Το μόνο δύσκολο για μένα, ήταν οι καιρικές συνθήκες και το κρύο. Από ένα σημείο και μετά προσαρμόστηκα».
Η παρουσία σου εκεί άλλαξε την κοσμοθεωρία σου για το ποδόσφαιρο και τον κόσμο γενικότερα;
«Σίγουρα. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία, που με έκανε σοφότερο ως άνθρωπο. Επειδή είχα πολύ χρόνο με βοήθησε να εξελιχθώ ως χαρακτήρας. Είδα πράγματα πάνω στο ποδόσφαιρο. Έζησα εμπειρίες άλλου επιπέδου. Και μιλάμε για ένα πρωτάθλημα, που, ναι, μεν, δεν είναι πολυδιαφημισμένο, αλλά είναι ανταγωνιστικό και υπάρχει ταλέντο. Είχα συμπαίκτη που έφυγε με μεταγραφή στην Αγγλία. Έρχονταν σκάουτερς από πολλές χώρες. Διότι εκεί έχουν αθλητική παιδεία από τις ακαδημίες. Εμείς ακόμα και μετά το 2004 δεν είδαμε καμία εξέλιξη».
Ήταν εύκολο να προσαρμοστείς αγωνιστικά;
«Εκεί το ποδόσφαιρο είναι πιο αθλητικό. Πολλά τρεξίματα, πολλές μονομαχίες και πολλή δύναμη. Εστιάζουν περισσότερο στη φυσική κατάσταση και όχι τόσο στην τακτική ή την τεχνική».
«Τίμιος ο Τομ Παπαδόπουλος»
Γενικά τι άνθρωπος είναι ο Τομ Παπαδόπουλος;
«Πολύ τίμιος. Έχει μια εξαιρετική, παραδοσιακή ελληνική οικογένεια. Έχει βοηθήσει πολύ κόσμο. Αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί ένα τεράστιο δίκτυο εργαζομένων στη Φιλαδέλφεια. Είναι ένας απλός, καθημερινός και ταπεινός άνθρωπος».
Εσύ θα τον ενθάρρυνες με όλα αυτά τα δυσάρεστα που συζητάμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Διότι υπάρχει η προσδοκία ότι από το καλοκαίρι θα εμπλακεί με κάποιο τρόπο στην ομάδα…
«Όταν προέκυψε αρχικά το όνομά του για τον Άρης και το συζητήσαμε του είπα να ασχοληθεί. Διότι γνωρίζει πόσο μεγάλος είναι ο Άρης και τι δυναμική υπάρχει. Μ’ έναν κόσμο που αγαπάει πολύ την ομάδα».
Μιλάτε καθόλου το διάστημα που είσαι και εσύ στην ομάδα; Σε ρωτάει ας πούμε για την κατάσταση και πως τη βλέπεις εσύ από μέσα;
«Μιλάμε ως φίλοι. Σίγουρα λέμε και για τον Άρη. Είναι ένας άνθρωπος που βάζει λεφτά από την τσέπη του. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το καλό της ομάδας και να ανέβει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ώστε από εκεί και μετά να ξεκινήσει ο προγραμματισμός του. Δεν ξέρω, όμως, παραπάνω λεπτομέρειες».
Θα έρθει πάλι μέσα στο επόμενο διάστημα;
«Νομίζω θα έρθει πάλι. Δεν ξέρω ακριβώς πότε».
«Δεν έχω δώσει ποτέ δικαιώματα… βλακείας»
Πώς διαχειρίστηκες την καχυποψία που υπήρχε για σένα όταν ήρθες, λόγω του ασπρόμαυρου παρελθόντος σου; Όπως επίσης αν θες να μας πεις τι έγινε τελικά με τον αριθμό της φανέλας σου;
«Σε όλες τις ομάδες που έχω παίξει, το νούμερο που μου αρέσει να φοράω είναι το 6. Αυτό έγινε και εδώ. Το ζήτησα από τη διοίκηση, αλλά μου είπαν ότι το έχει ο Μουμίν. Ζήτησα το 16, αλλά το έχει ο Λούκα (σ.σ. Μιλούνοβιτς). Κι έτσι κατέληξα στο 26. Το μυαλό κάποιων πήγε κατευθείαν στο έτος ίδρυσης του ΠΑΟΚ. Νομίζω ότι ως άνθρωπος και χαρακτήρας δεν έχω δώσει δικαιώματα… βλακείας. Ούτε θέλω να δημιουργώ λανθασμένες εντυπώσεις. Δεν με στεναχώρησε. Ίσα-ίσα. Είμαι πολύ χαρούμενος, που ανήκω στην οικογένεια του Άρη. Το ήξερα ότι ενδεχομένως να υπάρξουν κάποιες αντιδράσεις, όπως και έγινε. Έχω την εμπειρία και μπορώ να αντιληφθώ γιατί έγινε ό,τι έγινε. Δεν θα τα… βάψω και μαύρα. Εγώ αφοσιώνομαι στον Άρη. Και δεν υπάρχει ούτε ασπρόμαυρο, ούτε κανένα άλλο παρελθόν. Είμαι επαγγελματίας και θα κάνω τα πάντα για να εκπληρώσω τους στόχους της ομάδας και τους δικούς μου».
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, τι συνάντησες στον Άρη;
«Είναι λίγο δύσκολο τα τελευταία χρόνια για παίκτες και κόσμο. Όταν έπαιζα αντίπαλος με τον Άρη ήταν άλλες εποχές. Αυτή τη στιγμή υπάρχει και μια οικονομική κρίση. Στην ομάδα υπάρχει ο κ. Καρυπίδης, που και αυτός έχει ταλαιπωρηθεί οικονομικά. Είχε ένα πλάνο, αλλά τα πράγματα δεν ήρθαν όπως θα ήθελε. Προσπαθεί για το καλύτερο, όμως. Αυτή η τετραετία είναι μια κακή παρένθεση για την ομάδα. Πρέπει να τελειώνει αυτή η κατάσταση για να μπουν άλλες βάσεις. Περιμένω να δω πράγματα, διότι το μέγεθος της ομάδας είναι τεράστιο».
Εσύ πώς βλέπεις αυτή την υπερβολική αμφισβήτηση για την ομάδα από μερίδα του κόσμου το τελευταίο διάστημα;
«Ο κόσμος θέλει από το 10′ να κερδίζουμε 3-0. Αυτό, όμως, εντάσσεται στην αθλητική παιδεία που έχουμε και πως ο καθένας αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο. Δεν παίζουμε μόνοι μας, όμως. Ο κόσμος πρέπει να έχει υπομονή και να αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο, όπως είναι ως άθλημα και όχι όπως το συζητούν στο καφενείο. Να είναι κοντά στην ομάδα. Να αγαπάει την ομάδα, τους ποδοσφαιριστές και τη διοίκηση. Δεν θα έρθει στο γήπεδο ούτε για τον Κανακούδη, ούτε για κανέναν άλλο. Θα έρθει επειδή αγαπάει τα χρώματα του Άρη και το γήπεδο. Ο αγνός φίλαθλος, που αγαπάει την ομάδα του, αυτό πρέπει να κάνει».
Μαζί με τον Μπούρμπο είστε οι πιο έμπειροι της ομάδας. Αισθάνεσαι ότι έχεις και έναν συμβουλευτικό ρόλο στα αποδυτήρια;
«Ο Χρήστος είναι εξαιρετικός χαρακτήρας και ποδοσφαιριστής. Υπάρχουν φορές που κάποια παιδιά έρχονται μόνα τους και ζητούν την άποψή μου ή τη βοήθειά μου πάνω σε ποδοσφαιρικά ζητήματα. Αν χρειαστεί για το καλό του συνόλου να πάρω θέση θα το κάνω».
