Ο Έργκους Κάτσε με συνέντευξη του στο sdna.gr μιλάει για όλους και όλα, για την θητεία του στον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, τον Ιβάν Σαββίδη.
Αναλυτικά:
Τελείωσε το εξάμηνο του δανεισμού σου στον Παναθηναϊκό. Τι εικόνα σου αφήνει;
«Η αλήθεια είναι ότι είμαι χαρούμενος. Όταν ήρθα στην ομάδα είχα την σκέψη των προβλημάτων και δεν ήξερα πως θα είναι τα πράγματα. Είχα ακούσει ότι οι παίκτες ήταν πολλούς μήνες απλήρωτοι, εγώ ήρθα Γενάρη και εκείνοι ακόμα δεν είχαν πληρωθεί τον Οκτώβρη. Παρ’ όλα αυτά, τελικά είμαι χαρούμενος γιατί πήρα τα παιχνίδια και δεν μετάνιωσα καθόλου για την επιλογή μου. Ήταν η σωστή επιλογή να έρθω στον Παναθηναϊκό».
Παρά τα προβλήματα έπαιξε ρόλο το ότι θα ερχόσουν σε μία μεγάλη ομάδα μαζί και με τον Γιάννη (Μυστακίδη);
«Όταν άκουσα για την προοπτική του Παναθηναϊκού, σκέφτηκα πως είναι μία μεγάλη ομάδα. Ήξερα το πρωτάθλημα και αυτό ήταν πολύ σημαντικό μιας και μιλούσαμε για έναν εξάμηνο δανεισμό. Θα ήταν δύσκολο να φύγω εκτός Ελλάδας τον Γενάρη. Αν πας κάπου έξω θα χρειαστείς καιρό να βρεις τα πατήματά σου. Για μένα ήταν εύκολο να πάω στον Παναθηναϊκό γιατί ήξερα πως δεν θα χρειαστώ καιρό να προσαρμοστώ, σε ένα – δύο παιχνίδια θα είχα βρει τα πατήματά μου».
«Δεν πίστευα ποτέ ότι θα πάω σε άλλη ελληνική ομάδα – Ο κόσμος κράτησε τον Παναθηναϊκό»
Το γεγονός ότι θα πήγαινες σε μία άλλη ομάδα της Ελλάδας ενώ έχεις συναισθήματα για τον ΠΑΟΚ, το σκεφτόσουν;
«Όταν ήμουν στον ΠΑΟΚ δεν πίστευα ποτέ ότι θα πάω σε άλλη ελληνική ομάδα. Το ποδόσφαιρο όμως πολλές φορές έχει εκπλήξεις και ήρθε η στιγμή που τελικώς αυτό έγινε».
Με τον Γιάννη τι συζητούσατε γι΄ αυτήν την προοπτική;
«Στην αρχή το σκεφτόμασταν. Πήγαμε σε μία άλλη μεγάλη ομάδα, ξέραμε βέβαια ότι δεν υπήρχαν ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό οι μεγάλες κόντρες, όπως με τον Ολυμπιακό. Την πρώτη μέρα που πήγαμε στην προπόνηση ήρθαν περίπου 50-100 άτομα στο προπονητικό. Τα παιδιά είχαν έρθει για να στηρίξουν τους παίκτες και τον προπονητή και να μας πουν ότι είναι δίπλα μας. Για εμάς ήταν η πρώτη προπόνηση, μας έδωσαν τα χέρια και μας ευχήθηκαν καλή επιτυχία. Μετά από εκείνη την ημέρα καταλάβαμε ότι το κλίμα είναι όμορφο και αυτό μας έκανε πολύ χαρούμενους».
Πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του κόσμου στην πιο δύσκολη χρονιά στην ιστορία του Παναθηναϊκού;
«Η αλήθεια είναι ότι όταν οι ομάδες φτάσουν σε αυτό το σημείο ο κόσμος είναι αυτός που θα δείξει το πόσο μεγάλες είναι. Αν ήταν άλλη ομάδα δεν θα είχε την ίδια στήριξη από τον κόσμο. Στον Παναθηναϊκό, όπως και στον ΠΑΟΚ, στα δύσκολα φαίνεται ο φίλαθλος πόσο αγαπάει την ομάδα. Όπως γενικότερα στην ζωή, οι άνθρωποι φαίνονται στα δύσκολα. Ο κόσμος, όπως και ο προπονητής, προσπάθησαν παρά τα προβλήματα να κρατήσουν την ομάδα. Έτσι με βάση τα προβλήματα που υπήρχαν, θεωρώ ότι τα καταφέραμε και με το παραπάνω».
Μπορεί εσένα να μην σε επηρέαζε άμεσα το οικονομικό, ωστόσο, πως βίωσες όλη αυτή την κατάσταση. Πόσο εύκολο ήταν να συγκεντρωθείτε στο ποδόσφαιρο;
«Το ποδόσφαιρο δεν είναι ατομικό άθλημα, είναι ομαδικό. Εγώ μπορεί να μην είχα πρόβλημα με τα χρήματα αλλά έβλεπα συμπαίκτες μου να είναι στενοχωρημένοι και να αναρωτιούνται πότε θα πληρωθούν. Φυσικά όχι μόνο τους παίκτες αλλά και τους εργαζόμενους. Έβλεπα εργαζόμενους να έρχονται στην δουλειά μόνο για να βοηθήσουν την ομάδα και όταν πήγαινε η κουβέντα στο οικονομικό να τους κοροϊδεύουν από την διοίκηση. Σίγουρα όλο αυτό σε παρασέρνει γιατί σκέφτεσαι πως θα ήταν να είσαι στην θέση τους. Θυμάμαι στα Γιάννενα χάσαμε τις φάσεις και σκεφτόμασταν πως δεν ήταν εύκολο να συγκεντρωθούμε. Όλο αυτό σε επηρεάζει ακόμα και αν έχεις πάρει εσύ τα λεφτά. Σε παίρνει από κάτω και δεν μπορείς να παίξεις μπάλα».
«Έλεγαν γιατί παίζουμε αν είναι να μας αφαιρούν βαθμούς; Τι νόημα έχει να κερδίσουμε;»
Ποιο ήταν το σημείο χρονικά που είδες τους συμπαίκτες σου να είναι πιο έξαλλοι με την στάση της διοίκησης;
«Τώρα προς το τέλος όταν κερδίζαμε και παίρναμε τους βαθμούς και την επόμενη μας τους αφαιρούσαν για οφειλόμενα. Έγινε μία φορά, έγινε δύο. Κάποια στιγμή άρχισαν να λένε πως αν είναι έτσι καλύτερα να μην παίζουμε. Χάναμε το κίνητρο να πάρουμε τους βαθμούς, αφού είτε κερδίζαμε είτε χάναμε ήταν το ίδιο πράγμα. Έχανε το νόημά του το να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε. Ο Κουλιμπαλί για παράδειγμα είχε ζητήσει να μην ξαναπαίξει. Το καλό ήταν ότι είχαμε παίκτες που ήταν πάρα πολύ καλά παιδιά και κράτησαν την ομάδα. Αν ήταν άλλοι, η ομάδα μπορεί να είχε πέσει. Είχαμε μία βαθμολογία που δεν ήταν πολύ μακριά από την επικίνδυνη ζώνη. Χάρη στα παιδιά που έμειναν ο Παναθηναϊκός σώθηκε».
Έτσι όπως το έζησες σου μοιάζει με θαύμα που ο Παναθηναϊκός έμεινε όρθιος;
«Οι παίκτες που ήταν στον Παναθηναϊκό ήταν πολύ καλύτεροι από πολλούς άλλους. Είχαμε καλό υλικό, το πρόβλημα ήταν στο οικονομικό. Ακόμα και τον Μέσι να έχεις, μπορεί αν δεν πληρώνεται, να μην θέλει να παίξει και να δώσει το 100%».
«Η διοίκηση εκμεταλλευόταν την καλοσύνη των παικτών»
Είχαμε διαβάσει πως υπήρχαν στιγμές που οι παίκτες είχαν πει ξεκάθαρα προς την διοίκηση ότι μας κοροϊδεύετε και δεν πάει άλλο. Σας παρακίνησε όλο αυτό;
«Τα παιδιά αυτά ήταν πολύ καλά. Ως άνθρωποι ήταν πολύ ήρεμοι. Επειδή στην διοίκηση καταλάβαιναν ότι είναι πολύ καλά παιδιά και δεν θα σηκωνόντουσαν να φύγουν, πατούσαν εκεί πάνω και τους εκμεταλλεύονταν κι άλλο. Δεν ήταν παιδιά που θα παρατούσαν την ομάδα και δεν ήθελαν να καταστρέψουν τα πάντα. Υπήρχαν παιδιά που έφυγαν επειδή δεν πληρώνονταν».
Άρα πιστεύεις ότι η διοίκηση εκμεταλλευόταν την στάση των παικτών…
«Ναι. Όπως έβλεπα τα πράγματα στα μίτινγκ που κάναμε αυτό καταλάβαινα. Είχα βιώσει αντίστοιχη κατάσταση στον ΠΑΟΚ με τον Ζαγοράκη που όταν ερχόταν και έλεγε για τα λεφτά, έφευγαν και δεν έκαναν προπόνηση. Υπήρχαν παίκτες με καριέρα που έφτασαν να κάνουν αποχή. Ήταν όμως διαφορετικά τα πράγματα».
«Ούτε στην Αλβανία αυτά που βιώσαμε στον Παναθηναϊκό »
Εσύ δεν ήσουν το πρώτο εξάμηνο αλλά πιστεύεις πως θα ήταν καλύτερα αν είχε γίνει σαφής η κατάσταση από την αρχή και να είχαν μείνει μόνο όσοι παίκτες ήθελαν στην ομάδα;
«Ναι. Όταν ξέρεις τα πράγματα από την αρχή πως έχουν είναι πολύ καλύτερα. Το χειρότερο είναι να σου λέω ότι θα σου δώσω τα χρήματα αύριο και να μην σου τα δίνω. Αν ξέρεις πως θα σου τα δώσω σε δύο μήνες είναι το σωστό να σου το έχω πει από την αρχή. Όταν βλέπεις ότι σε κοροϊδεύουν, τρελαίνεσαι. Όχι για τα λεφτά, αλλά για την κοροϊδία. Ακόμα και ένα ευρώ να ήταν πάλι θα νευρίαζες. Αυτό ήταν που είχε κάνει έξαλλα τα παιδιά. Στα δύσκολα ήταν μία οικογένεια και σε μία τέτοια κατάσταση μόνο έτσι μπορείς να μείνεις όρθιος. Στον ΠΑΟΚ δεν είχαμε πρόβλημα με τα λεφτά αλλά κάποιες φορές δεν κερδίζαμε και αυτό χαλούσε το κλίμα. Τώρα μαθαίνω ότι ο ΠΑΟΚ έχει καλό κλίμα και παίζει καλό ποδόσφαιρο και κερδίζει».
Οι ξένοι παίκτες πως βίωναν αυτή την δύσκολη κατάσταση στην ομάδα που είχαν άλλη εικόνα για τον Παναθηναϊκό;
«Ακόμα και στην Αλβανία που το πρωτάθλημα είναι πολύ χειρότερο δεν υπάρχουν προβλήματα όπως αυτά που βίωσε φέτος ο Παναθηναϊκός να είναι παίκτες απλήρωτοι έξι και οκτώ μήνες. Παίκτες που είχαν παίξει σε μεγάλες ομάδες έφτασαν σε σημείο να γελάνε με την κατάσταση. Ήταν άνθρωποι με παιδιά και οικογένειες που έφτασαν να είναι απλήρωτοι οκτώ μήνες. Φαντάσου να ήσουν στο εξωτερικό και να έπαιρνες και έξτρα και ξαφνικά να σε έχουν τόσους μήνες απλήρωτο. Μετά το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να σκεφτείς είναι το ποδόσφαιρο».
Πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη για σένα προσωπικά αλλά και για την ομάδα γενικότερα σε μία τόσο δύσκολη σεζόν;
«Εμένα ο Μαρίνος Ουζουνίδης με βοήθησε πολύ από την πρώτη ημέρα που ήρθα στον Παναθηναϊκό. Όταν ήρθα μιλήσαμε οι δύο μας, μου εξήγησε πως είναι η κατάσταση και σταδιακά με βοήθησαν πάρα πολύ και ψυχολογικά και στο να βελτιωθώ ως ποδοσφαιριστής. Σαν χαρακτήρας είναι πολύ καλός άνθρωπος, αυτός κράτησε την ομάδα. Σε μία τέτοια κατάσταση έπρεπε να έχεις στο τιμόνι κάποιον που να είναι και ψυχολόγος. Δεν ήταν μόνο το ποδόσφαιρο το θέμα στην φάση που βρισκόμασταν. Θα έπρεπε εκείνος να μας μιλήσει και εκτός ποδοσφαίρου. Πιστεύω ότι είναι ένας πολύ δυνατός χαρακτήρας και πολύ καλός προπονητής που βοήθησε και εμένα και τον Γιάννη πολύ».
Για σένα ο κύκλος στην Αθήνα και στον Παναθηναϊκό έχει κλείσει;
«Πρέπει να μιλήσω με τον ΠΑΟΚ, να μιλήσω με τον μάνατζέρ μου και να δούμε. Εγώ αυτό που έχω πει είναι ότι θέλω να παίζω. Δεν θέλω να παίρνω λεφτά και να κάθομαι. Θα κοιτάξω να είμαι σε μία ομάδα που να παίζω και όχι θα είμαι στον πάγκο».
Σε περίπτωση που στον Παναθηναϊκό έρθει ο Δώνης θα ήθελες να έρθεις και εσύ ξανά
«Το πρώτο χέρι το έχει ο ΠΑΟΚ. Σε περίπτωση που μου πουν ότι δεν είμαι για βασικός δεν θα κάτσω εκεί. Αν τότε ο Παναθηναϊκός κάνει κάποια καλή πρόταση και είναι και ο Δώνης προπονητής που με ξέρει και τον ξέρω είναι πολύ πιθανό να είμαι και πάλι εδώ».
Πως είχες στο μυαλό σου το παιχνίδι Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ πριν το ματς και πως το έζησες;
«Το σκεφτόμουν πάρα πολύ γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιζα αντίπαλος του ΠΑΟΚ. Πιστεύω ότι δεν έπρεπε να χάσουμε 3-0, ήμασταν άτυχοι. Ήταν παράξενα τα συναισθήματα αλλά μας έδωσαν το «οκ» να παίξουμε και έτσι μπήκαμε. Ο ΠΑΟΚ έχει τους παίκτες που την μία φάση θα την κάνουν γκολ, εμείς έπρεπε να κάνουμε 2-3 φάσεις. Ο κόσμος επίσης καταλάβαινε πως η ομάδα βρισκόταν στην χειρότερη στιγμή της ιστορίας της και έπαιζε με την καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Αυτός πιστεύω ότι ήταν ο λόγος που χειροκρότησε».
Μετά το ματς οι παίκτες του ΠΑΟΚ τι έλεγαν;
«Μίλησα μετά το ματς με τον Μακ και μου είπε πως πρώτη φορά βλέπει ομάδα να είναι τόσους μήνες απλήρωτη, να μην κάνει ούτε προπόνηση και να παίζει τόσο καλά. Στο πρώτο μέρος να έπρεπε να μας κερδίζει. Του εξήγησα ότι το κλίμα είναι πάρα πολύ καλό ανάμεσά μας. Χαρήκαμε που κάναμε καλό παιχνίδι. Την προηγούμενη ημέρα είχα πάρει τον Πασχαλάκη και του είχα πει πως θα του βάλω γκολ. Για μένα είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας στην Ελλάδα και απορώ πως είναι εκτός Εθνικής».
«Δεν είμαι ο Μέσι. Βάζω το κεφάλι κάτω και δουλεύω»
Η χρονιά στον ΠΑΟΚ ξεκίνησε πολύ καλά για σένα. Τι έγινε στην πορεία και φτάσαμε στον δανεισμό;
«Η χρονιά ήταν πολύ παράξενη. Ξεκίνησα να παίζω και ξαφνικά έμεινα εκτός αποστολής. Δεν είμαι στο μυαλό του κάθε ανθρώπου να ξέρω πως σκέφτεται. Πήγα στην Εθνική και έπαιξα βασικός δύο ματς και μετά όταν γύρισα στον ΠΑΟΚ, δεν έπαιζα ούτε στο Κύπελλο. Φαντάσου πόσο δυνατός πρέπει να είσαι για να παίξεις την μία βδομάδα αντίπαλος με τον Ίσκο και την επόμενη να μην παίρνεις λεπτό ούτε στην Καλαμαριά για το Κύπελλο. Εκεί κατάλαβα ότι θα φύγω. Μπορεί ο προπονητής να θεωρεί ότι άλλοι είναι καλύτεροι, το δέχομαι. Δεν πιστεύω ότι είμαι ο Μέσι. Έβαλα το κεφάλι κάτω γιατί έχω περάσει άλλα πολύ πιο δύσκολα και αυτά είναι εύκολα. Πιο παλιά είχα μείνει πέντε μήνες έξω και όμως κατάφερα να επιστρέψω. Είμαι από μία χώρα πολύ φτωχή και έχω ζήσει δύσκολες καταστάσεις. Αισθάνομαι ευλογημένος για αυτό γιατί αν ένας άνθρωπος ζήσει κάποια πράγματα στη ζωή πολύ χειρότερα τα άλλα σου φαίνονται εύκολα. Το 1996/97 στην Αλβανία είχαμε εμφύλιο, τώρα είμαι σε μία φάση που είμαι ποδοσφαιριστής και έχω κάποια χρήματα. Μου αρέσει να πηγαίνω στα μέρη που γεννήθηκα και να βλέπω τους ανθρώπους εκεί. Προσπαθώ να τους βοηθάω και όλο αυτό με κάνει καλύτερο άνθρωπο».
Με τον Λουτσέσκου, όταν κατάλαβες ότι σε αφήνει εκτός, μίλησες καθόλου;
«Ναι, μίλησα. Μου είπε κάποια πράγματα αλλά όταν φτάσεις σε ένα σημείο κάποια πράγματα τα καταλαβαίνεις και μόνος σου. Δεν χρειάζεται να σου πει κάτι. Συζητήσαμε, είπε αυτός τα δικά του, εγώ τα δικά μου. Είχα πει στον μάνατζέρ μου ότι δεν υπάρχει προοπτική στον ΠΑΟΚ και ήθελα να πάω σε άλλη ομάδα να πάρω παιχνίδια».
Τον δικαιολογείς καθόλου με βάση ότι πήρε μία ομάδα στο τέλος του καλοκαιριού που έμοιαζε να ψάχνεται;
«Η αλήθεια είναι ότι εγώ έπαιζα όταν τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Όποιος και αν έπαιζε τα πράγματα έμοιαζαν χάλια. Σε εκείνη την φάση δεν μπορεί να φταίει ένας παίκτης, έφταιγε και ο προπονητής που όλη η ομάδα ήταν χάλια. Κάθε προπονητής σκέφτεται διαφορετικά, έχει το δικό του πρόγραμμα, το δικό του στυλ παιχνιδιού. Εγώ δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τον προπονητή και ούτε θα έχω. Δεν ρίχνω την ευθύνη ποτέ στον προπονητή, κοιτάω πάντα να την ρίχνω στον εαυτό μου. Αν πιστεύεις ότι πάντα φταίει ο άλλος δεν θα βλέπεις ποτέ την αλήθεια. Αν θες να φτάσεις ψηλά πρέπει να λες μέσα σου πάντα ότι φταίω εγώ. Πάντα να κοιτάς τι θα κάνεις για να αλλάξεις τα πράγματα. Δεν σκέφτομαι πλέον όπως σκεφτόμουν πριν 2-3 χρόνια. Κοιτάω το μέλλον και λέω φταίω εγώ. Προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος για να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται».
Το ματς με την Ξάνθη ήταν το πιο δύσκολο ή εκείνο με τον Πανιώνιο στη Ν.Σμύρνη στα αποδυτήρια;
«Εκείνο τον καιρό δεν μιλούσαμε πολύ γιατί καταλαβαίναμε ότι δεν μας πήγαινε τίποτα και η ομάδα όλη ήταν χάλια. Προσπαθούσαμε να το αλλάξουμε επειδή ξέραμε ότι είναι ακόμα αρχή. Είδες όμως πως εξελίχθηκε η χρονιά, μιλάμε για άλλη ομάδα που τώρα κερδίζει παντού. Σε κάποια πράγματα πρέπει να κάνεις υπομονή γιατί το πρωτάθλημα είναι 30 παιχνίδια. Θα πρέπει να περιμένεις το τελικό αποτέλεσμα. Στον ΠΑΟΚ η πίεση είναι διαφορετική γιατί έχει να πάρει τόσα χρόνια πρωτάθλημα. Μπαίνουν τόσα λεφτά από τον Ιβάν Σαββίδη και υπάρχουν απαιτήσεις. Φέτος όμως από εκεί που ξεκίνησε χάλια εξελίχθηκε τόσο καλά».
Μιλώντας με φίλους σου από τον ΠΑΟΚ πως έζησαν τα ματς με Ολυμπιακό και ΑΕΚ;
«Με πολλούς έχω καλές σχέσεις και μιλάμε πολλές φορές στα τηλέφωνα. Αυτά που έγιναν, έγιναν για πρώτη φορά στην ιστορία. Τα παιχνίδια δεν κρίθηκαν στο γήπεδο. Ήταν πολύ άδικο αυτό για τα παιδιά, όλοι ένιωθαν αδικημένοι. Περίμεναν περισσότερα. Επειδή ένας πέταξε ένα χαρτάκι το ματς δεν κρίθηκε στο γήπεδο. Τα παιδιά προτιμούσαν να έπαιζαν και να έχαναν στο γήπεδο».
«Μας αντιμετώπισαν με τον Σαββίδη λες και σκοτώσαμε 500 άτομα – Δεν ξεχνάω ότι μου στάθηκε»
Μετά από τα όσα έγιναν στο ματς με την ΑΕΚ είχες κάνει μία ανάρτηση για τον Ιβάν Σαββίδη. Ποιος ήταν ο λόγος που σε οδήγησε σε αυτή την κίνηση;
«Το ποστάρισμα που έκανα εγώ ήταν πολύ διαφορετικό από κάθε άλλον παίκτη που ανέβασε κάτι για τα όσα έγιναν. Εγώ το ανέβασα αυτό γιατί όταν είχε γίνει η δική μου ιστορία με την μπλούζα ήταν ο μόνος άνθρωπος που μου είχε σταθεί σαν οικογένεια. Μου είχε συμπεριφερθεί σαν πατέρας μου ανεξαρτήτως ομάδας. Είχαμε κάτσει και είχαμε μιλήσει, μου είχε εξηγήσει κάποια πράγματα και του είχα εξηγήσει και εγώ. Εκείνη ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου και ήταν δίπλα μου. Εγώ δεν ξεχνάω ποτέ, αν κάποιος με βοηθήσει ό,τι και να γίνει δεν μπορώ να τον αφήσω γιατί θα έχω τύψεις για μία ζωή. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Αυτός ο άνθρωπος μου στάθηκε ανεξάρτητα από το ποδόσφαιρο. Το ταλέντο στο ποδόσφαιρο το είχα και μπορεί τα χρήματα να τα έβρισκα και σε άλλη ομάδα όμως ο Σαββίδης μου στάθηκε στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Τώρα όλοι έπεσαν στον Σαββίδη όπως έπεσαν σε μένα τότε. Όπως με βοήθησε ήθελα με το μήνυμα αυτό να τον βοηθήσω και εγώ γιατί καταλάβαινα πολύ καλά πως ένιωθε. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και με μένα τότε γιατί με αντιμετώπιζαν σαν να είχα σκοτώσει 500 άτομα. Έτσι είναι τα πράγματα, με το παραμικρό σε σκοτώνουν. Όλοι κάνουμε λάθη, μόνο ο Θεός δεν κάνει λάθη. Δεν γίνεται με ένα λάθος να σε κρεμάνε, δεν σκότωσες κανέναν. Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται. Δεν πήρε το πιστόλι να σκοτώσει άτομα. Κάτι τέτοιο ούτε εγώ θα το συγχωρούσα. Όλα αυτά που έγιναν ήταν πολύ υπερβολικά».
Το λάθος που λες ότι είχες κάνει τότε σε βοήθησε στην πορεία σου;
«Από την μία λέω ευτυχώς που έγινε αυτό γιατί με βοήθησε πάρα πολύ σαν χαρακτήρα. Έχω γίνει πολύ πιο δυνατός και σκέφτομαι και το παραμικρό. Τότε νόμιζα πως όλοι είναι φίλοι μου. Μετά από αυτό που έγινε εκείνους τους πέντε μήνες κατάλαβα ποιοι με αγαπάνε πραγματικά και είναι δίπλα μου. Εγώ 18 χρονών βίωσα μία πολύ δύσκολη κατάσταση ακόμα και από ανθρώπους μέσα στην ομάδα. Οι μισοί δεν με ήθελαν. Ο χαρακτήρας μου από εκείνη την ημέρα έγινε πιο δυνατός. Πιστεύω ότι όταν περνάς τέτοια πράγματα στην ζωή σου τα άλλα σου φαίνονται παιχνιδάκι. Γίνεσαι πιο σκληρός για τη συνέχεια».
Ως πρόεδρο πως θα χαρακτήριζες τον Ιβάν Σαββίδη;
«Εμείς δεν τον ξέρουμε τόσο πολύ προσωπικά αλλά φαίνεται υπέροχος άνθρωπος. Προσπαθεί να βοηθήσει όσο πιο πολλούς ανθρώπους μπορεί. Θυμάμαι μία φορά ένα παιδί μεπρόβλημα, τον είχε δει στο γήπεδο και τον είχε βοηθήσει. Πολλοί λένε ότι το κάνει επειδή έχει λεφτά αλλά εγώ ξέρω και άλλους ανθρώπους που έχουν λεφτά αλλά δεν το κάνουν. Βγαίνουν έξω και δεν πληρώνουν. Οπότε εγώ όσο τον έχω ζήσει πιστεύω ότι είναι άνθρωπος που θέλει να βοηθάει».
Ποιοι πιστεύεις ότι έκαναν την διαφορά στον ΠΑΟΚ;
«Ο Πασχαλάκης αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά. Όλη η ομάδα έφτασε σε ένα σημείο που όλοι ήταν πολύ καλοί. Ξεχωρίζω τον Πασχαλάκη γιατί έκανε την υπέρβαση σε κάποια ματς και στην θέση του τερματοφύλακα φαίνεται περισσότερο».
Από τους παίκτες του Παναθηναϊκού ποιος θα έλεγες ότι είναι ο πλέον απαραίτητος στην ομάδα;
«Έχει καλούς παίκτες η ομάδα. Εμένα μου αρέσει πολύ ο Λουντ και ο Μουνιέ γιατί έχουν πολύ καλά στοιχεία. Όπως και ο Γιόχανσον και ο Ινσούα. Είχαμε φτιάξει ένα πολύ καλό σύνολο και παίζαμε καλά. Πιστεύω ότι σαν παίκτης και χαρακτήρας αυτός που ξεχώριζε ήταν ο Λουντ. Είναι παίκτης που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο».
Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και έχει ανέβει επίπεδο το αλβανικό ποδόσφαιρο;
«Η φουρνιά που είμαι εγώ έχει πολύ καλούς παίκτες που παίζουν σε πολύ καλές ομάδες από κορυφαία πρωταθλήματα. Πιστεύω ότι έχουν εξελιχθεί πολύ τα πράγματα. Είχαμε και έναν πολύ καλό προπονητή και καταφέραμε να γράψουμε ιστορία όταν πήγαμε στο Ευρωπαϊκό».
Θεωρείς ότι αλλαξε την ιστορία της Αλβανίας η παρουσία στο Ευρωπαϊκό;
«Θυμάμαι όταν επιστρέψαμε από την Αρμενία που σφραγίσαμε την πρόκριση ήμασταν σαν θεοί. Μας υποδέχθηκαν με κόκκινο χαλί και πραγματικά ήταν κάτι το μοναδικό. Ο κόσμος στην Αλβανία είναι παθιασμένος με το ποδόσφαιρο περισσότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Επειδή το πρωτάθλημα είναι πολύ χαμηλού επιπέδου ο κόσμος περιμένει πως και πως να δει την Εθνική».
Κλείνοντας δεν γίνεται να μην σου κάνουμε αυτή την ερώτηση. Αθήνα ή Θεσσαλονίκη;
«Είναι τελείως διαφορετικές πόλεις. Εγώ στη Θεσσαλονίκη έχω μεγαλώσει, όλη η ζωή μου είναι εκεί. Πήγα εκεί όταν ήμουν 2 χρονών. Η Αθήνα είναι πιο μεγάλη έχει πιο πολλές επιλογές. Για μένα η Θεσσαλονίκη είναι σαν… χωριό. Είναι ανάλογα τι θέλεις. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ η Αθήνα. Όταν ερχόμουν με τον ΠΑΟΚ έλεγα πως δεν μπορώ να ζήσω εδώ με τίποτα αλλά τώρα που ήρθα, μου άρεσε και πλέον ξέρω ότι μπορώ να ζήσω εδώ πολύ άνετα. Έχει πάρα πολλές επιλογές και είναι πιο ωραία».
