Αν το πρόβλημα της κάθε ομάδας ήταν ο προπονητής, οι περισσότερες ομάδες στον κόσμο θα είχαν λυμένα τα προβλήματά τους.
Αυτή είναι η πρώτη προσέγγιση που κάνω όταν πέφτω πάνω σε μια ομάδα που χάνει με τα… παλαμάκια τους στόχους της, ενώ διαθέτει το απαραίτητο συστατικό (βλέπε χρήμα) για την υλοποίησή τους.
Ακριβώς έτσι αντιμετώπισα το πρόβλημα της ΑΕΚ τις 3 προηγούμενες χρονιές πριν φουντάρει στη Γ΄ κατηγορία, με το «ίδιο μάτι» είδα τον Παναθηναϊκό, μ’ αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζω στις κουβέντες μου και το ζήτημα του ΠΑΟΚ την τελευταία διετία.
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν, λοιπόν, από την «κεφαλή», την ιδιοκτησία. Όταν ο ιδιοκτήτης ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ τα ξέρει όλα και τα κάνει με το δικό του τρόπο, θα δεις στον πάγκο της ομάδας το περιβόητο «ό,τι να ‘ναι».
Θα δεις το «τσίρκο Μεντράνο» σε αρκετούς αγώνες…
Θα σιχαθείς προς το τέλος της χρονιάς το ποδόσφαιρο…
Θα μάθεις για ποδοσφαιριστές που υπέγραψαν παχυλά συμβόλαια, δυο και τρεις φορές μεγαλύτερα απ’ αυτά που είχαν στην προηγούμενη ομάδα τους…
Θα πληροφορηθείς για παίκτες που κουβαλάνε δυο, τρία χειρουργεία στα «γυάλινα» πόδια τους, αλλά έρχονται στην ομάδα σου στα 29 και στα 30 τους έτοιμοι για μια νέα, μεγάλη, καριέρα…
Για να μην στα πολυλογώ θα δεις φοβερά πράγματα. Όμως «στο τέλος της ημέρας» κι εσύ θα σιχτιρίσεις τον προπονητή σου, «τσιμπώντας» από δημοσιεύματα που θέλουν να ρίξουν όλα τα βάρη σ’ εκείνον. Για να «βγουν λάδι» εκείνοι που στον έφεραν κι εκείνος που τον πλήρωσε. Αδρά.
Ο προπονητής δεν «είδε φως και μπήκε» στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ, στον Παναθηναϊκό κτλ. Κάποιος που πληρώνεται (πλουσιοπάροχα) για να διαλέγει (καλούς) προπονητές τον πρότεινε στον ιδιοκτήτη κι εκείνος έδωσε το «οκεϊ» για να αναλάβει τα «ηνία» της τεχνικής ηγεσίας.
Το ίδιο και ο νεοφερμένος ποδοσφαιριστής. Κάποιος τον ξεχωρίζει και κάποιος τον πληρώνει για να φορέσει τη φανέλα της ομάδας σου.
Οι δυο «Δικέφαλοι» του ελληνικού ποδοσφαίρου πλήρωσαν ακριβά αυτές τις επιλογές.
Στην προκειμένη, η ΑΕΚ έχει ξανά τον ιδιοκτήτη που ξέρει από ποδόσφαιρο και που απέδειξε τη διετία 1992-94 ότι γνωρίζει καλά τα «μονοπάτια» του ανταγωνισμού σε επίπεδο πρωταθλητισμού.
Η ΑΕΚ επιστρέφει με τον Μελισσανίδη που έμαθε να μετράει μέχρι και το τελευταίο του ευρώ και να επιλέγει σωστά. Όχι προπονητές ή παίκτες, αλλά άξιους συνεργάτες με τους οποίους συγκεντρώνει άριστες πιθανότητες να του φέρουν τους καλούς προπονητές και ποδοσφαιριστές.
Από την άλλη, ο Ιβάν Σαββίδης στον ΠΑΟΚ απέδειξε την τελευταία 2ετία το άκρως αντίθετο. Eμπιστεύθηκε το project του πρωταθλητισμού και της ευρωπαϊκής διάκρισης σε ανθρώπους οι οποίοι του τοποθέτησαν στο γραφεία της ΠΑΕ ένα βαρέλι δίχως πάτο, το οποίο…αρνήθηκε να δει διότι “τα ξέρει όλα”. Δεν το λέω εγώ. Τα αποτελέσματα το καταμαρτυρούν.
Τι θα γίνει τώρα με τον Άγγελο; Τουλάχιστον ο ΠΑΟΚ ξεκινάει από ένα καλό σημείο. Δύσκολα θα διαβεί «επί των ημερών του» το κατώφλι της Τούμπας κουτσός «παικταράς». Τώρα για το πόσες θα ‘ναι οι μέρες του Άγγελου στον ΠΑΟΚ, ε, αυτό είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη. Δεν νομίζω πάντως ότι θα ‘ναι πολλές αν συνεχίσει ο Ιβάν Σαββίδης να πιστεύει ότι μπορεί να χειριστεί μια ποδοσφαιρική ομάδα με την ίδια πετυχημένη συνταγή που εφαρμόζει στις επιχειρήσεις του. Το ποδόσφαιρο δείχνει εύκολο αλλά δεν είναι…
