Συνέντευξη σε αθλητική ιστοσελίδα παραχώρησε ο αρχηγός του ΠΑΟΚ, Βαγγέλης Μαργαρίτης ο οποίος μίλησε για την τρίτη θέση και για το μέλλον του ΠΑΟΚ.
Αναλυτικά όσα είπε στο sdna.gr:
“Δε θέλω να πω κάτι για μένα. Βοήθησα κι εγώ, όσο μπορούσα, ήμουν εκεί, στην προσπάθεια όλων, όπως όλοι. Σαφώς και με βοήθησαν οι προπονητές μου και οι συμπαίκτες μου, σαφώς και τους ευχαριστώ, άλλωστε όλοι βοήθησαν για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα”, μας λέει στην πρώτη ερώτηση του SDNA.gr και δεν μας… εκπλήσσει. Όλοι ξέρουν πόσο χαμηλών τόνων είναι ο αρχηγός του “Δικεφάλου”. Οπότε άντε να του βγάλεις και την είδηση μετά…
– Θα μείνεις στον ΠΑΟΚ, Βαγγέλη;
“Άλλη ερώτηση (σ.σ.:γέλια). Μόλις τελειώσαμε, είναι πολύ νωρίς για κάθε τέτοια κουβέντα. Όταν έρθει η ώρα να συζητήσουμε, θα το κάνουμε και πιστεύω ότι θα πρέπει να την περιμένουμε. Εντάξει, όλοι γνωρίζουν τα συναισθήματά μου. Θα μιλήσουμε και θα δούμε”.
– Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στη φετινή χρονιά, πίστευες ότι θα φτάσετε σε αυτό το αποτέλεσμα;
“Η αλήθεια είναι ότι όπως προχωρά κάθε χρονιά, έχεις και ανάλογους στόχους. Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα, πάντα έχει και πρέπει να έχει υψηλούς στόχους. Επίσης αλήθεια είναι ότι η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά, παρά το ότι παίξαμε πολύ καλά στα φιλικά και δείξαμε θετικά δείγματα από τότε. Μετά όμως μας βγήκαν οι τραυματισμοί και είχαμε άτυχα αποτελέσματα. Πιστεύαμε όμως στην προσπάθεια μας, στους εαυτούς μας, στην ομάδα μας και όσο κυλούσε η σεζόν βλέπαμε ότι μπορούσαμε. Έτσι θέλαμε την 3η θέση, κι ας μην δίνει κάτι”.
– Τρίτη θέση όμως λένε πως είναι σαν να είναι η πρώτη, στην Ελλάδα…
“Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα και παίζει πάντα για να κερδίζει. Όλοι την πρώτη θέση κυνηγούν, κι ο ΠΑΟΚ το ίδιο. Εμείς μπήκαμε με σοβαρότητα στους αγώνες με τον Προμηθέα για να πετύχουμε ακριβώς αυτό. Ένα καλό τελείωμα της χρονιάς, με μια τιμητική θέση, που θα αντικατοπτρίζει και τη θέση μας στο ελληνικό μπάσκετ. Ακόμη κι έτσι όμως δείξαμε πως και οι δύο πρώτοι δεν είναι άτρωτοι. Υπάρχει, βέβαια, απόσταση. Θέλουμε ακόμη πράγματα για να τους περάσουμε.Χρειάζεται υπομονή και επιμονή…”.
– Είπες τώρα μια δύσκολη λέξη για την Ελλάδα…
“Ναι, έχεις δίκιο. Υπομονή. Αλλά νομίζω ότι στον ΠΑΟΚ την κάναμε να είναι χρήσιμη αυτή την λέξη. Όλοι τη χρειαστήκαμε κι όλοι την κάναμε πράξη, κι αυτό φάνηκε”.
– Και η διοίκηση, που δεν ταράχθηκε από τα πρώτα άσχημα αποτελέσματα;
“Ναι, η διοίκηση είχε πίστη στο πλάνο του προπονητή και στις δυνατότητες μας. Κι εμείς όμως, πιστεύαμε πως δεν ήταν εκείνη η εικόνα μας. Νομίζω ότι είχαμε άτυχη συγκυρία με τους τραυματισμούς και ένα-δυο παιχνίδια που δεν πήγαν καλά. Αλλά έτσι ακριβώς μετά ήρθε και η θετική συγκυρία, να επιστρέψουν τα παιδιά από τους τραυματισμούς και να έρθουν και οι ξένοι που μας βοήθησαν να αλλάξουμε την εικόνα. Κι έτσι η ομάδα διόρθωσε την εικόνα της και πήγε καλά, πήρε το αποτέλεσμα, που στο τέλος πιστεύω είναι και αυτό που μετράει”.
– Κι όσο να’ναι, άλλο είναι να μπαίνεις στο γραφείο και να βλέπεις τον Μπάνε πρόεδρο και τον “Μάτζικ” τεχνικό διευθυντή. Αλλιώς το αντιμετωπίζεις και εσύ σαν παίκτης, έτσι δεν είναι;
“Βέβαια, θέλει και ρώτημα; Όπως το είπες. Μπαίνεις και βλέπεις τον Μπάνε, λες εδώ ξέρουν μπάσκετ. Τέλος. Είναι άλλο κλίμα για κάθε παίκτη, δε χωράει συζήτηση. Γιατί πολλοί μπορεί να νομίζουν ότι ξέρουν, αλλά αν δεν έχεις μπει αποδυτήρια, δεν έχεις παίξει με τη μπάλα, δεν έχεις ιδρώσει, δεν καταλαβαίνεις εύκολα πως λειτουργεί μια ομάδα. Κι ευτυχώς εμείς το είχαμε και πιστεύω ότι αυτό φάνηκε και στην πορεία μας. Οι παράγοντες μας είχαν εμπιστοσύνη στο πλάνο και νομίζω ότι δικαιώθηκαν”.
– Και ο προπονητής χειρίστηκε τη λέξη υπομονή καλά;
“Σίγουρα, πάντα ήταν υπέρ των δυνατοτήτων μας και πίστευε πως μπορούμε να παίξουμε καλά. Σαφώς κι αυτός πέρασε δύσκολα, όπως όλοι μας, όταν η ομάδα έχανε, αλλά είναι πολύ καλός προπονητής. Απαιτητικός, πολύ εργατικός. Μας ζητούσε να είμαστε πάντα συγκεντρωμένοι”.
– Μια καλή ομάδα που είχε και καλούς νέους Έλληνες, και έμπειρους Έλληνες και ξένους που βοήθησαν πολύ. Δεν ακούγεται και πολύ εύκολο να πετύχει ένα τέτοιο μείγμα, έτσι δεν είναι;
“Πράγματι, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι υπήρχε χημεία και πως όλοι είχαν καταλάβει το ρόλο τους και ήθελαν να παίξουν καλά για την ομάδα. Πιστεύω ότι όλοι ήταν πολύ καλοί, δεν θέλω να ξεχωρίσω κανέναν. Και οι Έλληνες και οι ξένοι ήταν όλοι πολύ καλοί, νομίζω αυτό φαίνεται και από τους αριθμούς και από τους αγώνες, όπου κάθε φορά υπήρχαν και άλλοι πρωταγωνιστές”.
– Ξένοι σαν τον Γκος όμως δεν βρίσκονται εύκολα, κι ας μην γέμιζε το μάτι αρχικά…
“Πράγματι, πολύ καλός παίκτης. Απίστευτη ψυχραιμία, έπαιρνε τη μπάλα στα δύσκολα, τη ζητούσε, μας έκανε τη ζωή πιο εύκολη εμάς τους ψηλούς. Κι ο Νταρνέλ πολύ καλός. Ώριμος, πολύ δυνατός, καλά παιδιά όλοι. Κι ο Πέτεγουεϊ, επιλογή που δεν ήξερε κανείς κι έκανε διαφορά. Εκρηκτικός, ενθουσιώδης, πολύ καλός παίκτης. Όλοι, γενικά, οι ξένοι συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον, τα κενά της ομάδας, βελτίωσαν την ομάδα, και ήταν και καλά παιδιά”.
– Ο κόσμος της ομάδας; Σας βοήθησε;
“Τον ευχαριστούμε, ήταν στο πλευρό μας. Σαφώς και θα θέλαμε κάτι παραπάνω στο γήπεδό, αλλά όσοι ήταν εκεί, μας έκαναν να νιώσουμε ζεστασιά. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει μεγάλη δυναμική, όλοι το γνωρίζουν αυτό, σε όλη την Ελλάδα. Μακάρι να μπορούσαμε να παίζουμε κάθε φορά σε γεμάτο γήπεδο. Μακάρι να γίνει αυτό την επόμενη χρονιά”…
– Πώς θα χαρακτήριζες, τελικά, την όλη προσπάθεια, τη σεζόν, με μια λέξη;
“Θα έλεγα ότι ήταν μια δικαίωση για όλους, για τη διοίκηση, για τον προπονητή, για εμάς τους παίκτες, για τον κόσμο που μας υποστήριξε. Γιατί όλοι αυτοί πίστεψαν ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλό και το αποτέλεσμα ήταν μια δικαίωση. Ήταν και μια ανταμοιβή, των κόπων όλων μας όλη τη χρονιά. Αυτό γράψε, δικαίωση και ανταμοιβή, αυτό ήταν για όλη τη χρονιά”.
