Σαν σήμερα στις 28/6/1970 ο Άρης γίνεται κυπελλούχος Ελλάδας. Έχουν περάσει 48 ολόκληρα χρόνια, μια γενιά ολόκληρη, από τον τελευταίο τίτλο του ποδοσφαιρικού Άρη, και όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα.
Το εξιλαστήριο θύμα της κιτρινόμαυρης τότε αρμάδας, ήταν ο συμπολίτης ΠΑΟΚ, που υποτάχθηκε στην ανωτερότητα του Άρη, όπου τον νίκησε με σκορ 1-0, με τον Κεραμιδά να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα και τους 25.000 Αρειανούς στις κερκίδες του Καυτατζογλείου στα ουράνια!
Μια επέτειος, που σίγουρα δημιουργεί νοσταλγία στην θύμηση της τότε φοβερής ομάδα, πικρία για το γεγονός ότι ο Άρης παραμένει 46 συναπτά έτη χωρίς τίτλο και φυσικά θυμό για τους τόσους χαμένους τελικούς. Βεβαίως, παραμένει το εν λόγω επίτευγμα, που γεμίζει αυτομάτως με περηφάνεια στις τάξεις των οπαδών του Άρη, άλλα και ένα μάθημά προς τους νεότερους για την ιστορία του «θεού του Πολέμου»!
Πάμε όμως να ξετυλίξουμε το κουβάρι της τότε βαρυσήμαντης διοργάνωσης που αποτελούσε τον θεσμό του κυπέλλου, το πως έφτασε ο Άρης μέχρι τον τελικό, και ότι έγινε την ζεστή Θεσσαλονικιώτικη νύχτα της 28ης Ιουνίου…
Στην 28η διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδας 1969-1970 μετείχαν 18 ομάδες Α’ εθνικής 54 ομάδες Β εθνικής καθώς και οι ερασιτεχνικές ομάδες των ανά νομό τοπικών ενώσεων. Οι 16 ομάδες που είχαν φτάσει ως τους «16″ της προηγούμενης χρονιάς προκρίθηκαν χωρίς αγώνες στη φάση των «32″, ενώ από τη φάση αυτή και μετά η διοργάνωση ολοκληρώθηκε σε 5 γύρους, συμπεριλαμβανομένου του τελικού.
Οι «κιτρινόμαυροι» ξεκίνησαν τις υποχρεώσεις του από την φάση των 32. Αρχικά, επικρατούν με εκτός έδρας νίκη στην Πατρα, την ομώνυμη ομάδα με 0-1. Στην συνέχεια ξεπερνάει το εμπόδιο του πρωταθλητή και φιναλίστ του κυπέλλου πρωταθλητριών Παναθηναϊκό στο κατάμεστο Χαριλάου με 2-1. Στην προημιτελική φάση δεν είχε πρόβλημα απέναντι στην Καλλιθέα κερδίζοντας στην Ριζούπολη με 3-1.
Στον ημιτελικό, άλωσε το Γ. Καραϊσκάκης και με το αγαπημένο του σκορ (0-1) «πετάει» στο καραβάτσο και τον Ολυμπιακό πηγαίνοντας ολοταχώς πλέον για τον τελικό! Έτσι ο μεγάλος Άρης πηγαίνει στον τελικό, όπου θα πραγματοποιηθεί στην θεσσαλονίκη, έπειτα από 37 ολόκληρα χρόνια. Τελευταία χρονιά που πραγματοποιήθηκε τελικός στην συμπρωτεύουσα ήταν στον χαμένο τελικό του Άρη με τον Εθνικό το μακρινό 1933.
Το βράδυ του τελικού, σε ένα κατάμεστο Καυτανζόγλειο, με 46.695 κομμένα εισιτήρια, η μεριά των οπαδών του Άρη ήταν αυτή που χαμογέλασε τελικά. Ο Κεραμιδάς μόλις στο 8′ με κοντινή προβολή ανοίγει το σκορ. Ο Άρης συνέχισε να πιέζει ωστόσο με μια σκανδαλώδη απόφαση ο διαιτητής Χρήστος Μίχας καταλογίζει πέναλτι υπέρ του αντίπαλου. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Γιώργος Κούδας, ωστόσο ο «Μυταράς» έκανε σωστά την δουλειά του.
Ναι καλά διαβάσατε! Ο αείμνηστος Τάκης Ραπτόπουλος, εκνεύρισε τον αρχηγό του ΠΑΟΚ πηγαίνοντας επιδεικτικά κοντά του και «σπάζοντας» τα νεύρα, κατάφερε να κάνει τον Κούδα να χάσει το πέναλτι!
Το παιχνίδι έληξε δίχως κάποια αλλαγή και έτσι η ομάδα του μεγάλου Νίκου Καμπάνη ήταν η νικήτρια του τελικού!
Ενδιαφέρον χαρακτηριστικά, του ότι πολύς χιλιάδες κόσμος βρέθηκε εκτός σταδίου γιατί πολύ απλά ήταν ασφυκτικά γεμάτο και δεν χωρούσαν, ενώ ο διαιτητής της αναμέτρησης είχε στο τσεπάκι του πέρα από τις κάρτες και τις σφυρίχτρες, σκορδάκια για το μάτι και σταυρουδάκια. Επίσης ήταν η πρώτη φορά που αναμεταδόθηκε τελικός απευθείας από την τηλεόραση της τότε ΥΕΝΕΔ, με περιγραφή του μετρ του είδους Γιάννη Διακογιάννη.
Η χρυσή ενδεκάδα: (Μίλοβαν Τσίριτς) Νίκος Χρηστίδης, Θεόδωρος Πάλλας, Χρήστος Ναλπάντης, Αγγελος Σπυρίδων, Τάκης Ραπτόπουλος, Σοφοκλής Σεμερτζής, Βαγγέλης Συροπουλος, Μανώλης Κεραμιδάς, Αλέκος Αλεξιάδης, Ιωσήφ Μιχαηλίδης, Κώστας Παπαϊωάννου.
