Πέρασαν καμιά 14 χρόνια από τότε, ήταν Μάιος του 2004, το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της χρονιάς, σε μια Τούμπα, που ήταν η μισή κλειστή λόγω των έργων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τη Χαλκηδόνα (στη συνέχεια, Ατρόμητος) με 2-1 και εξασφάλισε την 3η θέση και τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Στα μεγάφωνα έπαιζε ο ύμνος του Τσάμπιονς Λιγκ!
Η απόλυτη… χωριατίλα, σε μια εποχή, που ο ΠΑΟΚ ούτε τις δομές, ούτε την οργάνωση, ούτε την ομάδα είχε, για να υποστηρίξει έναν τέτοιο στόχο. Φάνηκε λίγο αργότερα, όταν αποκλείστηκε με δύο ήττες (κι όχι μόνο στα χαρτιά) από την Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Τα χρόνια πέρασαν, τα πράγματα άλλαξαν.
Ο ΠΑΟΚ είναι πιο έτοιμος από ποτέ, για να ζήσει αυτό, που κάποτε έμοιαζε με όνειρο. Πλέον, είναι ένα απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο.
Τα τελευταία χρόνια «τρίφτηκε» σ΄ αυτό το επίπεδο, είδε ότι τέτοιοι αντίπαλοι δεν είναι εξωγήινοι, αλλά ομάδες, που μπορείς να τις κερδίσεις, έφτιαξε ομάδα και πλέον είναι έτοιμος.
Την Τετάρτη στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ δεν θα είναι το φαβορί, παρά το θεωρητικά υπέρ του 1-1. Το φαβορί ήταν και είναι πάντα η Μπενφίκα. Είναι ξεκάθαρα καλύτερη ομάδα, το είδαμε στο διάστημα, που κυριάρχησε απόλυτα στο Ντα Λουζ.
Στο ποδόσφαιρο, όμως, δεν κερδίζουν πάντα οι καλύτερες και πιο ακριβές ομάδες. Κερδίζει το πλάνο, η προσήλωση και η εφαρμογή του, το κίνητρο, η τύχη.
Την Τετάρτη δεν θέλει πανηγυρτζίδικο κλίμα, ύμνους Τσάμπιονς Λιγκ και αλόγιστο ενθουσιασμό, στα όρια της αφέλειας.
Την Τετάρτη θέλει καθαρό μυαλό, απ΄ όλους. Ο ΠΑΟΚ μπορεί, είναι ξεκάθαρο, ο κόσμος το περιμένει, πρέπει όλοι να είναι συγκεντρωμένοι στον στόχο.
Μπορεί να έρθει, μπορεί και όχι. Αν δεν έρθει, θα έρθει 100% του χρόνου.
Όταν έρθει, θα βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να αλλάξει οριστικά επίπεδο. Δεν είναι μόνο τα λεφτά. Είναι οι εμπειρίες, οι παραστάσεις, οι εικόνες, η ατμόσφαιρα, που σε μεγαλώνουν.
Δε θα το πιστεύουμε, βλέποντας τον ΠΑΟΚ και όλο το περιβάλλον του, ένα δύο χρόνια μετά την πρώτη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Το ζήσαμε όλοι εμείς μέσα σε ένα μήνα σε Βασιλεία, Μόσχα, Λισαβόνα, μακάρι να μπορούσαμε να το μεταφέρουμε στην πλήρη διάστασή του.
Ελπίζω να το ζήσει όλος ο κόσμος!
