Το θέμα του στίβου του Πειραιά έχει επαναφέρει την υπόθεση του σταδίου Καραϊσκάκη στην επικαιρότητα, λίγους μήνες πριν από την έναρξη της υποχρέωσης του Ολυμπακού να καταβάλλει στη ΓΓΑ αθλητισμού ετησίως ένα σεβαστό ποσό βάσει συμφωνίας που ενεργοποιείται το 2019.
Η ιστορία με το στάδιο Καραϊσκάκη που ήταν ιδιοκτησίας Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής δείχνει πως έχει κάποιες ομοιότητες με ότι πάει να γίνει τώρα με το ΟΑΚΑ. Δεν εμφανίστηκε ξαφνικά ο Ολυμπιακός το 2002 για να πάρει το στάδιο. Η προσπάθεια είχε ξεκινήσει το 1998 (με την Ελλάδα να έχει ήδη αναλάβει τους Ολυμπιακούς) και σιγά σιγά χτίστηκε πρώτα το μομέντουμ και στη συνέχεια το νέο στάδιο.
Το τέλος του στίβου ήρθε με τη σύμφωνη γνώμη και του ΣΕΓΑΣ ο οποίος με το Βασίλη Σεβαστή είχε εκφράσει πολλές αντιρρήσεις στη διαβούλευση (που έγινε μετά την παραχώρηση, πρωτοπορίες Βενιζέλου – Λιάνη) αλλά στην ψηφοφορία ψήφισε «Ναι». Κάτι που δεν έκαναν έντεκα μέλη της ολομέλειας όπως ο Κολυμπάδης (πινγκ πονγκ), ο Κατσιαδάκης (ξιφασκία), ο Χαλκίδης (πυγμαχία) ακόμα και οι Νικολάου, Φιλάρετος που δεν είχαν σχέση με το στίβο.
Βέβαια οι κρατικές πιέσεις της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ήταν σχεδόν… εκβιαστικές (περικοπές στις επιχορηγήσεις των ομοσπονδιών), ωστόσο υπήρχε λογική στο όχι. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και τις μελέτες μηχανικών της ΓΓΑ και της ΕΟΕ, το Καραϊσκάκη με βελτιωτικές εργασίες, το κόστος των οποίων δεν θα ξεπερνούσε τα 14,5 εκατ. ευρώ, θα γινόταν άκρως κατάλληλο για χρήση 50 χρόνων και απόλυτα ικανό να φιλοξενήσει τον τελικό ποδοσφαίρου των Ολυμπιακών 2004, αλλά και κάθε άλλη διοργάνωση. Το στάδιο θα παρέμεινε στην ιδιοκτησία της ΕΟΕ και μαζί θα έμενε και ο στίβος εντός σταδίου. Η κυβέρνηση ήταν ανένδοτη καθώς ο τότε υφυπουργός αθλητισμού Γιώργος Λιάνης είχε ξεκινήσει «καμπάνια» να φτιάξει – δώσει γήπεδα σε όλες τις μεγάλες Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες. Μάλιστα έχει βαφτίσει Ολυμπιακά έργα τις ανακαινίσεις ιδιωτικών γηπέδων όπως της Τούμπας, του Χαριλάου, της Καλαμαριάς.
Οι πιέσεις συνεχίστηκαν για να υπάρξει τελικά μια αρχική συμφωνία την οποία είχε προτείνει η ΕΟΕ. Προέβλεπε τον εκσυγχρονισμό του σταδίου από την κοινοπραξία (ΑΛΤΕ ή STADTKA, ΘΡΥΛΟΣ ΑΕ) και την παραχώρηση του στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό για 24 χρόνια. Ως αντίτιμο θα κατέβαλλαν στην ΕΟΕ το 15% από τις εισπράξεις. Επίσης στην κοινοπραξία δινόταν το δικαίωμα εκμετάλλευσης και κάποιων άλλων εγκαταστάσεων του σταδίου. Αυτή η συμφωνία τελικά απορρίφθηκε από την πλευρά του Ολυμπιακού όπου τελικά έγινε το δικό του.
Η τελική συμφωνία προέβλεπε το στάδιο Καραϊσκάκη, για τα επόμενα 49 χρόνια, να ανήκει σε εταιρεία με μεγαλομέτοχο τον Σωκράτη Κόκκαλη και μάλιστα χωρίς ο ερασιτέχνης Ολυμπιακός να δικαιούται τα προβλεπόμενα από το νόμο έσοδα (ποσοστό επί των εισιτηρίων, διαφημιστικών πινακίδων και εμπορικών χρήσεων), καθώς στη σύμβαση γίνεται αναφορά στην τροπολογία με την οποία η Βουλή είχε φροντίσει (δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις των παραγράφων 2, 3 και 4 του άρθρου 56 του νόμου 2725/99) να απαλλάξει τον Κόκκαλη από το έξοδο.
Αυτό που τελικα έμεινε ήταν οι υποχρεώσεις προς την ΓΓΑ (15% επί των εισιτηρίων και των διαφημιστικών πινακίδων, αλλά κανένα ποσοστό επί των εισπράξεων από τις εμπορικές χρήσεις του σταδίου), οι οποίες θα αρχίσουν να εκπληρώνονται το 2019.
Να σημειωθεί ότι υπήρξε γραπτή δέσμευση του γενικού γραμματέα των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 κ. Καρτάλη ότι θα δοθεί ως αντάλλαγμα στην ΕΟΕ ο Άγιος Κοσμάς για να γίνει κέντρο προετοιμασίας υψηλού αθλητισμού. Δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Όπως δεν υλοποιήθηκε ποτέ και η κατασκευή προπονητηρίου στίβου. Μένει να δούμε αν θα υλοποιηθεί η καταβολή του 15% ή θα υπάρξει κάποια κρυφή νομοθετική ρύθμιση που θα το ακυρώνει. Αν όμως ισχύσει, πολύ εύκολα μπορεί να χρηματοδοτηθεί το προπονητήριο στίβου του Πειραιά.
Από την άλλη, υπάρχει το πρόβλημα της Καραϊσκάκης ΑΕ με χρέη σε τραπεζικά δάνεια (20,3 εκατομμύρια ευρώ), τους Κόκκαλη – Μαρινάκη να μην έχουν ολοκληρώσει μεταξύ τους τη μεταβίβαση του 50% και τον έταιρο συμμέτοχο, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη να έχει παρουσιάσει… ψυχολογικά προβλήματα και να έχει διαρκή πάρε-δώσε με τη δικαιοσύνη.
Για την ιστορία…
Η ολομέλεια της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής που κλήθηκε να ψηφίσει για το Καραϊσκάκη αποτελούνταν από 35 μέλη όμως συμμετείχαν και ψήφισαν τα 29 γιατί απουσίαζαν οι Βασιλακόπουλος, Δημητρόπουλος, Πραγαλός, Παπαδογιαννάκης, Λυσσαρίδης και η Πατουλίδου.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης ο τότε γενικός γραμματέας της ΕΟΕ, πρόεδρος (πάντα) της ΚΟΕ Δημήτρης Διαθεσόπουλος τόνισε ότι αισθάνεται ταπεινωμένος και εξευτελισμένος με τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε, αλλά τελικά ψήφισε… ναι. Το ίδιο έπραξε και ο πρόεδρος της ομοσπονδίας άρσης βαρών, Γιάννης Σγουρός. Το καταδικαστικό «Ναι» ψήφισαν και οι Αγγελούδης, Μπελιγράτης, Σεβαστής, Σμυρλής, Χαμάκος, Ζαννιάς, Μαυρογιάννης, Θεοδωρίδης, Διαμαντής, Τσόκας, Αρβανίτης, Μητσόπουλος, Χρονόπουλος, ο βουλευτής (ναι είχε και τέτοιον το ΠΑΣΟΚ στην ΕΟΕ) Ανδρέας Φούρας και ο Πύρρος Δήμας. Κατά της αποδοχής της πρότασης ψήφισαν ο πρόεδρος της EOE Λάμπης Νικολάου και οι Κατσιαδάκης, Χαλκίδης, Κολυμπάδης, Σερπιέρης, Βασιλειάδης, Χατζηαθανασίου, Κανελλάκης, Μεντεσίδης, Παντελίδης και η βουλευτής Φάνη Πάλλη – Πετραλιά. Όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα και καλό είναι να μην τα λησμονούμε όταν διαμαρτυρόμαστε και γκρινιάζουμε…
