Ο Ραζβάν Λουτσέσκου αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος Ρουμάνος προπονητής για το 2018 και στο περιθώριο της βράβευσής του από τη ρουμανική εφημερίδα Gazeta Sporturilor, παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για τον ΠΑΟΚ και όχι μόνο.
Ένα απόσπασμα όσων είπε ο τεχνικός του ΠΑΟΚ:
κ.Λουτσέσκου είστε ο κορυφαίους Ρουμάνος τεχνικός για το 2018. Πόσο σημαντικό είναι αυτό το βραβείο για εσάς και τι αισθάνεστε;
“(γέλια) Είναι ωραία. Ο μπαμπάς πόσα έχει; Τέσσερα; Πρέπει πρώτα να κερδίσω το πρωτάθλημα για το 2019, να το πάρω μια φορά, δηλαδή το πρωτάθλημα…”
Είναι διαγωνισμός με τον Μιρτσέα Λουτσέσκου;
“Ποτέ δεν το ήθελα αυτό. Δεν ζω για τα ατομικά βραβεία, προτιμώ το πρωτάθλημα, αλλά πρέπει να παραδεχθώ πως είμαι πολύ ικανοποιημένος που κέρδισα το βραβείο. Είναι σαν αναγνώριση της δουλειάς μου. OK, υπάρχουν αρκετοί προπονητές σε μικρότερες κατηγορίες που κάνουν εξαιρετική δουλειά, αλλά δεν βρίσκονται στο προσκήνιο γιατί δεν είναι σε μεγάλη ομάδα”.
Θα πεις στον Μιρτσέα Λουτσέσκου ότι κέρδισες αυτό το βραβείο;
“Όχι. Θέλω να το διαβάσει απευθείας από την εφημερίδα και μετά θέω να δω το πρόσωπό του όταν θα διαβάσει αυτή τη συνέντευξη. Σίγουρα θα είναι πολύ περήφανος κι ευτυχισμένος. Όπως τον γνωρίζω, θα είναι περήφανος για τον εαυτό του και για μένα. Περήφανος γιατί με μεγάλωσε και μου έδωσε μερικές αξίες, που σαν γιος του τις κράτησα”.
Σε ενοχλεί η φράση “γιος του μπαμπά”
“Μα πάντα θα είμαι ο γιος του πατέρα μου. Είμαι πολύ περήφανος και ευγνώμων προς αυτόν. Μόνο ευχαριστώ έχω να του πω. Είχα την ευκαιρία να κάνω επιλογές, να δουλέχω σε μικρές ομάδες, να έχω τη δική μου προσωπικότητα κι όχι να κάνω συμβιβασμούς στις επιλογές μου. Κι αυτά συνέβησαν εξαιτίας του πατέρα μου. Αν σταματήσω τώρα το ποδόσφαιρο θα είμαι εντάξει χωρίς να κάνω τίποτα, απλά να παίζω τένις και τρέχω στο πάρκο. Κι όλα αυτά εξατίας του. Σ’ αγαπώ μπαμπά.”
Αισθάνεσαι περήφανος που εργάζεσαι εκτός Ρουμανίας και τελικά κερδίζεις ένα βραβείο στη χώρα σου, όυ ίσως ποτέ δεν σε εκτίμησε σωστά;
Ναι αυτό που λες είναι αλήθεια. Είναι πιο περίπλοκο να εργάζεσαι μακριά από τη χώρα σου. Ευχαριστώ για το βραβείο. Τ΄βρα, το μόνο που θέλω είναι να κερδίσω το πρωτάθλημα και το Κύπελλο στην Ελλάδα και μετά να βγω στον δρόμο. Ο διαιτητής θα σφυρίξει το τέλος του ματς, θα πάρω το μπουφάν μου, θα φύγω στα κρυφά, ώστε κανείς να μη με δει και θα παώ στο σπίτι μου. Αυτό θέλω Ησυχία”,
Γιατί;
Είναι μεγάλη ευθύνη. Όταν κερδίζεις είναι φυσιολογικό, αλλά όταν χάνεις έρχεται η Αποκάλυψη σε ένα μεγάλο κλαμπ όπως ο ΠΑΟΚ. Η ευτυχία που έχεις είναι μια τεράστια ησυχία που υπάρχει στην ψυχή σου κι αισθάνεσαι την επιθυμία να πας σε μια γωνιά και να κοιτάξεις όλα όσα γίνονται γύρω σου”
Κερδίζοντας τον τίτλο με τον ΠΑΟΚ θα είναι σπουδαιότερη επιτυχία από την ευρωπαϊκή πορεία με την Ραπίντ τη σεζόν 2005-2006;
“Δεν συγκρινόνται. Μιλάμε για έναν τίτλο σε μια ξένη χώρα και με μια ομάδα που έχει να τον κερδίσει 33-34 χρόνια. Είναι περίπλοκη κατάσταση, που έρχεται μετά από μία άλλη όπου σηκώσαμε τον πρώτο τίτλο. Γιατί ήταν δικός μας. Τον κερδίσαμε στον αγωνιστικό χώρο και μας τον έκλεψαν. Έχουν χαθεί πρωαθλήματα από ένα οφ σάιντ, έναν διαιτητή, ένα πέναλτι. Υπάρχουν λάθη που γίνονται αποδεκτά, αλλά εμείς χάσαμε με απίστευτο τρόπο. Μας πήραν τους βαθμούς στις επιτροπές. Δεν είχαν κάτι για να το δικαιολογήσουν. Όλα ήταν χεύτικα. Όλα άρχισαν από τον Ολυμπιακό, από εκείνον τον ψεύτη που αποκαλούσε τον εαυτό του προπονητή: προετοιμάζονταν εβδομάδες ολόκληρες γι’ αυτό που έκανε. Η Θεσσαλονίκη δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτή την ντροπή”.
Αν είχες την ευκαιρία να αναλάβεις την Εθνική Ελλάδας, το θα έκανες;
“Ποτέ. Σε σχέση με τα αποτελέσματα, η κατάσταση είναι σαν ρώσικη ρουλέτα. Όχι”.
Ποιος σε έβγαλε “στρατηγό” στην Ελλάδα;
“Το τμήμα επικοινωνίας του ΠΑΟΚ. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να πάρω τον τίτλο και το βράδυ μετά τον θρίαμβο να πάω στο κρεβάτι στις 4 το πρωί και να μετά να ξυπνήσω. Ανακουφισμένος όχι χαρούμενος. Σου λέω ότι εκείνο που σιχαίνομαι περισσότερο είναι τ βράδυ μετά από μια ήττα. Είναι φριχό. Με καίει μέσα μου, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Ξυπνάω με εφιάλτες κάθε δέκα λεπτά”.
Σε αυτές τις στιγμές δεν θα ήθελες μια άλλη δουλειά;
“Σίγουρα. Πάντα λέω, ότι θα φύγω στο τέλος της σεζόν. Περνάει από το μυαλό μου”
