Συνέντευξη σε αθλητική ιστοσελίδα παραχώρησε ο Γιάννης Ζουγανέλης ο οποίος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στον Ραζβαν Λουτσεσκου.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Πώς σας φαίνεται ο φετινός Παναθηναϊκός;
«Ο Παναθηναϊκός είναι το πρότυπο για να ισορροπήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εγώ συγχαίρω την ομάδα, τον εξαιρετικό Γιώργο Δώνη που διευθύνει ένα σύνολο νέων παιδιών με μέλλον που ελπίζω να τους κρατήσει και να μην αρχίσει πάλι το έλλειμα του συναισθήματος και να τους πουλήσει. Νομίζω, έχει συνδράμει πάρα πολύ στις επιλογές ο Νταμπίζας. Ο Παναθηναϊκός είναι η πιο χαρακτηριστική ομάδα που ισορροπεί με την Ελλάδα. Δηλαδή, η Ελλάδα πέρασε μία παρακμή και κρίση. Τα ίδια πέρασε ο Παναθηναϊκός. Τα πράγματα μπαίνουν σε μία άλλη τροχιά, στην αυτοδυναμία. Αυτοδύναμος δεν έχεις ανάγκη κανέναν. Και να σας πω και κάτι; Δεν είμαι ξενοφοβικός, αλλά έχει παραγίνει με τους ξένους παίκτες. Οι περισσότεροι που έρχονται δεν είναι ανώτεροι των Ελλήνων. Οπότε πρέπει να ισορροπούν με τις δικές τους τις δυνάμεις. Γι’αυτό είπα, ότι ο Παναθηναϊκός είναι πρότυπο».
Ξεχωρίζετε κάποιον από τα αστεράκια του Δώνη;
«Μου αρέσει πολύ ο Μπουζούκης. Ο Δώνης είναι πολύ οργανωμένος και δυνατός. Ο Μακέντα νομίζω, ότι είναι το καλύτερο σέντερ φορ στην Ελλάδα. Είναι ο μόνος καθαρόαιμος επιθετικός μαζί με τον Πρίγιοβιτς. Πιστεύω πολύ σε αυτόν. Έχω πολύ καλές εντυπώσεις απ’ όλα τα παιδιά. Και για τον Διούδη εννοείται. Θεωρώ μεγάλη τύχη που έχουμε τέτοιον τερματοφύλακα. Μου αρέσει πολύ ο Παναθηναϊκός».
Από τις υπόλοιπες ομάδες ποιους παίκτες ξεχωρίζετε;
«Άσχετα αν είναι πεσμένος είναι πολύ καλός παίκτης ο Μάνταλος. Απλως θέλει παίκτες με αντίληψη γύρω του. Από τον Ολυμπιακό μου αρέσει ο Φετφατζίδης, από τον ΠΑΟΚ ο Πέλκας. Ο πρώτος σκόρερ, Κουλούρης επίσης».
Ο Ολυμπιακός πως σας φαίνεται; Έχει ανεβεί πολύ κάτι που φάνηκε από την πρόκριση με τη Μίλαν…
«Έβγαζε μάτια ο Ολυμπιακός. Δεν το περίμενα και μπράβο του. Γιατί εγώ δεν πιστεύω στις αντιθέσεις, αντιολυμπιακός, αντιάεκ».
Δείχνει μία αλλαγή νοοτροπίας ο Ολυμπιακός, έτσι δεν είναι;
«Οι ομάδες αυτές είναι γεννημένες να είναι μεγάλες, όχι από τη φύση τη δικιά τους αλλά από τη φύση των οπαδών που τους ακολουθεί. Είναι ομάδες που μέσα σε αυτά τα χρόνια έχουν κάνει πράγματα και έχουν θέση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τους αξίζει να επανέλθουν δυνατά. Εγώ δεν πιστεύω στις μεμψιμοιρίες, ότι είμαστε μικρή χώρα. Ποια μικρή χώρα; Είπε κανένας Βέλγος, ότι η χώρα του που είναι στο μέγεθος της Πελοποννήσου, ότι είναι μικρή; Ή κανένας Αυστριακός;».
Το ελληνικό πρωτάθλημα το παρακολουθείτε;
«Το βλέπω και μου αρέσει. Ό,τι έχει σχέση με Ελλάδα μου αρέσει. Δυστυχώς δεν πάω στο γήπεδο, επειδή οι ώρες στο θέατρο δεν μου το επιτρέπουν».
Με ποιες προσωπικότητες του ποδοσφαίρου θα σπάγατε πλάκα;
«Με τον Γιώργο Δώνη, τον Τάκη Λεμονή και τον Νίκο Αναστόπουλο. Τον τελευταίο ειδικά τον λατρεύω. Καμιά φορά πήγαινα στον Πανελλήνιο να δω τον Αλέφαντο. Μου αρέσουν οι προσωπικότητες που έχουν χιούμορ και διαθέτουν μία προσωπικότητα. Τον Δώνη θεωρώ κορυφαίο προπονητή αλλά και ως χαρακτήρας είναι μεγάλος».
Πως σχολιάζετε τον Ραζβάν Λουτσέσκου που από πέρσι λόγω της ρητορικής του έχει ξεσηκώσει ποικίλα σχόλια;
«Ο Λουτσέσκου είναι σαν καρτούν. Έχει πλάκα. Βλέπεις έναν τύπο με μικρό κεφαλάκι και κατευθύνει παίκτες στο γήπεδο».
Στο Θέατρο σε ποια παράσταση εμφανίζεστε;
«Παίζουμε τους “Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες”, ένα έργο του Αλέκου Σακελάριου. Είναι ένας άνθρωπος που τον είχα γνωρίσει και μού είχε χαρίσει μεγάλες στιγμές επικοινωνίας και έναν δίσκο που λεγόταν “Το τελευταίο φιλί” που τραγουδούσε ο Βογιατζής, η Γλυκερία, ο Παπαδόπουλος και εγώ που τραγουδούσα τον μακρυμάλλη. Μου είχε πει κάποτε “θα σου γράψω ένα τραγούδι και θα τα κονομήσει”. Δεν κατάλαβα τί εννοούσε. Πράγματι, όχι μόνο έγινε επιτυχία, αλλά με καλούσαν σε διάφορα μέρη για να τραγουδήσω τον “Μακρυμάλλη”. Τον ευγνωμονώ. Είναι ένα έργο εξαιρετικό. Αναφέρεται στον διχασμό που ανέκαθεν υπήρχε στην Ελλάδα. Δεν μας ταιριάζει δυστυχώς όμως τον έχουμε οικειοποιηθεί. Έχει μεγάλη επιτυχία και ο κόσμος το απολαμβάνει».
Πολιτικά τα πράγματα πως τα βλέπετε;
«Η πολιτική είναι αντανάκλαση της κοινωνίας. Εμείς επιλέγουμε τους πολιτικούς. Μετά τους κρίνουμε. Εγώ σαφέστατα πιστεύω στην κρίση, αλλά περισσότερο πιστεύω στον αγώνα και στην αυτοδημιουργία. Όποιος δημιουργεί δεν περιμένει από κανέναν κερατά και από καμία κυβέρνηση. Η πολιτική ταιριάζει με το ποδόσφαιρο. Αν δείτε τη νοοτροπία των Άγγλων στο ποδόσφαιρο είναι ανάλογη με την πολιτική τους, όπως και στη Γερμανία συμβαίνει αυτό. Δεν μπορείς να είσαι αληθινός στην Ελλάδα. Καθυβρίζεσαι στα social media. Παραχαράζονται οι αντιλήψεις. Όλα αυτά είναι πολιτική. Δεν μπορεί εγώ να λέω, ότι οι εθνικιστές δεν αγαπούν τους πατριώτες όμως και οι μετανάστες πρέπει να σεβαστούν, ότι τους φιλοξενούμε εμείς. Χρειάζονται όρια. Παράδειγμα. Πηγαίναμε και δίναμε φαγητά σε μετανάστες, σε μία κίνηση, στην οποία συμμετείχα και εγώ. Κάποιος από τους μετανάστες μου πέταξε τη σαλάτα και του την πέταξα στο κεφάλι. Γράφουν μετά “ο Ζουγανέλης πέταξε σε μετανάστη”. Αυτό είναι πολιτική. Οι δημοσιογράφοι, είναι άτομα που κάνουν διάφορα τέτοια ατοπήματα και παραχαράζουν τις ιδιότητες των ανθρώπων. Αυτό είναι πολιτική. Το ότι μιλάνε αυτοί που διοικούσαν στο παρελθόν, για να επανέλθουν, αυτοί που διέλυσαν και κατέκλεψαν, σαμποτάρισαν και πάτησαν τον λαό στο κεφάλι, στην ψυχή, στα γεννητικά όργανα, αυτό είναι πολιτική».
Γιατί έχει εισέλθει σε μεγάλο ποσοστό η ποδοσφαιρική νοοτροπία στη Βουλή;
«Οι βουλευτές σε μεγάλο ποσοστό δεν έχουν καλλιέργεια. Ειναι αντανάκλασή μας. Όπως λέμε για κάποιον “παίζει θέατρο”. Το θέατρο είναι τεράστια τέχνη. Έχει τον θεό μέσα του, θεάζεται. Λέμε καποιον θεατρίνο. Αυτά είναι γελοιότητες. Δεν μιλάμε καλά τη γλώσσα μας. Η γλώσσα μας εξηγεί τη ζωή. Αυτό που λένε αυτοί πρέπει να περνάει από τη δικιά μας λογική. Να παρατηρούμε».
Πηγή συνέντευξης: sportdog.gr
