Το πρωτάθλημα και το μέλλον του ΠΑΟΚ βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της διοίκησης της ομάδας. Διότι μόνον δικά της λάθη μπορούν να το στερήσουν από την ομάδα. Θα λέγαμε ότι βρίσκεται και στα χέρια των οπαδών, διότι και δικά τους λάθη μπορούν να κάνουν το ίδιο, στερώντας βαθμούς, αλλά οι τελευταίου φαίνεται να έχουν πάρει στα σοβαρά την αυτοσυγκράτησή τους.
Οι πολλοί νομίζουν ότι το πρωτάθλημα βρίσκεται στα χέρια των παικτών και της τεχνικής ηγεσίας, ενώ άλλοι φοβούνται χτυπήματα ‘κάτω από τη μέση’, από το παρασκήνιο. Δεν είναι όμως έτσι. Η μεν ομάδα έδειξε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις. Άλλωστε είναι εκείνη που ήταν πρωταθλήτρια και πέρσι, αλλά τα λάθη της διοίκησης, οι οπαδοί και βέβαια το στήσιμο από το παρασκήνιο της το στέρησαν. Είναι εκείνη η οποία έχει ήδη 10 βαθμούς διαφορά αλλά οι ίδιοι παραπάνω παράγοντες της στερούν άλλους δύο βαθμούς. Εν πάση περιπτώσει, η ομάδα θα ανταποκριθεί. Το δε παρασκήνιο θα παραιτηθεί αν μείνει για λίγο ακόμη η σημερινή διαφορά και έχει δεχτεί ένα μεγάλο πλήγμα με την υπόθεση Τζήλου.
Από πού μπορούν να προέλθουν λοιπόν λάθη τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν και φέτος την ομάδα στην αυτοκτονία; Πιστεύω μόνο από διοικητικές αστοχίες.
Αν μελετήσουμε κατ’ αρχήν το παρελθόν, θα δούμε ότι ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να είναι μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδος τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αυτό θα γινόταν αν προχωρούσε και δεν ανατρεπόταν η συμφωνία που είχε επιτευχθεί με τον Σάντος, με την πρόσληψη του Αναστασιάδη, την τελευταία στιγμή. Αντί του ΠΑΟΚ πρωταθλήτρια στέφτηκε η Πορτογαλία η οποία μας οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Πέρα από αυτό το γεγονός, ο ΠΑΟΚ θα ήταν ο πρωταθλητής πριν από δύο χρόνια με τον Ίβιτς, αν δεν κουβαλούσε ένα -3. Η τελική διαφορά με έναν ανύπαρκτο Ολυμπιακό ήταν 4 βαθμοί αλλά κανείς δεν πίστεψε από την αρχή ότι μπορούσε να κατακτηθεί εκείνο το πρωτάθλημα λόγω της ποινής. Και όμως μπορούσε.
Και φυσικά τα περσινά είναι γνωστά. Άρα το παρελθόν είναι γεμάτο λάθη τα οποία στέρησαν τίτλους, αρά ανησυχούμε.
Αν πάμε στα φετινά, θα δούμε ότι και πάλι έγιναν μεγάλα λάθη το καλοκαίρι. Ο δικαιωμένος σε όλα προπονητής, ζήτησε κάτι πολύ απλό. Αυτονόητο. Να μην φύγει κανείς κομβικός παίκτης και να έρθουν τρείς παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις, αλλά να είναι εδώ στην πρώτη μέρα της προετοιμασίας.
Το τι έγινε το ξέρουν όλοι, δεν είναι απαραίτητο να ξαναλεχθεί. Μόνο η σύνοψη. Έφυγε ένας πολύ κομβικός παίκτης (ο Τζάλμα, ο οποίος δεν θα έφευγε αν είχε ανανεωθεί έγκαιρα το συμβόλαιό του – κρατήστε το αυτό) και ήρθαν οκτώ, εκ των οποίων μόλις οι τρείς στην προετοιμασία. Άλλοι τρείς την τελευταία στιγμή, τέλος Αυγούστου. Με χαρακτηριστικά παικτών και σε θέσεις άλλα αντί άλλων. Ακόμη και οι δύο φερέλπιδες, Ζαμπά και Άκμπομ, δεν ήταν ό,τι καταλληλότερο αυτή τη στιγμή. Ή εν πάση περιπτώσει θα ήταν κάτι καλό εφ’ όσον είχαν γίνει σωστά οι βασικές απαιτούμενες κινήσεις.
Υπάρχει συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών
Ο ΠΑΟΚ λειτούργησε με τρόπο θα λέγαμε συμβατικό, όπως κάθε ομάδα σε κάθε χρονική στιγμή. Χωρίς τη συναίσθηση ότι η συγκυρία είναι πολύ κρίσιμη. Φέτος πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα. Όλα τα άλλα για νεαρούς που θα αυξήσουν της τιμή τους, για δικά μας παιδιά που πρέπει να αξιοποιηθούν για, για, για… είναι φέτος δευτερεύοντα. Σωστές ποδοσφαιρικές λογικές μα θα μπορούσαν να περιμένουν ένα χρόνο για το μεγάλο γεγονός, το οποίο θα αλλάξει επίπεδο την ομάδα. Άλλωστε οι φίλαθλοι περιμένουν το πρωτάθλημα 33 χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά η ομάδα κυνήγησε μέχρι τέλους το όνειρο του CHL (ίσως καλύτερα που δεν το πέτυχε γιατί δεν είχε τη δυνατότητα να σταθεί επάξια – βλ. ΑΕΚ – και να της έκανε αυτή ζημιά και στο πρωτάθλημα) και είναι πρώτη με διαφορά 10 βαθμούς.
Και ερχόμαστε στα τωρινά. Η νέα χρονιά μπήκε και σέρνονται οι ανανεώσεις έξη συμβολαίων βασικών παικτών. Διαπραγματεύσεις και τακτικισμοί…. Η ομάδα φέρεται και πάλι συμβατικά. Διαπραγματεύεται σε κάθε περίπτωση το καλύτερο δυνατό. Και πάλι όμως δεν υπάρχει καμιά συναίσθηση της σοβαρότητας της στιγμής.
Ο ΠΑΟΚ πρέπει φέτος να πάρει το πρωτάθλημα και να βγει στο CHL και να αλλάξει όλη την πορεία και τη μοίρα του. Πρέπει λοιπόν να διαπραγματεύεται τόσο σκληρά μέχρι την τελευταία στιγμή με τους παίκτες του και να μπαίνει στη χρονική ζώνη κινδύνου;
Ας τους τα δώσει τους παίκτες του ό,τι και να θέλουν οι παίκτες, με μια λογική διαπραγμάτευση βεβαίως. Όλα μαζί είναι ελάχιστα μπροστά σ’ αυτά που θα κερδίσει εφ’ όσον πετύχει τους στόχους του. Εφ’ όσον γίνει πρωταθλητής. Θα το πετύχει αυτό εφ’ όσον είναι όλοι ευχαριστημένοι. Αξίζει να το ρισκάρει; Αξίζει για μια ακόμη φορά να είναι φτηνός στο λάδι και ακριβός στο ξύδι;
Εξ’ άλλου είναι αποδοχές σε παίκτες οι οποίοι τον έφεραν ως εδώ, με πολύ μικρά για την αξία τους, όπως μέσα στο γήπεδο αποδείχτηκε, συμβόλαια. Ας τους αποκαταστήσει με αυτό τον τρόπο, χωρίς να βάζει ταυτόχρονα την προσπάθεια σε κίνδυνο . Εξ’ άλλου αναφερόμαστε σε παίκτες οι οποίοι βλέπουν να σπαταλώνται μεγάλα ποσά σε άλλους παίκτες οι οποίοι δεν αποδίδουν.
Το κλίμα στην ομάδα σαν κόρη οφθαλμού
Δεν λέω ότι με την καθυστέρηση και το σκληρό παζάρι μπορεί να φύγουν παίκτες και να ναρκοθετηθεί η όλη προσπάθεια. Αν και μπορεί. Δείτε τι έγινε με τον Τζάλμα. Αυτό που κυρίως φοβάμαι είναι τα αποδυτήρια και η διάθεση των παικτών οι οποίοι μένουν ελεύθεροι. Φοβάμαι ότι ήδη αυτό έχει συμβεί. Θα μου πείτε ότι είναι επαγγελματίες και έχουν ισχυρό κίνητρο να γίνουν πρωταθλητές. Σωστά, αλλά είναι και άνθρωποι οι οποίοι είναι λογικό να επηρεάζονται, να δυσαρεστούνται όπως όλοι μας. Και βέβαια τα αποδυτήρια και η όλη κατάσταση στην ομάδα πρέπει να διαφυλαχτούν σαν κόρη οφθαλμού. Αυτό σημαίνει να μην είχε καν υπάρξει αυτό το ζήτημα.
Όλα κρίνονται σε ένα μήνα. Πού είναι η ενίσχυση και οι αντικαταστάτες;
Και ερχόμαστε στο θέμα του Πρίγιοβιτς και της αντικατάστασης του Βέρνμπλουμ. Όντως έσκασαν την τελευταία στιγμή αν και το πρώτο δεν θα έπρεπε να αιφνιδιάσει. Έχουμε 9 Ιανουαρίου. Πιθανότατα όλα θα κριθούν θετικά μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου. Αν υπάρχει τότε η σημερινή διαφορά τίποτε δεν θα μπορεί να αλλάξει. Αν όχι δεν θα έχουν χαθεί οι ελπίδες βέβαια αλλά το ψυχολογικό κλίμα θα είναι αρνητικό. Και εκεί θα του την έχουν και στημένη. Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι γεμάτη με περιπτώσεις ομάδων σαν τον ΠΑΟΚ, οι οποίες έχασαν ένα μεγάλο στόχο μέσα από τα χέρια τους. Άρα πρέπει στις 10 Φεβρουαρίου να είμαστε ουσιαστικοί πρωταθλητές. Αυτό όλοι το αναγνωρίζουν και το επιθυμούν.
Με αυτά τα δεδομένα πού είναι η ενίσχυση; Πού είναι ο αντικαταστάτης του Βέρνμπλουμ; Πολύ περισσότερο που ο προπονητής δεν βάζει – και καλά κάνει – νέο παίκτη άμεσα μέσα στην ομάδα. Που είναι το σκάουτινγκ; Οι γνωριμίες, οι άκρες, οι συνεργαζόμενοι μάνατζερ, οι επαφές, τα ταξίδια; Που είναι η εναλλακτική για τον Πρίγιοβιτς, αν και αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο θα μπορούσαν να υπάρξουν κάποιες δικαιολογίες.
Ανησυχώ πολύ, όπως και όλοι οι φίλοι της ομάδας.
