Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε ο πατέρας και προπονητής, Ράζβαν Λουτσέσκου, Μιρτσέα. Όσα είπε στην Ρουμάνικη ιστοσελίδα «fanatik.ro» αφορούν τον προπονητή του Δικεφάλου, ο οποίος σκιαγραφείται από τον Μιρτσέα Λουτσέσκου. Επίσης αναφέρθηκε και στην προπονητική καριέρα του Ράζβαν, όπως και στα πρώτα του βήματα.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
«Επιτρέψτε μου να σας πω. Θυμάμαι πήγαινε το πρωί στις 4 για σκι. Ανέβαινε στο τρένο και πήγαινε στα βουνά, προσπαθώντας να δει αν του αρέσει, αν μπορεί να ασχοληθεί με τα χειμερινά σπορ. Δοκίμασε και το κολύμπι και όλα τα αθλήματα, με την ελπίδα πως θα βρει ένα άθλημα που θα τον προσελκύσει προκειμένου να είναι μακριά από το ποδόσφαιρο επειδή γνώριζα τις θυσίες και την απογοήτευση που θα έχει σαν ποδοσφαιριστής. Συνειδητά γνώριζα ότι ήταν πολύ δύσκολο για τον γιο ενός ποδοσφαιριστή να ακολουθήσει τα βήματά του. Δεν μπορείς να ζητήσεις από ένα παιδί στην ηλικία των 17 ετών να είναι όπως ο πατέρας του στα 30.
Τότε είπα στον Ραζβάν: «Δεν θα σε αφήσω να παίξεις ποδόσφαιρο, θα μείνεις κοντά μου, θα σε διδάξω αλλά δεν θα παίξεις ποδόσφαιρο. Δοκίμασε τα πάντα, εκτός από το ποδόσφαιρο. Όταν έπαιζε τένις στην Ντιναμό, ο προπονητής του μου είπε: «Δεν του αρέσει το τένις, άφησε τον να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο γιατί δεν σκέφτεται τίποτα άλλο πέρα από αυτό». Πάντα παρακολουθούσε τις προπονήσεις των ποδοσφαιριστών. Και όταν αποφάσισε να γίνει ποδοσφαιριστής, του είπα: «Εντάξει αν θέλεις να είσαι ποδοσφαιριστής, να γίνεις τερματοφύλακας για να μην σε συγκρίνει κανένας με μένα».
Άρα στην αρχή δεν ήθελες να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο…
«Όχι αλλά αυτό ήταν στις αρχές… Όταν όμως είδα πόσο πολύ το θέλει και πόσο πάθος έχει για το ποδόσφαιρο και ήταν όντως τρομερό το πάθος του, τότε το πήρα και εγώ απόφαση. Ξεκίνησε να παίζει μπροστά στην αλάνα από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και αρχικά προοριζόταν ως επιθετικός και πάντα ερχόταν στο σπίτι μελανιασμένος. Ήταν μια εποχή που ο Ντούντου Γκεοργκέσκου σκόραρε σε κάθε παιχνίδι και μου έλεγε: «Μπαμπά μπορώ να σκοράρω περισσότερα γκολ από εκείνον», ήταν ανταγωνιστικός με όλους. Θυμάμαι όταν γύρισα σπίτι, μετά από έναν αγώνα της Εθνικής, και ήθελε να παίξω μαζί του. Τότε οι γείτονες άρχισαν να μου φωνάζουν, τι κάνεις εκεί, άσε το παιδί να παίξει, είσαι ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας».
Πώς ξεκίνησε το πάθος του για το ποδόσφαιρο;
«Ξεκίνησε πολύ νωρίς. Η γυναίκα μου, μου έλεγε πως έβλεπε τους αγώνες μου στην τηλεόραση όταν ήταν μικρός και έδειχνε με το χέρι του στην οθόνη, εμένα. Θυμάμαι όταν χάσαμε ένα ματς και αποκλειστήκαμε από την Ουγγαρία το 1972, ο Ραζβάν ήρθε και μου είπε: «Μπαμπά, είμαι τρομερός και θα νικήσω εγώ τους Ούγγρους».
Πώς προέκυψε η προπονητική για τον Ραζβάν;
«Ο Ραζβάν πάντα ήθελε να επεμβαίνει στα ματς. Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Ραπίντ, ήρθε και μου είπε: «Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο», τότε εγώ του απάντησα: «Ok, Ραζβάν σταμάτα. Δεν χρειάζεται άλλο να ασχολείσαι ως ποδοσφαιριστής, μπορείς να συμμετέχεις απευθείας στους αγώνες ως προπονητής. Τερμάτισε την καριέρα σου και δοκίμασέ το». Τα παράτησε και πήγε για ένα μήνα στη Γερμανία, σε ένα εξαιρετικό πρόγραμμα της Γερμανικής Ομοσπονδίας για ξένους προπονητές.
Για ένα μήνα δούλεψε πολύ σκληρά και τότε του είπα να έρθει δίπλα μου. Όχι να δουλέψει μαζί μου αλλά να μάθει. Ο ίδιος δεν ήθελε όμως… Ήταν πολύ φιλόδοξος και ήθελε να φτιάξει το δικό του όνομα. Άμεσα ανέλαβε τις τύχες της Μπράσοφ και κατάφερε να την σώσει. Φυσικά του μιλούσα και εγώ αλλά όχι να του πω τι να κάνει στα ματς. Του μιλούσα σαν πατέρας ώστε να τον βοηθήσω. Έφτιαξε τη δική του φιλοσοφία, οπότε εγώ δεν μπόρεσα να κάνω κάτι για να τον βοηθήσω. Ο Ραζβάν για να εξελιχθεί πήγαινε στις προπονήσεις του Μαντσίνι, του Καπέλο, του Αντσελότι και του Μουρίνιο».
Παρακολούθησε τις προπονήσεις του Μουρίνιο;
«Ναι, είδε τις προπονήσεις του Μουρίνιο. Όλοι μου έλεγαν ότι είχε τρομερή επιθυμία για να μάθει. Τους έκανε ερωτήσεις που και οι ίδιοι δεν ήξεραν να απαντήσουν. Είναι ένας αυτοδημιούργητος προπονητής που επικεντρώνεται πολύ σοβαρά στο ποδόσφαιρο».
Ποια ήταν η πιο συναισθηματική στιγμή που είχες με τον Ραζβάν;
«Τι θέλετε να σας πω; Πόσο συναισθηματικό ήταν το Σαχτάρ – Ραπίντ; Μια ημέρα πριν το ματς, είπα στον πρόεδρο της Σαχτάρ: «Πρόεδρε, δεν μπορώ να κοουτσάρω αυτό το παιχνίδι. Δεν γνωρίζω πως. Δεν μπορώ γιατί δεν θέλω να στείλω τους παίκτες μου απέναντι στον γιο μου. Είναι αδύνατον για εμένα». Όταν έφθασε η μέρα του ματς και είχαν προκριθεί και οι δύο ομάδες και όλοι έλεγαν πως το ματς θα λήξει ισόπαλο, εγώ τους απαντούσα: «Δεν ντρέπεστε να λέτε τέτοια πράγματα;». Τους είπα ότι είμαστε επαγγελματίες και δεν έχει να κάνει με την σχέση πατέρα – γιου. Ο Ραζβάν στάθηκε τυχερός σε αυτό το ματς και πήρε τη νίκη».
Πόσο καλός προπονητής μπορεί να γίνει ο Ράζβαν;
«Δεν θέλω να μιλάω για αυτό. Είναι μόλις 50 χρονών και δεν θέλω να μιλάω για το μέλλον του…».
Στην προπονητική του καριέρα δεν πήρε τίποτα από εσένα;
«Είμαι σίγουρος ότι πήρε πολλά (σ.σ. γέλια). Εγώ τα έδωσα στον ίδιο όλα. Την φιλοσοφία μου για την οικογένεια και την συμπεριφορά του, ακολουθεί όλα όσα του έχω πει για την ζωή γενικά».
