Ο πρώην γραμματέας της ΝΔ Ανδρέας Παπαμιμίκος, γράφει για το πρωτάθλημα που κερδίζει ο καλύτερος και για τους κινδύνους που υπάρχουν για την χρησιμοποίηση του ποδοσφαίρου στη πολιτική επιχειρηματολογία.
Αναλυτικά το άρθρο του στην ιστοσελίδα grtimes.gr:
«Μερικοί λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι θέμα ζωής και θανάτου. Σας διαβεβαιώνω ότι είναι ακόμα πιο σημαντικό». Αυτή η ιστορική ποδοσφαιρική ατάκα του Μπιλ Σάνκλι, του προπονητή θρύλου του αγγλικού ποδοσφαίρου που αναμόρφωσε τη Λίβερπουλ και την οδήγησε στην κατάκτηση της κορυφής, στην Ελλάδα του 2019, είναι ξανά επίκαιρη, καθώς διάφοροι μηχανισμοί προσπαθούν να μετατρέψουν το ποδόσφαιρο σε «ζήτημα ζωής και θανάτου», ταυτίζοντας την πολιτική με τις αγωνιστικές επιτυχίες και αποτυχίες ποδοσφαιρικών ομάδων. Ως άνθρωπος που κυριολεκτικά μεγάλωσε και έζησε μέσα στα γήπεδα, ως αθλητής αλλά και ως φίλαθλος, η κατάσταση αυτή με εξοργίζει.
Το ποδόσφαιρο είναι το «όπιο το λαού». Το ποδόσφαιρο όπως το έζησα και το ζούνε χιλιάδες φίλαθλοι είναι συναίσθημα, είναι χαρές και πίκρες, είναι έντονες συγκινήσεις, για πολλούς είναι πάθος, είναι ένα άθλημα μοναδικό και συναρπαστικό. Σε πολλές περιπτώσεις δυστυχώς, εκδηλώνεται και φανατισμός, δημιουργούνται επεισόδια με πολύ άσχημες εικόνες, όμως δεν πρέπει να είναι αυτός ο κανόνας. Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα που ενώνει τον κόσμο, που φέρνει δίπλα – δίπλα στη κερκίδα ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας, φύλου, κοινωνικών καταβολών, ανθρώπους που έχουν διαφορετικές ιδεολογίες και απόψεις. Πολιτικοποιημένοι και απολιτίκ, αναρχικοί και ακροδεξιοί, πανηγυρίζουν μαζί τα γκολ και τις νίκες των ομάδων τους, αλλά και πικραίνονται μαζί στις ήττες. Ενώνει και φιλάθλους διαφορετικών ομάδων, το ζήσαμε άλλωστε, με την Εθνική μας ομάδας, όταν όλη η Ελλάδα έγινε μία αγκαλιά στους δρόμους και τις πλατείες.
Το ποδόσφαιρο λοιπόν, ενώνει και συγκινεί. Το τελευταίο διάστημα όμως, παρατηρούμε μια συντονισμένη προσπάθεια από διάφορα κέντρα να ταυτίσουν ομάδες με πολιτικά κόμματα. Και δεν αναφέρομαι στις απόλυτα φυσιολογικές, φιλικές και κοινωνικές σχέσεις που μπορεί να έχουν παράγοντες ομάδων με προέδρους κομμάτων ή στο γεγονός ότι πολιτικοί είναι φίλαθλοι ομάδων, όπως άλλωστε όλοι οι άνθρωποι. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Εκείνο που με ανησυχεί είναι η επιχειρούμενη πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου, κάτι που είδαμε και στο παρελθόν, σε γειτονικές χώρες, όπως για παράδειγμα στην τότε Γιουγκοσλαβία, την Ιταλία, την Κύπρο, με ολέθριες συνέπειες που δεν περιορίστηκαν μόνο στον αθλητισμό, αλλά επεκτάθηκαν ραγδαίως στο σύνολο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, δημιουργώντας βαθιά πάθη και μίση που ακόμα δεν έχουν σβήσει.
Δεν μπορώ λοιπόν, να καταλάβω ποιους και τι, πιστεύουν κάποιοι, ότι εξυπηρετεί η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Είναι βαθιά γελασμένοι όσοι νομίζουν ότι θα αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, όσοι πιστεύουν ότι θα αποκτήσουν πολιτικούς στρατούς, όσοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι οι φίλαθλοι είναι πρόβατα. Στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο είναι αυτό που θα συμβεί καθώς η προσπάθεια ταύτισης μιας ομάδας με ένα πολιτικό κόμμα, συσπειρώνει όλους τους άλλους εναντίον του ίδιου του κόμματος που δήθεν θα αποκόμιζε πολιτικά οφέλη. Και πέρα από αυτό, ο μεγάλος κίνδυνος από την προσπάθεια πολιτικοποίησης του ποδοσφαίρου, από την πόλωση που καλλιεργεί, το διχασμό και το μίσος που σπέρνει, είναι η δημιουργία μιας νέας γενιάς χουλιγκανισμού, που θα τρέφεται και από την πολιτική και από το ποδόσφαιρο, και θα ξεσπάει με βία και επεισόδια, τυφλά και πλήρως ανεξέλεγκτα, σε όλα τα επίπεδα και χωρίς κανένα υπόβαθρο, ιδεολογικό κοινωνικό ή οικονομικό.
Κανένας φίλαθλος δεν θέλει την πολιτική στο ποδόσφαιρο, στις κερκίδες και τα γήπεδα. Δεν δέχεται να τον ταυτίζουν κάποιοι με πολιτικά κόμματα, αποκλειστικά και μόνο με βάση την ομάδα που υποστηρίζει. Αυτές οι τακτικές είναι έξω και πέρα από κάθε λογική. Ζήσαμε την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, κανείς μας δεν θα δεχτεί την πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πολιτικός στίβος μάχης. Τα κόμματα δεν παίζουν μπάλα. Οι κερκίδες δεν είναι στρατώνες. Οι φίλαθλοι δεν είναι κοπάδι. Αυτό το πρωτάθλημα δεν είναι «των Πρεσπών», είναι το πρωτάθλημα που θα κερδίσει ο καλύτερος. Καλό είναι όλα αυτά να τα καταλάβουμε τώρα, πριν να είναι αργά, πριν χαθεί μια ολόκληρη γενιά μέσα στο τυφλό μίσος και τη βία”.
