Δηλώσεις στην Ιταλική εφημερίδα «Corriera della Sera», παραχώρησε ο Μισέλ Πλατινί ο οποίος τόνισε ότι θα δικαιωθεί και ο αποκλεισμός του είναι άδικος.
Αναλυτικά όσα είπε:
«Ζω. Επωφελήθηκα από την καταραμένη απόφαση της FIFA για ένα διάλειμμα μετά από 45 χρόνια στο ποδόσφαιρο. Δεν με νοιάζει για έναν τρελό αποκλεισμό. Τώρα η υπόθεση είναι στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Στρασβούργο: δεν μπορούν να με εμποδίσουν να δουλεύω στο ποδόσφαιρο. Ο αποκλεισμός (σ.σ: λήγει σε ένα χρόνο) δεν με άγγιξε, δεν τον δεχόμουν, δεν αισθάνομαι αποκλεισμένος. Η Ελβετία με αθώωσε, η FIFA έπρεπε να με απαλλάξει και δεν το έκανε για πολιτικούς λόγους. Όλα ήταν πολιτικά. Δεν ξέρω τι θα κάνω στη συνέχεια. Ειλικρινά, δεν με νοιάζει σήμερα τι λέει η FIFA. Δεν το λέω με περιφρόνηση. Ποτέ δεν μίλησα για κακό ή καλό. Προτιμώ να μην μιλήσω: θα μπορούσα να μην είμαι σεμνός», είπε ο Μισέλ Πλατινί.
«Προσπάθησα να κρατήσω το ποδόσφαιρο στο επίκεντρο. Αν ήταν να αποφασίσω εγώ, θα ρωτούσα: να κάνουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο με 48 ομάδες, να φτιάξουμε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και ένα Champions League για τις κορυφαίες ομάδες; Αν το ποδόσφαιρο είναι καλό, έρχεται η επιχείρηση, αλλιώς δεν υπάρχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δεν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο για να κερδίσεις χρήματα», πρόσθεσε, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στον Κριστιάνο Ρονάλντο: «Πριν από τέσσερις μήνες τον είδα στο Τορίνο εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Ρονάλντο έχει εξαιρετική νοοτροπία και σωματική διάπλαση. Μια φορά κι έναν καιρό θα μπορούσε κανείς να είναι πρωταθλητής χωρίς να είναι ένας μεγάλος αθλητής. Σήμερα, εάν δεν είστε αθλητής, δεν μπορείτε να είστε πρωταθλητής, συμφωνείτε; Τα παιχνίδια είναι περισσότερα, αλλά πριν από τριάντα χρόνια, το ποδόσφαιρο ήταν πολύ χειρότερο και πιο βίαιο. Σήμερα η τηλεόραση, το έχει καταστήσει καθαρότερο».
Η τραγωδία στο Χέιζελ είναι σίγουρα μία θλιβερή μνήμη που τον συνοδεύει. Προσπάθησα να κερδίσω το παιχνίδι, κανείς στο γήπεδο ή στα αποδυτήρια δεν ήξερε τι συμβαίνει. Και μπροστά μας ήταν η Λίβερπουλ που ήθελε να κερδίσει. Πάντα αναρωτιόμουν τι θα έκανα ως πρόεδρος της UEFA: να παιχτεί το παιχνίδι ήταν σωστό. Όχι μόνο για τον αγώνα, αλλά για να σώσουμε πολλές άλλες ζωές. Επέστρεψα στις Βρυξέλλες την επόμενη ημέρα για να επισκεφθώ τους τραυματίες στο νοσοκομείο. Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι έγραψαν ότι χόρευα στην κοιλιά των νεκρών, γιατί έκανα το γκολ και εξέφρασα τη χαρά μου. Ήταν κακές στιγμές και έτσι τις άφησα πολύ μακριά: ήταν πολύ δύσκολο να μείνεις στο Τορίνο».
Μιλώντας για το οικονομικό fair play, που εισήγαγε ως πρόεδρος της UEFA, τόνισε: «Ήταν πολύ χρήσιμο, μείωσε τα χρέη των συλλόγων από 3 δισεκατομμύρια σε 200 εκατομμύρια: σώσαμε τόσες πολλές ομάδες. Τώρα αυτό που πρέπει να κάνουν δεν με νοιάζει, δεν το σκέφτομαι. Έμεινα λίγα χρόνια ως προπονητής, γιατί είναι βαρετό. Βρίσκεσαι στον πάγκο και εάν σημειώσει η ομάδα τρία γκολ, ο Ρονάλντο είναι ο μεγαλύτερος, αλλά αν χάσεις, είσαι ο μόνος υπεύθυνος. Ο προπονητής είναι σημαντικός, όχι θεμελιώδης. Με τον Μαραντόνα δεν είχα ποτέ σχέσεις. Ο κορυφαίος παραμένει ο Πέλε, δεν υπάρχει συζήτηση: έχει κερδίσει τρία Παγκόσμια Κύπελλα. Αλλά το είδωλο ήταν ο Κρόιφ. Άνθρωποι με περισσότερη πείνα αγωνίζονται περισσότερο. Ήμουν πάντα ενάντια στο VAR, δεν μου άρεσε ποτέ. Το VAR μπορεί να βοηθήσει, αλλά τότε υπάρχει η ερμηνεία πως ο άνθρωπος πάντα αποφασίζει. Έχουν μετατρέψει τους διαιτητές στο γήπεδο σε μαριονέτες. Είναι σκληρό να χάσεις ένα παιχνίδι λόγω σφάλματος διαιτησίας, αλλά είναι ανθρώπινο. Τώρα υπάρχει η τεχνολογία και όλοι κάνουν λάθος. Δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί εάν το χέρι στην μπάλα είναι εκούσιο ή ακούσιο, το offside του VAR είναι χρήσιμο. Αφήστε τους ανθρώπους να παίξουν μεταξύ τους. Το ποδόσφαιρο επινοήθηκε για τους παίκτες, όχι για τους διαιτητές που επιβάλλουν τους κανόνες τους. Αυτό με κάνει να θυμώνω. Ο διαιτητής δεν είναι ο αρχιτέκτονας του ποδοσφαίρου, οι παίκτες είναι».
