Πέρασε σχεδόν μια βδομάδα και τα όσα έγιναν στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό κοντεύουν σχεδόν να ξεχαστούν. Βέβαια, τα όσα έγιναν δεν έχουν να κάνουν κατά βάση με οπαδική βία, είναι κυρίως αποτέλεσμα της τραγικής πορείας, που έχουμε πάρει γενικότερα σα λαός (μαγκιά της πλάκας, νοητικό επίπεδο συζητήσιμο, μηδέν σεβασμός στον διπλανό και στον διαφορετικό), αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Και το σημείωμα δεν αφορά συγκεκριμένα τον Παναθηναϊκό, που σήμερα είναι μια ταλαιπωρημένη και εγκλωβισμένη σε λάθος χέρια, ομάδα.
Σκεφτείτε τώρα, να είχαν μπουκάρει οπαδοί του ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο, να είχαν βγάλει μαχαίρι στον πάγκο του αντιπάλου (έτσι δεν είπαν;), να είχαν επιστρέψει στην κερκίδα για να συνεχιστεί το παιχνίδι, να έβγαιναν έξω από το γήπεδο και να έπαιζαν πόλεμο με την αστυνομία και όσοι ήταν μέσα, να άνοιγαν πορτάκια, να σουλατσάριζαν δίπλα στον αγωνιστικό χώρο και να διέκοπτε ο διαιτητής το παιχνίδι. Τη φαντάζεστε τη συνέχεια, ε;
Τώρα, όλα ξεχάστηκαν. Είναι μια μαγική χώρα, δε συμφωνείτε;
Πέρσι, που δεν πείραξε ΚΑΝΕΙΣ κανέναν, που απλά κάποιοι (και καλά…) τρόμαξαν, που είδαν ένα όπλο σε φωτογραφία μετά από καμιά ώρα, όταν όλα είχαν τελειώσει και «μπήκε στις ράγες» η κλοπή του αιώνα, θυμάστε τι είχε γίνει, ε;
Τι Grexit, τι απελάσεις, τι αποκλεισμός του ΠΑΟΚ από την Ευρώπη, τι διαγραφή από την ECA, τι «ντροπή στους αλήτες και τους μαμελούκους», τι, τι, τι…
Φέτος οι μάσκες έπεσαν ολοκληρωτικά. Και ο πιο ανυποψίαστος έχει καταλάβει, πλέον, τι συμβαίνει. Ο ΠΑΟΚ ήταν συμπαθητικός, όσο ήταν ποδοσφαιρικά φουκαράς. Τώρα, που ποδοσφαιρικά τους έχει «μαλακό φαί» όλους τους μέχρι τώρα πανίσχυρους, τώρα οι λύκοι ξεπροβάλουν κάτω από τις προβιές.
Τον ΠΑΟΚ, και κάθε τί, που απειλεί τα κομμάτια από τις πίτες τους, ειδικά αν αυτό είναι πάνω από τα Τέμπη, τον μισούν. Είναι ενοχλητικός, χαλάει συνήθειες, θέτει σε κίνδυνο κεκτημένες μάσες.
Σήμερα, όμως, φαίνονται όλοι τόσο μικροί, και τόσο «γυμνοί» απέναντι στην πραγματικότητα. Όλες οι θεωρίες και οι προπαγάνδες, κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι. Κι ο ΠΑΟΚ χωρίς να παίξει το δικό τους παιχνίδι, χωρίς να χτυπά κάτω από τη μέση, κατάφερε να τους δείξει όλους, πόσο μικροί είναι.
Κι ακόμα μάλλον δεν είδαμε τίποτα.
