Ο Γάλλος άσος του Άρη, Νικολά Ντιγκινί, πέρασε από… ανάκριση, απαντώντας στις ερωτήσεις των φιλάθλων, στο πλαίσιο της καθιερωμένης στην επίσημη ιστοσελίδα της Super League.
«Ξέρω ότι ο κόσμος με αγαπάει για αυτό που είμαι, για το πάθος μου και επειδή δίνω το 100% μέσα στο γήπεδο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ντιγκινί για το ότι είναι ιδιαίτερα αγαπητός στις τάξεις των φιλάθλων του Άρη και σημειώνει: «Μου αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη. Μια μεγάλη πόλη, αλλά ήρεμη. Όλα είναι κοντά. Βουνό και θάλασσα.
Είναι μια πόλη που ζει για το ποδόσφαιρο, κάτι που το καταλαβαίνεις όταν κινείσαι στην πόλη. Στην Ελλάδα γενικότερα μου αρέσει που ο κόσμος αγαπάει το ποδόσφαιρο, είναι πολύ υποστηρικτικός και αυτό το καταλαβαίνεις όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και στην καθημερινότητά σου».
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη του Ντιγκινί, ποιους ποδοσφαιριστές, εκτός των συμπαικτών του στον Άρη, θα επέλεγε στη δική του… Fantasy League, αλλά και τι σημαίνει για τον ίδιο ο Άρης:
Πως εμπνεύστηκες τον πανηγυρισμό, που έχει γίνει πλέον σήμα κατατεθέν σου;
«Από το έμβλημα του Συλλόγου. Η αλήθεια είναι ότι το είχα σκεφτεί από πριν και μόλις πέτυχα το πρώτο μου γκολ το έκανα πράξη. Ήταν κάτι που ήξερα ότι θα αρέσει στον κόσμο της ομάδας».
Θα ήθελες να συνεχίσεις και να τελειώσεις την ποδοσφαιρική σου καριέρα στον Άρη;
«Είμαι χαρούμενος εδώ. Από εκεί και μετά, όμως, στο ποδόσφαιρο δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο. Είναι κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από μένα».
Καθότι είσαι, αν όχι ο πιο αγαπητός, ένας από τους πιο αγαπητούς και παθιασμένους παίκτες του Άρη, πιστεύεις ότι φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού θα μετέδιδες αυτή την αγωνιστικότητα και το πάθος σου στους συμπαίκτες σου και πώς;
«Ξέρω ότι ο κόσμος με αγαπάει για αυτό που είμαι, για το πάθος μου και ότι δίνω το 100% μέσα στο γήπεδο. Όταν είσαι αρχηγός σε μια ομάδα είναι πιο εύκολο να μιλήσεις στους συμπαίκτες σου και να πεις κάποια πράγματα».
Ποιο γκολ δεν θα ξεχάσεις ποτέ στη ζωή σου;
«Το τρίτο γκολ εναντίον της Μόλντε. Ήταν μια τρελή στιγμή…»
Το να έχεις τόσο παθιασμένο λαό σαν του Άρη και να φωνάζει σε κάθε ματς, σαν παίχτη σε αγχώνει ή σε εμψυχώνει;
«Ο κόσμος πιο πολύ μας εμψυχώνει για να παίξουμε καλύτερα. Μόνο αν χάνουμε καταλαβαίνεις την πίεση. Όταν η κατάσταση είναι νορμάλ πιο πολύ μας σπρώχνει προς την επιτυχία και την πίεση τη νιώθει ο αντίπαλος»
Εάν ήσουν προπονητής και μπορούσες να διαλέξεις ποδοσφαιριστές από την ελληνική Super League (όχι συμπαίκτες σου από τον Άρη), ποιο θα ήταν το αγαπημένο σου σύστημα και ποια θα ήταν για εσένα η ιδανική 11αδα;
«Δεν είναι εύκολο να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, καθώς υπάρχουν καλοί ποδοσφαιριστές στο ελληνικό πρωτάθλημα, που ανεβάζουν το επίπεδο σε κάποιες ομάδες. Επειδή δεν θέλω να αδικήσω κάποιον, ενδεικτικά θα αναφέρω τους Μπάρκα, Ελαμπντελαουί, Γιαννούλη, Γκιλιέρμε, Ποντένσε, τον Σεμέντο του Ο.Φ.Η., Κουρμπέλη, Βαλμπουενά, Λιβάια».
Ποια είναι η άποψή σου για τους οπαδούς του Άρη;
«Αγαπάνε πολύ την ομάδα, την υποστηρίζουν με πάθος, ενθουσιάζονται με τις νίκες, αλλά θυμώνουν με τις ήττες. Είναι εκπληκτικοί στα παιχνίδια, μας βοηθούν, μας ενθαρρύνουν και μας σπρώχνουν προς τη νίκη».
Θα ήθελες να τραγουδάς στη Θύρα 3 μαζί με τους άλλους «τρελούς» οπαδούς;
«Κανένα πρόβλημα!»
Γιατί η ομάδα δεν μπαίνει σε όλα ματς με το ίδιο πάθος, όπως στον επαναληπτικό με την Μόλντε;
«Σε όλα τα παιχνίδια παίζουμε με το ίδιο πάθος, απλά σε κάποια ματς, όπως αυτό με τη Λάρισα, ήμασταν άτυχοι. Ίσως μόνο στον αγώνα της πρεμιέρας του πρωταθλήματος με τον Ο.Φ.Η. να μην ήμασταν αυτοί που θα έπρεπε γιατί ήμασταν λίγοι κουρασμένοι».
Από τη μέρα που ήρθες στον Άρη μας, παίζεις με τόσο πάθος λες και είσαι Αρειανός από κούνια. Πως το εξηγείς αυτό; Από που πηγάζει τόσο πάθος;
«Πάντα παίζω στο 100%. Απλά είναι η πρώτη φορά που αγωνίζομαι σε μια ομάδα με τόσο κόσμο. Ο κόσμος αυτός μου δείχνει την αγάπη του τόσο στο γήπεδο όσο και στην πόλη όταν κυκλοφορώ και αυτό μου δίνει παραπάνω ενέργεια για να δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό».
Διανύοντας τη δεύτερη χρόνια σου στην ομάδα, τι σημαίνει για εσένα ο Άρης;
«Πάθος!»
Τι σου αρέσει στη Θεσσαλονίκη και μετά από τόσα χρόνια στην Ελλάδα, τι είναι αυτό που σου αρέσει, αλλά και αυτό που σε ενοχλεί;
«Μου αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη. Μια μεγάλη πόλη, αλλά ήρεμη. Όλα είναι κοντά. Βουνό και θάλασσα. Είναι μια πόλη που ζει για το ποδόσφαιρο, κάτι που το καταλαβαίνεις όταν κινείσαι στην πόλη. Στην Ελλάδα γενικότερα μου αρέσει που ο κόσμος αγαπάει το ποδόσφαιρο, είναι πολύ υποστηρικτικός και αυτό το καταλαβαίνεις όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και στην καθημερινότητά σου. Αυτό που δεν μου αρέσει στην Ελλάδα είναι ότι πολλές φορές αφήνουμε πράγματα, που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, για αύριο…»
Σε ποια έδρα εκτός Χαριλάου σου αρέσει να παίζεις και γιατί;
«Η “Λεωφόρος Αλεξάνδρας” είναι ένα γήπεδο που μου αρέσει να παίζω, καθώς είναι παρόμοιο με το δικό μας, το “Κλεάνθης Βικελίδης”. Οι κερκίδες είναι κοντά και αισθάνεσαι το πάθος του κόσμου. Επίσης μου αρέσει και το γήπεδο του Παναιτωλικού, που είναι ένα όμορφο γήπεδο».
Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό και πως περνάς τις ώρες σου εκτός γηπέδου και προπονήσεων;
«Μου αρέσουν πολύ τα θαλασσινά με ιδιαίτερη προτίμηση στα ψάρια, που είναι στα κάρβουνα. Στον ελεύθερο χρόνο μου πάω για καφέ, για φαγητό και ξεκούραση στο σπίτι. Όχι κάτι το ιδιαίτερο».
Αν μπορούσες να επιλέξεις έναν ιδανικό συμπαίκτη, ανεξαρτήτως εποχής και εθνικότητας, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
«Δύσκολη ερώτηση, ακόμη δυσκολότερη η επιλογή. Πάντως, αν διάλεγα κάποιον για ιδανικό συμπαίκτη, από αυτούς που αγωνίζονται τώρα, θα επέλεγα τον Μοχάμεντ Μπεν του Ερυθρού Αστέρα».
