Στις 18 Οκτωβρίου 1994 η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού αντιμετώπιζε εκτός έδρας τους Αμπελόκηπους. Ο τότε προπονητής των πράσινων, Κώστας Πολίτης, αποφάσισε πως ο Νίκος Γκάλης θα έπρεπε να μείνει στον πάγκο. Η αρχή του τέλους μίας μεγαλειώδους καριέρας…
Παρά τις προσπάθειες του Παύλου Γιαννακόπουλου, ο Νικ δεν επέστρεψε ποτέ. Περίπου ένα μήνα αργότερα ο Παναθηναϊκός έκανε διακοπή συμβολαίου στον Γκάλη, αλλά δεν τον άφηνε ελεύθερο. Τότε είχε κυκλοφορήσει μία φήμη πως μόνο αν τον ήθελε ο Άρης θα τον έδινε.
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1995 ο Γκάνγκστερ το πήρε απόφαση. Με μία επιστολή ανακοίνωσε ότι σταματάει το μπάσκετ:
«Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μιά αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι. Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία.
Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν. Μέχρι και σήμερα (σ.σ 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.
Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγαπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μιά ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι».
