Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο ο ΠΑΟΚ έκανε όλο κι όλο μια ευκαιρία, αυτή του Λάζαρ στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Αν η μπάλα ξύριζε το δοκάρι εσωτερικά κι όχι εξωτερικά, ίσως ο ΠΑΟΚ σήμερα να είχε κερδίσει και να πήγαινε με πλεονέκτημα στην Λισαβόνα.
Ο ΠΑΟΚ έχασε, αλλά στο τέλος ο κόσμος χειροκρότησε την ομάδα του. Τον κόσμο δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις. Είδε προσπάθεια, είδε μια ομάδα που μείωσε με την τακτική της το χάντικαπ της ποιότητας, είδε μια ομάδα που κοίταξε στα μάτια μία ομαδάρα, και της το πίστωσε. Τόσο απλό είναι.
Τακτικά, ήταν ένα σχεδόν τέλειο παιχνίδι από τον ΠΑΟΚ κι από έναν προπονητή, που έχει ακούσει τα άντερά του για το αν δουλεύει ή όχι.
Σε κάποιους μπορεί να μην άρεσε ο ΠΑΟΚ και το παιχνίδι, αλλά την συγκεκριμένη ομάδα, ο ΠΑΟΚ μόνο με αυτό το παιχνίδι θα μπορούσε να την κοντράρει.
Απέναντι σε μια ομάδα σαν την Μπενφίκα (μπορεί να έλειπαν 4-5 θεωρητικά βασικοί από την ενδεκάδα, αλλά παίζει αυτοματοποιημένο ποδόσφαιρο, που καλύπτει τις απουσίες), αυτό που θα μπορούσε να κάνει ο ΠΑΟΚ, ήταν αυτό που πήγε να κάνει. Να παίξει κλεφτοπόλεμο και να κλέψει τη νίκη. Θα μπορούσε να του κάτσει με την ευκαιρία του Λάζαρ.
Ο Στέφενς δήλωσε περήφανος για την ομάδα του, είπε ότι αυτό ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια, που έχει κάνει φέτος, εννοώντας τακτικά, και συμπλήρωσε ότι το ίδιο παιχνίδι θα προσπαθήσει να κάνει και στη Λισσαβόνα.
Αν τα καταφέρει, τότε θα αρχίσει να μυρίζει Λουζνίκι. Τα ίδια έργα είχαμε δει και πριν τρία χρόνια με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και θυμάστε πως αποκλείστηκε ο ΠΑΟΚ. Δε νομίζω πως ο ΠΑΟΚ είναι χαμένος από χέρι στη Λισσαβόνα. Αρκεί να αμυνθεί το ίδιο καλά, και να προσπαθήσει απλά να εκμεταλλευτεί λίγο καλύτερα απ΄ ότι σήμερα, τα αδύναμα σημεία, που βγάζει στο παιχνίδι της και η Μπενφίκα.
Το κακό για τον ΠΑΟΚ ότι πως μετά απ΄ αυτή την ευρωπαϊκή βραδιά, θα επιστρέψει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Με μισογεμάτο (ή μισοάδειο) γήπεδο, με τις ίδιες παθογένειες αγωνιστικά (γιατί στην Ελλάδα δεν παίζεις με Μπενφίκα, αλλά με Πανθρακικούς και Πλατανιάδες, που σου παίζουν, όπως εσύ την Μπενφίκα) και τα γνωστά μπίρι – μπίρι.
Μετά, πάντως, τον τρόπο που η ομάδα εφήρμοσε το πλάνο του προπονητή (γιατί αυτά που μας έδειξε στο γήπεδο, είναι όσα ανέλυσε στους παίκτες την Τρίτη), αποκτά πραγματικά ενδιαφέρον η συνέχεια. O ΠΑΟΚ είναι ζωντανός κι αυτό φάνηκε στο χειροκρότημα.
Υ.Γ. 1. Η συγκυρία του να παίξει με την Μπενφίκα είναι ευτυχής για τον ΠΑΟΚ και απ΄ αυτή τη συνάντηση μπορεί μόνο να μάθει. Πως χτίζεις μια ομάδα, που παίζει καλό και γρήγορο ποδόσφαιρο, πως τη διατηρείς σε υψηλό επίπεδο και πως κάνεις τρελούς τζίρους. Δεν ξέρω τη σειρά, νομίζω ότι το ένα φέρνει το άλλο.
Τον Μάρκοβιτς που μπήκε αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο, η Μπενφίκα τον αγόρασε 10 εκατομμύρια ευρώ από την Παρτιζάν το καλοκαίρι, σε ηλικία 19 ετών. Τον 22χρονο Τζούρισιτς, τον αγόρασε 8 εκατομμύρια από την Χέρενφεν, κι αφού σε ηλικία 15 χρονών πέρασε ένα χρόνο στου Ρέντη και τον έδιωξαν! Τον Γκαετάν, τον Γκαράι, τον Ροντρίγκο, τον Φέισα, τον Πέρεζ, όλα αυτά τα παικτάκια που φυσάνε τα αγοράζουν σε τιμές ευκαιρίες, κάνουν ομαδάρα και βγάζουν και λεφτά.
Κι αυτά στην Μπενφίκα, δεν τα κανονίζει ο Ζόρζε Ζέσους. Αυτός είναι προπονητής και με τα υλικά που του δίνουν, είδατε τι ομαδάρα τους έφτιαξε την τελευταία πενταετία που κάνει τον προπονητή στην Μπενφίκα.
Υ.Γ.2. Ο ΠΑΟΚ έχασε με ένα γκολ οφσάιντ που είναι ξεκάθαρο ότι ο βοηθός δεν είδε, και πήρε στο λαιμό του έναν άριστο διαιτητή, που εφήρμοσε με εξαίρετο τρόπο τον κανονισμό. Φαντάζομαι πολλοί θα ξεσαλώσουν με ένα λάθος ενός βοηθού και γενικότερα με ένα λάθος ενός τρίτου, αλλά αυτό που σε κάνει καλύτερο, είναι να ασχολείσαι με τα λάθη τα δικά σου.
