Κανείς δεν ξέρει πότε θα ξεκινήσει η επόμενη σεζόν. Κάποια στιγμή θα ξεκινήσει. Και ο ΠΑΟΚ είναι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ έχει μια ομάδα, που έπιασε το ταβάνι της. Με ένα ρόστερ που κέρδισε τίτλους (και μάλλον “μπούκωσε”), σχετικά γηρασμένο, πλέον, με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται και μάλιστα πολύ ακριβό.
Ο ΠΑΟΚ, ορθά – κοφτά, πρέπει χωρίς να υποβαθμιστεί ποιοτικά, να ρίξει το μέσο όρο ηλικίας του ρόστερ του για αγωνιστικούς και οικονομικούς λόγους (για να αποκτήσει περισσότερη ενέργεια, αλλά και μεταπωλητική αξία), να βοηθήσει τους παταμένοντες να βρουν κίνητρα, και βέβαια, να “εξορθολογίσει” το μπάτζετ του. Η σημερινή ομάδα και η ποιότητα που φέρει, στοιχίζει στον ΠΑΟΚ πολύ πιο ΑΚΡΙΒΑ απ΄ ότι ορίζουν οι κανόνες της αγοράς.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να φτάσεις σε έναν στόχο. Και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο υπάρχουν διάφορα μοντέλα.
Στην Ελλάδα, όπως διαβάσατε στη FORZA του προηγούμενου Σαββάτου, στο υψηλό επίπεδο, στην ΑΕΚ υπάρχει ο Ίβιτς που κάνει το παιχνίδι σε συνεργασία με την ιδιοκτησία, στον Παναθηναϊκό ο Ρόκα, που κάνει το παιχνίδι μαζί με την ιδιοκτησία, με τον προπονητή φανερά εκτός παιχνιδιού, στον Ολυμπιακό είναι μια σύνθετη κατάσταση, με τον Μοντεστό, ένα δίκτυο συνεργατών στο εξωτερικό και με τη συμμετοχή της ιδιοκτησίας.
Συνήθως επιλέγεις έναν άνθρωπο, τον εμπιστεύεσαι, βάζεις το στόχο, του δίνεις ένα μπάτζετ και τον κρίνεις στην πορεία.
Νομίζω ότι για τον ΠΑΟΚ το μείζον αυτή την εποχή, είναι το ποιος θα αναλάβει το ρόλο να υλοποιήσει το πλάνο της επόμενης σεζόν.
Μια πολύ σημαντική απόφαση, είναι το ποιος θα είναι αυτός που θα αναλάβει το ρόλο του τεχνικού διευθυντή και θα συνεργαστεί με την ιδιοκτησία και τον προπονητή.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται έναν άνθρωπο που είναι γνώστης της σύγχρονης αγοράς, θα μπορεί να “παίξει μπάλα” στην κεντρική ευρωπαϊκή σκηνή, να εκπροσωπήσει τον σύλλογο σ΄ αυτήν, να μπορεί να αγοράσει σωστά, να έχει την ικανότητα και το δίκτυο να πουλά ή να ξεφορτώνεται. Στο κομμάτι αυτό, ο ΠΑΟΚ πρέπει να γίνει ένα “σύγχρονο κλαμπ”, να αποκτήσει δίκτυο. Μέσα απ΄ αυτό έρχονται οι επιτυχίες.
Για να καταλάβει κανείς, για να δημιουργήσει ο Ολυμπιακός το περιουσιακό στοιχείο “Τσιμίκας”, που είναι από τη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, τον πήρε από τις Σέρρες, τον έστειλε δανεικό στη δανέζικη Έσμπιεργκ και στην ολλανδική Βίλεμ. Και στις δύο έπαιξε κι επέστρεψε έτοιμος να γίνει βασικός. Δεν πήγε στα χαμένα να ψάξει την τύχη του. Πήγε κάπου, για να παίξει. Αυτό για να γίνει, χρειάζεται δίκτυο. Στον ΠΑΟΚ υπάρχει τέτοιος “θησαυρός” στην Κ19, που δυστυχώς δεν αξιοποιείται και στο τέλος χάνεται.
Αυτόν τον Μπα, που ο Ολυμπιακός κάποια στιγμή θα πουλήσει, τον βρήκε στην Αφρική, τον έδωσε δανεικό στη Β’ Γαλλίας και τον πήρε το καλοκαίρι ως “ποδοσφαιρικά ευρωπαϊο” για να τον αξιοποιήσει. Η σύγκριση με τον Ολυμπιακό μπορεί να μην αρέσει, η τριβή, όμως, με το Τσάμπιονς Λιγκ, τους άνοιξε τους ορίζοντες.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική, είναι όμως η επιστήμη των ειδικών.
Σε μια εποχή, που ο ανταγωνισμός έχει αρχίσει και δυναμώνει, ο ΠΑΟΚ οφείλει να ακολουθήσει για να μείνει πίσω.
