Ήταν Μεγάλη Τετάρτη του 1984, ημέρα κατάνυξης στην Θεσσαλονίκη, όμως το μεγάλο παιχνίδι ανάμεσα στους δύο συμπολίτες, ΠΑΟΚ και Άρη, «μαγνήτιζε» τους φίλους του μπάσκετ. Η πρώτη κόντρα τους με έπαθλο το κύπελλο Ελλάδας.
Όπως γράφει το gazzetta.gr, τα προεόρτια είχαν ξεκινήσει μια μέρα πριν και την ώρα που στις εκκλησίες έψελναν το τροπάριο της Κασσιανής, στο «Παλέ ντε Σπορ» οι παίκτες του Άρη ερχόντουσαν αντιμέτωποι με καμιά 30αρια ΠΑΟΚτσήδες που είχαν ξεμείνει στο γήπεδο, μετά το τέλος της προπόνησης του Δικεφάλου.
Δύο χρόνια πριν, ο Δικέφαλος είχε χάσει το κύπελλο μέσα στο «Αλεξάνδρειο» από τον Παναθηναϊκό, αλλά ο Άρης του Νίκου Γκάλη και του Γιάννη Ιωαννίδη, στην πρώτη του παρουσία σε τελικό κυπέλλου, δεν ήταν και ο πιο εύκολος αντίπαλος για την ομάδα του Φαίδωνα Ματθαίου. Ο «πατριάρχης» του ελληνικού μπάσκετ είχε οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στον τελικό, με σπουδαίες εμφανίσεις και προκρίσεις επί της ΑΕΚ (81-55), του Απόλλωνα Πατρών 112-72 (στο ουδέτερο του Βόλου) και στα ημιτελικά επί του πανίσχυρου Παναθηναϊκού 74-67, μέσα στον «τάφο του Ινδού», όπου ο Ματθαίου χρησιμοποίησε όλους κι όλους έξι παίκτες και στα 40 λεπτά!
Οι μπασκετμπολίστες του Δικεφάλου κουρεύτηκαν «σαν φυλακισμένοι, σε σημείο που δεν μας γνώριζαν οι οπαδοί μας», όπως έχε πει ο Παναγιώτης Φασούλας, ενώ ο Μάνθος Κατσούλης θυμάται ότι «στην είσοδο της ομάδας από την μεγάλη γυάλινη τζαμαρία του Παλέ περάσαμε απαρατήρητοί και μέχρι το πρώτο λεπτό το γήπεδο ήταν βουβό. Δεν μας είχε γνωρίσει κανείς».
Όλοι στάθηκαν στο πάθος και στην πίστη των παικτών του ΠΑΟΚ, εκτός από την εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», που δύο μέρες μετά τον τελικό κατηγόρησε την ομάδα, τον Ματθαίου και τη διοίκηση του Δικεφάλου για ρατσιστική συμπεριφορά! Ο επίσημος ΠΑΟΚ αντέδρασε καταγγέλλοντας το δημοσίευμα, ενώ 15 χρόνια μετά, ο Φαίδωνας Ματθαίου, σε συνέντευξη του στο περιοδικό «ΤΡΙΠΟΝΤΟ», απάντησε για τον τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών. «Αυτά που δημοσιεύτηκαν τότε περί φασισμού και ναζισμού είναι όχι μόνο άσχετα, αλλά και κακοήθη. Εγώ δεν έχω υπερφυσικές δυνάμεις να πω στον Κατσούλη, που όλη του η… γοητεία είναι στα μαλλιά του, να πάει να κουρευτεί. Ούτε στον Φασούλα, που το κούρεμα δική του ιδέα ήταν και όχι δική μου. Τότε το ίδιο είχαν κάνει και οι παίκτες ομάδας ενός αμερικανικού πανεπιστημίου, για να δείξουν ότι είναι περήφανοι που παίζουν στη συγκεκριμένη ομάδα. Εγώ απλά όλο το χρόνο τους εμφύσησα την υπερηφάνεια για τη φανέλα που φοράνε. Παρόμοιο ρόλο παίζει και το σήμα στη φανέλα. Φαντάζεστε τους Παναθηναϊκούς, άλλους με τριφύλλι, άλλους με τριαντάφυλλο κι άλλους με… παπαρούνα; Το κούρεμα ήταν απόδειξη ομαδικού πνεύματος. Άλλοι θα μπορούσα να αφήσουν όλοι μαλλιά, σαν τους Μπιτλς».
Δείτε ένα βίντεο 12 λεπτών από τον τελικό :
