Εδώ και λίγες μέρες έχει ανοίξει η συζήτηση για τον τεχνικό διευθυντή του ΠΑΟΚ μετά το τέλος αυτής της σεζόν. Είναι μία κομβικής σημασίας απόφαση, κι από την επιλογή που θα γίνει, αλλά κύριως από τον ρόλο που θα έχει αυτός ο άνθρωπος, θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό το μάλλον της ομάδας.
Έχω γράψει κι άλλη φορά, ότι αυτά τα χρόνια του Ιβάν Σαββίδη, ο άνθρωπος που πήγε να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων, και να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ σε άλλα μονοπάτια, ήταν ο Φρανκ Άρνεσεν, ο οποίος πλήρωσε την κακή επιλογή προπονητή (Τούντορ), καθώς και άλλα πράγματα, που δεν είναι της παρούσης.
Ο Δανός έστρεψε αλλού τη στόχευση του ΠΑΟΚ, άρχισε να αγοράζει σωστά, με στόχο να δημιουργήσει ανταγωνιστική ομάδα και να πουλά καλύτερα. Δυστυχώς, έμεινε μόλις έξι μήνες. Σ΄ αυτό το διάστημα, πήρε την κατάσταση πάνω του και με εξαίρεση τον Μπερμπάτοφ, ήταν όλοι δικές του επιλογές.
Νομίζω πως ήταν μια σοφή απόφαση του Ιβάν Σαββίδη, να του δώσει μπάτζετ και να τον αφήσει “να παίξει μπάλα”, για να τον κρίνει από το αποτέλεσμα.
Κανείς από τους υπόλοιπους τεχνικούς διευθυντές, δεν είχε τις ελευθερίες του Αρνεσεν, που βεβαίως τις είχε κερδίσει με το βιογραφικό του. Και νομίζω, δεν θα τις έχει ποτέ κανείς ξανά.
Ακολούθησε ο Μίχελ, που δεν ήταν το απόλυτο κουμάντο, δεν είχε απόλυτες ελευθερίες, ωστόσο αρκετές από τις επιλογές του σε παίκτες και προπονητή, έφεραν στον ΠΑΟΚ ενάμιση νταμπλ. Δις ιζ δε φακτ.
Ελπίζω ο τεχνικός διευθυντής του ΠΑΟΚ να μοιάζει με τον Άρνεσεν. Τόσο στο κομμάτι της φιλοσοφίας, όσο και στο κομμάτι της λειτουργίας.
Όλα αυτά τα χρόνια, που ο ΠΑΟΚ έχει τεχνικούς διευθυντές, κάνει ένα κομβικής σημασίας λάθος, που του στοιχίζει και το πληρώνει. Δεν έχει ξεκάθαρη στόχευση και φιλοσοφία, αγοράζει λάθος και στο τέλος εγκλωβίζεται.
Δημιουργεί μια ομάδα με ταλέντο και ποιότητα, αλλά σε προχωρημένες ηλικίες, χωρίς πολλή ενέργεια, ακριβή και χωρίς την προοπτική να πουλήσει, να πάρει πίσω λεφτά, και να τα γυρίσει στην αγορά, για να μεγαλώσει αγωνιστικά.
Κάποια στιγμή, το σύστημα “κρασάρει”. Συνέβη το 2010, προ Σαββίδη, συνέβη και πρόσφατα, με αποτέλεσμα την απειλή του Financial Fair Play.
O ΠΑΟΚ δεν μπορεί να επενδύει σε 30+ κουρασμένα κορμιά (καμιά φορά και… τραυματισμένα), που απλά τα έχουμε ξανακούσει ως ονόματα και να εγκλωβίζεται.
Χρειάζεται κι ο Μαουρίσιο, ο Μπίσεσβαρ, ο Κρέσπο κ.ο.κ., αλλά ένας και δύο! Όχι η πλειοψηφία του κορμού.
Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κατέβει σε ηλικίες. Να αγοράζει σωστά, στις κατάλληλες δεξαμενές, όχι στους ξοφλημένους των μεγάλων πρωταθλημάτων, να φτιάξει ομάδα με ποιότητα και ενέργεια, που θα μπορεί να του φέρνει λεφτά, έχοντας τη δυνατότητα να πουλά.
Είναι μονόδρομος. Αν ο ΠΑΟΚ δεν καταφέρει να πουλά, αργά ή γρήγορα θα πέσει στο δόκανο του FFP.
Και ο σωστός δρόμος για να φτάσει εκεί που πρέπει, είναι η επιλογή του κατάλληλου ανθρώπου, με τη γνώση της αγοράς, ο οποίος θα υλοποιήσει το σχέδιο, σε συνεργασία με την ιδιοκτησία και τον προπονητή, χωρίς άλλους στη μέση.
Ας περιμένουμε.
