Η σεζόν πρακτικά έχει ξεκινήσει και για πολλούς ίσως ήταν έκπληξη το ότι ο ΠΑΟΚ συνεχίζει με τον Αμπέλ Φερέιρα. Είναι γεγονός ότι τη χρονιά που τελείωσε, η ομάδα λίγο βελτιώθηκε(;) στα χέρια του, αν είχε φύγει με το τέλος της, δεν ξέρω τι θα θυμόμασταν απ΄ αυτόν, πλην του Μιχαηλίδη.
Την απόφαση του ΠΑΟΚ, μπορώ να την καταλάβω. Πολλές φορές, κάποιοι αποφασίζουν κόντρα σ΄ αυτό που εμείς θεωρούμε “λογική”, αλλά ποιος μας είπε ότι λογική είναι η δική μας;
Θυμίζω απλώς την επανάσταση, που πήγε να γίνει, όταν ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε τη συμφωνία του με τον Ράζβαν Λουτσέσκου. Ήταν κόντρα στην… λογική.
Δεν υπονοώ ότι η συνέχιση της συνεργασίας του Φερέιρα με τον ΠΑΟΚ, θα έχει την κατάληξη που είχε αυτή με τον Λουτσέσκου. Θέλω απλά να πω ότι αυτό που εμείς θεωρούμε “λογική”, καμιά φορά δεν ταυτίζεται μ΄ αυτό που οι άλλοι θεωρούν “λογική” και μπορεί να συμβεί να κάνουμε λάθος εμείς! Μπορεί και όχι.
Προσπάθησα να καταλάβω, τι ήταν αυτό που έκανε τον ΠΑΟΚ να επιμείνει στον Αμπέλ Φερέιρα. Πέραν του προφανούς, που έρχεται στο μυαλό του υποψιασμένου. Η αποζημίωση! Μα η αποζημίωση του ενός εκατομμυρίου ευρώ (τόση είναι) θα μπορούσε να είναι μικρή μπροστά στις συνέπειες ενός λάθους, όπως είναι μικρή μπροστά στη φετινή ζημιά. Δεν είναι, λοιπόν, απλά “η αποζημίωση”.
Καμιά φορά υπάρχουν και πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να δούμε, γιατί αυτοί που αποφασίζουν, κινούνται σε διαφορετικό μήκος από εμάς.
Δεν λέω ότι έχουν δίκιο κι εμείς άδικο. Αναφέρω τα ενδεχόμενα…
Ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον Φερέιρα, ενδεχομένως γιατί μπορεί να πιστεύει ότι έχει πράγματα να δώσει.
Κάποιες φορές, ο Φερέιρα μου έδινε την εντύπωση ενός νεοσύλλεκτου, που μπαίνει ξαφνικά σε έναν θάλαμο με… παλιούς, που περιμένουν να απολυθούν. Είναι δύσκολο να τους ξεβολέψεις, όπως είναι δύσκολο να μάθεις σε γέρικα σκυλιά καινούρια κόλπα.
Ο περσινός ΠΑΟΚ άρχισε να φαίνεται στα μάτια μου ως μια παρέα “παλιοσειρών”. Που κέρδισαν πολλές μάχες, με τον παλιό τους στρατηγό, που αποστρατεύτηκε, κάθισαν στις δάφνες, και ίσως θεωρούν και εαυτόν πιο σημαντικό από το ίδιο το διακύβευμα του πολέμου. Δεν είναι δική τους η ευθύνη.
Στο τέλος της σεζόν, ο ΠΑΟΚ έδινε την εντύπωση μιας ομάδας ξεζουμισμένης, με παίκτες που έχασαν τα κίνητρά τους, μιας παρέας “παλιοσειρών” που είδε τον νέο να μπαίνει στον θάλαμό τους και τον κοιτούσαν αφ’ υψηλού.
Στη ζωή όλα κάνουν κύκλους και ο κύκλος της ομάδας, που βάσει αριθμών είναι η πιο πετυχημένη στην ιστορία του ΠΑΟΚ, έχει αρχίσει να κλείνει.
Αργά ή γρήγορα, ο θίασος θα ανανεωθεί, λίγο ή πολύ. Ευχαριστούμε για τα συναισθήματα, αλλά όποιος κοιτάει πίσω, δεν θα πάει ποτέ μπροστά.
Η διοίκηση του ΠΑΟΚ, αντί άλλων κινήσεων, επέλεξε σ΄ αυτή τη φάση να ισχυροποιήσει τον προπονητή, φτιάχνοντας ένα πιο δυνατό τιμ για να τον υποστηρίξει. Κάποια στιγμή, θα του φέρει και καινούριους στρατιώτες, που θα διψούν για μάχες.
Κάπου εκεί, θα δούμε και τι ψάρια πιάνει ο Αμπέλ Φερέιρα και τίνος λογική, ήταν πιο κοντά στη λογική.
