Περιγράφοντας τον αγώνα του ΠΑΟΚ στη Νάπολι για το Ράδιο Θεσσαλονίκη, αρκετές φορές σκεφτόμουν, τι είναι πραγματικά αυτό που θέλετε να ακούτε ή να διαβάζετε, τουλάχιστο γι΄ αυτό, που εγώ εκείνη την ώρα έβλεπα…
Δηλαδή, μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι, τι θα σας άρεσε να ακούσετε ή να διαβάσετε; Ότι ο ΠΑΟΚ ήταν καλός απέναντι σε μια ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ κι ότι αν δεν ήταν άτυχος θα έπαιρνε και αποτέλεσμα; Είμαι σχεδόν σίγουρος πως όχι!
Στο πρώτο σοβαρό (αν υπάρχουν τέτοια…) φιλικό της σεζόν (αυτά της Ολλανδίας ήταν για τα πανηγύρια), αυτό που εγώ είδα, είναι ανησυχητικό…
Ανησυχητικό, βέβαια, τηρουμένων των αναλογιών. Μιλάμε για τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη. Για τον ΠΑΟΚ του “επενδυτή”, για τον ΠΑΟΚ του “μεγαλομετόχου”. Δεν μιλάμε ούτε για τον ΠΑΟΚ του Γούμενου, ούτε για τον ΠΑΟΚ της αυτοδιαχείρισης, της εποχής Ζαγοράκη.
Μιλάμε για έναν ΠΑΟΚ με χρήματα. Δεν μπορώ, λοιπόν, να πιστέψω ότι στις αρχές Αυγούστου, σχεδόν 17-18 μέρες πριν το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς, που είναι και το πιο σημαντικό, βλέπουμε έναν άδειο ΠΑΟΚ.
Δεν είναι δυνατόν ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη να έχει ακόμη αυτό το ρόστερ. Δεν είναι δυνατόν να έχουν φύγει 6-7 βασικοί παίκτες – προσωπικότητες (Νάτχο, Κατσουράνης, Στοχ, Λούκας, Ινσαουράλδε, Λίνο, Βούκιτς), συν κάποιοι άλλοι βοηθητικοί και να έχουν έρθει μόλις 4 παίκτες, οι οποίοι με εξαίρεση τον Μακ, δεν νομίζω να ήταν βασικοί στον περσινό ΠΑΟΚ.
Δεν είναι δυνατόν στον ΠΑΟΚ του Σαββίδη, 17-18 μέρες πριν το πρώτο παιχνίδι του Γιουρόπα Λιγκ, να λείπουν από το ρόστερ οι προσωπικότητες, να λείπει η ποιότητα τουλάχιστο στον περσινό βαθμό, δεν είναι δυνατόν έστω και για κάποιο διάστημα να παίζουν στόπερ ο Σκόνδρας με τον Ποζατζίδη ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟΠΕΡ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ.
Δεν ξέρω τι πρωτολείπει από τον ΠΑΟΚ, αν λείπουν δηλαδή 1-2 κεντρικοί αμυντικοί (που είμαι σίγουρος ότι λείπουν), αν λείπουν καλά χαφ (που και πάλι είμαι σίγουρος ότι λείπουν), αν λείπει τουλάχιστο ένας ακραίος (όλοι το βλέπουν ότι λείπει), αν λείπει ο ένας ή αν λείπει ο άλλος.
Είναι ξεκάθαρο ότι λείπουν παίκτες, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουν κοπάσει οι μεταγραφικές αναζητήσεις. Γιατί είναι προφανές ότι έχουν κοπάσει.
Δεν ξέρω ποιος το αποφάσισε, δεν ξέρω αν είναι θέμα μπάτζετ, αλλά αν είναι θέμα μπάτζετ, που όπως λένε όσοι τα ξέρουν όλα, έπεσε στα 6 εκατομμύρια, γιατί πήγαν οι 600 χιλιάδες το χρόνο, δηλαδή το 10% του μπάτζετ, στον Ρατς;
Κι αν θα έχει 6 εκατομμύρια ευρώ μπάτζετ, γιατί να έχει τόσο; Πέρσι μόνο από το Γιουρόπα Λιγκ ο ΠΑΟΚ πήρε περισσότερα.
Ποιος θα μιλήσει, ποιος θα εξηγήσει, ποιος θα πει στον κόσμο τι ΠΑΟΚ θα βλέπει φέτος, τι θα πρέπει να περιμένει;
Γιατί με τον ΠΑΟΚ που υπάρχει μέχρι τώρα, δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας αφελής να πιστεύει ότι ο ΠΑΟΚ θα μπορέσει φέτος να ανησυχήσει τον Ολυμπιακό και να ξεφύγει από δευτεροτρίτος, με απόσταση από τον πρώτο, και κυρίως, ότι θα είναι ανταγωνιστικός στο Γιουρόπα Λιγκ.
Από τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη (κι όχι του Γούμενου ή της εποχής Ζαγοράκη) θα είχε κανείς τη μίνιμουμ απαίτηση, να βλέπει μια σύγχρονη ομάδα, που θα προοδεύει, που θα αγοράζει και θα πουλάει, που θα διεκδικεί έστω και θεωρητικά κατ΄ αρχήν το πρωτάθλημα, που θα είναι ανταγωνιστική στο Γιουρόπα Λιγκ, να μπορεί να πάει στους 32, στους 16… Να πάει. Η Βασιλεία τι στο διάολο έχει και πάει;
Δεν ξέρω αν σε τελική ανάλυση, ο ΠΑΟΚ είναι γενικώς σε φάση αναμονής κι ότι μόλις έρθει στη Θεσσαλονίκη ο Αγγελίδης, ξαφνικά θα πάρει μπρος η μηχανή, και θα δούμε κάτι άλλο. Ακόμη κι αυτό να συμβεί, αυτή η χρονιά μπορεί να είναι άλλη μια χαμένη χρονιά, σε ότι αφορά τη γενικότερη πρόοδο αυτής της ομάδας.
Ξέχασα να πω, ότι στη Νάπολι, έστω κι αν οι Ιταλοί δεν έδειξαν ότι έχουν το πόδι στο γκάζι, ο ΠΑΟΚ ήταν μία ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ομάδα. Ήταν μια ομάδα του Αναστασιάδη, που κανείς δεν μπορεί να την διαλύσει και να την στριμώξει άσχημα, ακόμη κι αν υπάρχει μεγάλη διαφορά δυναμικότητας. Δεν υπάρχει περίπτωση, ακόμα και μ΄ αυτό το ρόστερ, να ξεφτιλιστεί ο ΠΑΟΚ, όπως ξεφτιλίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου.
Σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, ο Αναστασιάδης είναι 100% στο σωστό δρόμο. Κάνει και τώρα, αυτό που πάντα κάνει. Με ένα μέτριο ρόστερ, με βασικές ελλείψεις, παρουσιάζει μια συμπαγή ομάδα, που έχει προσανατολισμό στο γήπεδο, ξέρει τι θέλει να παίξει, ή μάλλον τι πρέπει να παίξει, κι αυτό το κάτι, το παίζει πολύ καλά.
Και πολλές φάσεις δεν έφαγε στη Νάπολι, και δύο τρεις πολύ καλές φάσεις έκανε, που δεν ήταν αποτέλεσμα σύμπτωσης, αλλά σωστής επιθετικής οργάνωσης.
Αυτός ο ΠΑΟΚ, όμως, στον οποίο ο Αναστασιάδης αξιοποιεί έξοχα το υλικό, που έχει, δεν είναι για μεγάλα πράγματα. Ποιος μπορεί σήμερα, να ισχυριστεί το αντίθετο.
Ο Αναστασιάδης βρήκε στο ράφι πέντε αυγά και φτιάχνει μια θαυμάσια ομελέτα, γιατί με τα αυγά, δεν μπορείς να κάνεις μπριζόλες με πατάτες.
Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη, μετά από δύο πεταμένα χρόνια λόγω των μαθητευόμενων μάγων, είναι για ομελέτες ή για κάτι πιο… γκουρμέ;
Ας βγει κάποιος να μας απαντήσει.
