Κι ενώ η σεζόν είναι σε εξέλιξη, αφού έκλεισε πλέον το ρόστερ, με όλες τις προσθαφαιρέσεις, είναι πια σαφές, ότι στον ΠΑΟΚ τελείωσε μία εποχή και ξεκίνησε μια καινούρια.
Η αλήθεια είναι πως πολλοί αιφνιδιάστηκαν από τις εξελίξεις, ωστόσο για τους πιο παρατηρητικούς, ήταν μια διαδικασία εντελώς ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε άλλη επιλογή, απ΄ αυτή, που έκανε. Αυτό, το έχουν καταλάβει όσοι θέλουν να καταλάβουν.
Διάβαζα την ανάρτηση του Μάτος για την επιστροφή του και συνειδητοποίησα πως μας βοήθησε να εστιάσουμε στο… πρόβλημα.
“Ήμουν ο πρώτος που ήρθε από τη γεννιά των νικητών του 2016 και ελπίζω να είμαι ο τελευταίος, που θα φύγει”. Ήταν όντως η γεννιά των νικητών, που οδήγησε τον ΠΑΟΚ στους τίτλους και στις μεγαλύτερες επιτυχίες της σύγχρονης ιστορίας του.
Υπήρχε, όμως, ένα πρόβλημα. Αυτή η γεννιά ήταν ήδη μεγάλη σε ηλικία. Ήταν μια γεννιά, που είχε ημερομηνία λήξης. Που έφερε τεράστιες επιτυχίες, αλλά πληρώθηκε παραπάνω από τη χρηματιστηριακή της αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο και δεν μπορούσε να φέρει τα χρήματά της πίσω. Γέννησε επιτυχίες, αλλά δεν μπόρεσε να γεννήσει χρήμα. Κι όταν σήμερα στο ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να γεννήσεις χρήμα, γίνεσαι μια τελειωμένη ιστορία.
Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ενδεχομένως άξιζε τον κόπο, να φτάσει ο ΠΑΟΚ σ΄ αυτή την περιπέτεια, προκειμένου να κερδίσει επιτέλους ένα πρωτάθλημα. Σύμφωνοι!
Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ εγκλωβίστηκε από την γεννιά των νικητών (χωρίς φυσικά να φταίει αυτή) και εγκλωβίστηκε περισσότερο, από την ώρα που αυτή η γεννιά, δεν μπόρεσε να φέρει χρήμα όχι μόνο μέσα από την ποδοσφαιρική αγορά, όπως είναι το ορθολογικό, αλλά ακόμη και μέσα από τις ευρωπαϊκές επιτυχίες, που εμπεριέχουν συνήθως και το στοιχείο της συγκυρίας. Μια κλήρωση, μια κακή ή καλή βραδιά, μπορούν να αλλάξουν την ιστορία. Αυτή η γεννιά, άρχισε να του κοστίζει υπερβολικά, να μην γυρίζει χρήματα και να χάνει λάδια και αγωνιστικά. Εκεί εμφανίστηκε το πρόβλημα.
Για τον ίδιο λόγο, φούνταρε η προσπάθεια του Ζαγοράκη το 2010. Πλήρωσε την ποιότητα ακριβά και σε μεγάλες ηλικίες και το 2011, όταν δεν ήρθε ούτε η αγωνιστική επιτυχία, ούτε μπορούσε αυτό το υπερβολικά πληρωμένο και ηλικιακά μεγάλο γκρουπ να φέρει χρήματα, ο ΠΑΟΚ πήγε να διαλυθεί.
Τότε δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για τον “εξορθολογισμό” του μπάτζετ, που υπάρχει σήμερα. Αν τότε δεν εμφανίζονταν ο Σαββίδης, το καράβι θα είχε γκρεμοτσακιστεί στα βράχια.
Σήμερα, η οικονομική δύναμη της ιδιοκτησίας, έδωσε τη δυνατότητα να γίνει ο “εξορθολογισμός” και να ξαναξεκινήσει το καράβι.
Από το ρόστερ έφυγαν οι μεγάλοι σε ηλικία και ακριβοί παίκτες, στις θέσεις τους ήρθαν νεότεροι, με ποιότητα και κάτω από το μισό κόστος. Είναι πολύ υγιές, αυτό που έγινε κι αυτό θα αποδειχτεί μεσοπρόθεσμα. Έχει κανείς την υπομονή να περιμένει να το δει;
Η ομάδα έχει ποιότητα, της λείπει η ποδοσφαιρική συνοχή και ενδεχομένως λίγα ψήγματα παραπάνω εμπειρίας.
Αυτά, θα μπορούσε να τα βρει σχετικά γρήγορα, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις να δουλέψει απερίσπαστη.
Ο (συγκυριακός) αποκλεισμός από την Κράσνονταρ ουσιαστικά έβαλε σε… θέση μάχης πολύ κόσμο και η Βιεϊρινολογία, εντείνει την εσωστρέφεια και την ανακατωσούρα πέριξ της ομάδας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ δύσκολο, να λειτουργήσει ένας οργανισμός, που είναι ούτως ή άλλως σε δυσχερή θέση, από την ώρα, που προσπαθεί με έναν άλλο τρόπο, να ξανακερδίσει τη θέση του, σ΄ ένα περιβάλλον, που υπάρχει κόσμος που βγαίνει από τα χαρακώματα, ακόμη κι επειδή η 4η φανέλα είναι γαλάζια, ασημί ή… φούξια, όπως παλιότερα.
Ο Θεός βοηθός!
