Η μεγάλη εικόνα δεν λέει ψέματα. Με 4 ήττες σε 5 παιχνίδια και μόνο μία ισχνή νίκη επί του Σαν Μαρίνο μετά την επανέναρξη της προκριματικής φάσης από το καλοκαίρι και μετά η Εθνική Ελπίδων δεν δικαιούνταν τίποτα.
Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι για να αποχαιρετίσει οριστικά τις ελπίδες πρόκρισης χρειάστηκε μία ανεκδιήγητη διαιτησία από τον Ελβετό ρέφερι Γιάκοτετ, ο οποίος πήρε από το χέρι την Τσεχία και την οδήγησε σε νίκη – πρόκριση με 0-2.
Η Εθνική Ελπίδων για μία ακόμα φορά υστέρησε απελπιστικά σε δημιουργικό επίπεδο, στην πραγματικότητα είχε μόνο προϋποθέσεις επικίνδυνων καταστάσεων, όχι κάποια καθαρή ευκαιρία.
Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί ότι ο Ελβετός διαιτητής καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα με την πολύ αυστηρή -έως ανύπαρκτη- αποβολή του Λυμπεράκη στο 41ο λεπτό και στο κατά φαντασία πέναλτι που σφυρίχθηκε σε μαρκάρισμα του Αποστολάκη από το οποίο προήλθε το πρώτο γκολ των Τσέχων στο 68ο λεπτό με τον Μπούχα. Πέναλτι που εκτελέστηκε δύο φορές, αφού διατάχθηκε επανάληψη μετά την απόκρουση του Σιαμπάνη!
Η αποβολή του Λυμπεράκη (σε φάση που οριακά υπάρχει φάουλ), ο οποίος μετά από ένα τάκλιν πέρασε πάνω από έναν πεσμένο Τσέχο και είδε την κόκκινη κάρτα για αυτή του την ενέργεια, ουσιαστικά άλλαξε όλες τις ισορροπίες.
Στην επανάληψη ο Μάριος Σιαμπάνης νικήθηκε από την λευκή βούλα (68’, 0-1) παρότι στην πρώτη εκτέλεση απέκρουσε το πέναλτι του Μπούχα (δόθηκε επανάληψη επειδή δεν είχε τουλάχιστον ένα από τα δύο του πόδια πάνω στην γραμμή της εστίας).
Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων και ενώ οι παίκτες του Γιάννη Γκούμα είχαν βγει μπροστά σε στατική φάση, ψάχνοντας το γκολ της ισοφάρισης, ήρθε το 0-2 από τον Ντρχαλ, ο οποίος με πλασέ κάτω από τα πόδια του Σιαμπάνη έδωσε το τελειωτικό χτύπημα.
Η Εθνική Ελπίδων αγωνίστηκε με τους: Σιαμπάνη, Αποστολάκη, Διαμαντή, Ευαγγέλου, Κατράνη, Α. Τσιγγάρα (72’ Μπότο), Μπαλογιάννη (46’ Παπανικολάου), Μπουζούκη (46’ Θ. Τσιγγάρα), Λυμπεράκη, Βρουσάι (80’ Μαχαίρα), Κούτσια (58’ Καμπετσή)
