Ο Χοσέ Κάνιας άνοιξε την καρδιά του σε μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στην FORZA, μιλώντας για την θητεία του στον ΠΑΟΚ, αναπολώντας τα τρία χρόνια που πέρασε στην Θεσσαλονίκη.
Ένας τραυματισμός του στέρησε την επιστροφή στην Τούμπα με την φανέλα του Ιωνικού, όμως ο Χοσέ Κάνιας δηλώνει αθεράπευτος με τον Δικέφαλο και αναπολεί τα τρία μαγικά χρόνια που έζησε.
Ένα σημαντικό του κομμάτι είναι ελληνικό. Κλείνει τέσσερα χρόνια εδώ «στην χώρα όπου πέρασα ίσως τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου», όπως λέει. Δεν μιλάει την γλώσσα μας, αλλά καταλαβαίνει τα πάντα. Υποστηρίζει ότι του αρκούν μόλις τρεις ελληνικές λέξεις για να συνεννοηθεί και να περάσει καλά με όλους, οι εξής: μπιπ… μπιπ και… μπιπ!
Είναι πάντα χαμογελαστός και καλόκεφος. Είναι αδύνατον να μην περάσεις καλά δίπλα του. Ο Χοσέ Κάνιας είναι ένα πειραχτήρι που όμως όταν θέλει να μιλήσει σοβαρά, παίρνει φόρα και είναι σαν να ακούς τον… Ράζβαν Λουτσέσκου!
Είναι τέτοια η επιρροή του Ρουμάνου «στρατηγού» που όσοι θήτευσαν μαζί του, μεταφέρουν το ποδοσφαιρικό του κήρυγμα, όπου κι αν βρεθούν: «Τι το ιδιαίτερο έχει ο Λουτσέσκου; Είναι πάντα κοντά στους παίκτες. Νοιάζεται για τα προβλήματα σου. Η ζωή δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Είναι πάντα πρόθυμος να σε ακούσει, να σε βοηθήσει. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό σε έναν προπονητή. Κάποιες στιγμές δεν είσαι σε φόρμα, δεν παίζεις καλά. Η προσωπική επαφή, όμως, είναι το παν. Αν είσαι καλός άνθρωπος, οι παίκτες δίνουν παραπάνω από το 100% και παίζουν για σένα.».
«Έτσι χτίστηκαν οι invincibles»
Μπορεί να έχει κοντά τρία χρόνια που έφυγε από τον ΠΑΟΚ, όμως στην πραγματικότητα νιώθει ακόμα μέλος του. Είναι και θα είναι για πάντα μέλος των invincibles. Μιλάει για αυτούς σαν να ήταν τα αδέρφια του: «Οι… ανίκητοι ήταν μία φοβερή ομάδα. Το μυστικό μας ήταν… τα πάντα! Παίζαμε τρία χρόνια μαζί, φτιάξαμε ένα συμπαγές γκρουπ. Κρατήσαμε την βάση, τον κορμό μας και συνεχώς προσθέταμε πράγματα. Ο κόουτς μας έβαλε στο μυαλό την νοοτροπία του νικητή. Από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας είχαμε στο μυαλό μας ότι φέτος πρέπει να πάρουμε το πρωτάθλημα. Και στο τέλος το πήραμε.
Ξέραμε την ποιότητα που είχαμε. Ξέραμε τις προσωπικότητες που είχαμε. Ξέραμε ότι έχουμε ένα γκρουπ από παίκτες που αναλαμβάνουν ευθύνες. Αλλά, ξέρεις, δεν ήταν μόνο οι παίκτες. Ήταν όλο το σταφ. Οι γιατροί. Οι φυσιοθεραπευτές. Οι φροντιστές. Μόνο έτσι γίνεται, όταν είσαι όλοι μαζί. Πρέπει όλοι να βρίσκονται πάνω στην ίδια βάρκα, κανείς έξω από αυτή. Αυτό ήταν το μυστικό μας. Είχαμε την σωστή νοοτροπία και τους κατάλληλους χαρακτήρες. Είχαμε παίκτες που όσο σημαντικοί ήταν μέσα στο γήπεδο, άλλο τόσο σημαντικοί ήταν και στα αποδυτήρια. Εγώ στην θέση μου είχα παιχταράδες. Τον Μάουρι. Τον Ολιβέιρα. Τον Σάκχοφ. Ακόμα κι όταν δεν έπαιζα και έβαζε γκολ κάποιος από αυτούς, εγώ ήμουν χαρούμενος. Γι’ αυτό πήραμε τα πάντα. Σε κάθε ματς είχαμε θετική ενέργεια, θετική σκέψη. Ο ένας για τον άλλον».
Ο ΠΑΟΚ δεν έχει φύγει ποτέ από μέσα του, διότι βρίσκεται κάθε μέρα δίπλα του: «Στον ΠΑΟΚ απέκτησα φίλους. Πολλούς φίλους. Μιλάω σχεδόν κάθε μέρα με τον Κρέσπο. Με τον Βαρέλα. Με τον Μαουρίσιο. Με τον Σαχοφ και τον Πέλκα μιλάμε επίσης πολύ. Δεν είναι απλά παλιοί συμπαίκτες μου, αλλά μέρος της ζωής μου. Μιλάμε με τον Τσούμπα, τον Λημνιό, με τον Πρίγιο. Με τον Τζάλμα. Τι να λέμε; Είναι κομμάτι της ζωής μου, όλοι τους».
«Συγγνώμη που σκόραρα απέναντι στον ΠΑΟΚ»
Ήθελε σαν τρελός να έρθει στην Τούμπα. Ήθελε να θυμηθεί τα παλιά, μα ένας τραυματισμός δεν τον αφήνει. Την πρώτη φορά που έπαιξε αντίπαλος με τον Δικέφαλο σκόραρε, το συναίσθημα ήταν δύσκολο να περιγραφεί: «Μετά το ματς με τον ΟΦΗ, ένιωσα ένα τράβηγμα στους προσαγωγούς. Όταν ο γιατρός μου είπε ότι θα μείνω 7-10 μέρες εκτός και δεν θα μπορέσω να έρθω στην Τούμπα στεναχωρήθηκα πολύ. Ήθελα να χαιρετίσω τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, να δω ανθρώπους της ομάδας με τους οποίους έχω δεθεί. Δέχομαι συνεχώς μηνύματα από οπαδούς, το δέσιμο είναι μεγάλο. Μία φορά ΠΑΟΚ, πάντα ΠΑΟΚ. Τους αγαπώ, εκεί πέρασα ίσως τα τρία καλύτερα χρόνια της καριέρας μου. Είναι δύσκολο να πω πως ένιωσα όταν έπαιξα για πρώτη φορά αντίπαλος. Η ομάδα μου τώρα είναι ο Ιωνικός, δίνω το 100% κάθε μέρα για αυτόν. Σκόραρα και μετά ζήτησα συγγνώμη, που με το γκολ μου πόνεσα ανθρώπους που αγαπώ. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο. Από την μία ήμουν χαρούμενος που έβαλα ένα γκολ που βοήθησε την ομάδα μου κι από την άλλη λυπημένος, που ο ΠΑΟΚ είχε μία τόσο δύσκολη περίοδο, που εγώ έκανα δυσκολότερη.».
Το ρολόι γυρνάει πίσω, δεν γίνεται να μην γυρίσει πίσω. Αναμνήσεις. Μεγάλα παιχνίδια, μεγάλες στιγμές: «Ξέρεις, νιώθω ότι είμαι κομμάτι της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Της πιο επιτυχημένης περιόδου στην ιστορία του κι αυτό είναι μεγάλη τιμή. Η τελευταία χρονιά μου ήταν αξέχαστη. Απερίγραπτη. Μαγική. Εμένα όμως με σημάδεψε ο πρώτος τελικός κυπέλλου. Ήταν το πρώτο τρόπαιο που πήρα στην καριέρα μου. Θυμάμαι στην επιστροφή στον Λευκό Πύργο, πόσες χιλιάδες κόσμου είχαν έρθει να μας υποδεχθούν. Ήταν κάτι μαγικό. Ανατριχιάζω. Τι να πρωτοθυμηθώ. Για μένα ήταν φοβερό και το 0-1 στο Καραϊσκάκης την χρονιά του νταμπλ. Μπορεί να σταθήκαμε λίγο τυχεροί, αλλά αυτό που έγινε στα αποδυτήρια μεταξύ μας ήταν απερίγραπτο. Το 3-1 στην Τούμπα που μας έδωσε το πρωτάθλημα. Φοβερές, ανεπανάληπτες στιγμές».
«Το ακυρωθέν γκολ του Βαρέλα ίσως μας έκανε καλό»!
Άραγε, αν γυρνούσε το ρολόι πίσω ποιο ματς θα ήθελε να ξαναπαίξει; Οι περισσότεροι θα έλεγαν το ιστορικό ματς με την ΑΕΚ με το ακυρωθέν γκολ του Βαρέλα, όμως ο Ισπανός μέσος έχει άλλη άποψη: «Αυτό το ματς με πονάει. Δεν θα ήθελα να ξαναπαίξω κάποιο ματς που μου προκαλεί δυσάρεστες αναμνήσεις, θα ήθελα να ζήσω ξανά μόνο τις ευχάριστες στιγμές. Ξέρεις κάτι; Εκείνο το γκολ του Βαρέλα που δεν μέτρησε, ίσως μας έκανε καλό. Έθιξε τον εγωισμό μας. Μας έφτιαξε. Μας προκάλεσε. Όλοι οι παίκτες ήμασταν τρελαμένοι. Έβλεπες τα πρόσωπα μας και ήξερες ότι δεν χάναμε με τίποτα τον τελικό κυπέλλου που ακολουθούσε. Δεν είχαμε οργή ή επιθετικότητα, αλλά μία σιγουριά ότι θα το πάρουμε. Όλοι μας κάναμε υπέρβαση, ένα τρομερό ματς. Σε όλους τους τελικούς ο ΠΑΟΚ είχε φοβερή απόδοση, διότι έχει παίκτες με προσωπικότητα, με… κοχόνες. Παίζαμε με νοοτροπία νικητή, γι’ αυτό πήραμε τρία σερί κύπελλα. Τους τελικούς δεν τους παίζεις, τους κερδίζεις. Γιατί δεν ξέρεις αν θα σου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να παίξεις σε κάποιον ακόμα στην καριέρα σου.».
«Σε ένα μήνα, καταστράφηκαν τρία χρόνια»!
Και κάπου εδώ φτάνουμε στο καλοκαίρι του 2019, το καλοκαίρι του «αντίο». Το πρόσωπο του αλλάζει. Συσπάται. Σφίγγεται: «Μερικές φορές πρέπει να διαπραγματευτείς για να πάρεις αυτό που πιστεύεις ότι αξίζεις. Το κλαμπ ήξερε ότι ήθελα να συνεχίσω, αλλά μου πρότειναν κάτι που δεν μπορούσα να αποδεχθώ. Περίμενα, έδινα το 100% κάθε μέρα, ήθελα να μιλήσω μέχρι τέλους μαζί τους, ελπίζοντας ότι θα τα βρούμε, αλλά δεν συμφωνήσαμε. Μερικές φορές είναι… μπίζνες. Πιστεύω όμως ότι σε παίκτες που έδωσαν τα πάντα για σένα, πρέπει να δίνεις κι εσύ τα πάντα. Και δεν εννοώ χρήματα. Πρέπει να τους δίνεις αυτό που αξίζουν, να τους ανταμείβεις. Είπα στον Λουτσέσκου ότι ήθελα να συνεχίσω, αλλά με τους δικούς μου όρους. Έκανε κι αυτός ό,τι μπορούσε -και τον ευχαριστώ για αυτό- αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, έτσι είναι το ποδόσφαιρο».
Ακόμα και σήμερα, πιστεύει μέσα του ότι οι invincibles διαλύθηκαν λίγο βίαια. Λίγο απότομα: «Το σημαντικό σε κάθε ομάδα είναι ο κορμός. Είχαμε χτίσει μία φοβερή βάση, με εξαιρετική ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια, έναν φοβερό κόουτς και μεγάλες προσωπικότητες. Νομίζω ότι σε ένα μήνα καταστράφηκαν όσα χτίζαμε με τρία χρόνια δουλειάς. Ήταν απίστευτο, γιατί αν θέλεις να συνεχίζεις να βρίσκεσαι στην κορυφή πρέπει να κρατάς την βάση σου, γιατί είναι παίκτες που έδωσαν τα πάντα. Αν συνέχιζε με τον ίδιο κορμό, ίσως ο ΠΑΟΚ να έπαιρνε κι άλλο πρωτάθλημα. Με τον Λουτσέσκου πίσω, δείχνει να χτίζεται και πάλι μία καλή ομάδα. Δεν είναι μόνο θέμα ατομικής ποιότητας, αλλά χαρακτήρων και ενότητας. Ο κόουτς ξέρει καλά τον τρόπο να βρίσκει λύσεις και να χτίζει καλό κλίμα και καλές ομάδες. Πολλά από τα παιδιά τα ξέρω. Βλέπω ότι ο Κούρτιτς είναι σε φοβερή κατάσταση, σκοράρει συνεχώς. Ο Ίνγκι είναι φανταστικός. Ο Ζίβκοβιτς ξεκίνησε απίστευτα την σεζόν. Ο Λέο Ζαμπά αν συνεχίσει, μπορεί να δώσει πολλά πράγματα στην ομάδα. Ο ΠΑΟΚ όμως δεν είναι θέμα μονάδων, υπάρχει καλή ομάδα».
«Κάθε παίκτης ζει για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια»!
Ο Χοσέ Κάνιας αναφέρθηκε και στην μεγάλη πρόκριση του ΠΑΟΚ στους 16 μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης: «Μακάρι να προχωρήσει κι άλλο φέτος. Μπορεί. Αρκεί να παίξει στο 100% και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες. Μακάρι να πάει μακριά και να γράψει ιστορία. Ήταν κρίμα που δεν παίξαμε ομίλους Champions League. Δεν είναι αλήθεια ότι υποτιμήσαμε την Ευρώπη και δεν της δώσαμε σημασία. Απλώς για να είσαι μέσα σε τρεις στόχους, πρέπει να έχεις δύο ισάξιες ενδεκάδες. Δεν είναι εύκολο, να έχεις τόση ποιότητα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι παίκτες απολαμβάνουμε περισσότερο τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Το να παίζεις απέναντι σε ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Μπενφίκα είναι κάτι μοναδικό αξέχαστα. Για κάτι τέτοια ματς ζει ένας παίκτης».
Πιστεύει ότι στο ποδόσφαιρο κανείς δεν σου χαρίζει το παραμικρό: «δεν είναι τυχαίο που ο Ολυμπιακός βρίσκεται με 11 βαθμούς μπροστά στο πρωτάθλημα. Έχει ποιότητα, παίκτες που ξέρουν να κοντρολάρουν ένα παιχνίδι σε όλες τις συνθήκες. Έχει επιθετικούς που κάνουν την μισή ευκαιρία, γκολ. Στο Κύπελλο όμως θα είναι αλλιώς. Εκεί θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Θα είναι 50-50, εύχομαι ο ΠΑΟΚ να περάσει σε έναν ακόμα τελικό και να πάρει ακόμα ένα κύπελλο.».
Πάτησε τα 34, μα νιώθει ότι έχει κι άλλη βενζίνη στο ρεζερβουάρ: «Στον Ιωνικό έχω δει και την άλλη πλευρά. Η διαφορά είναι στην νοοτροπία, στον ΠΑΟΚ υπήρχε πίεση για να κερδίσει κάθε ματς, που για μένα χρειάζεται κάθε παίκτης. Η διαιτησία είναι διαφορετική επίσης, κυρίως στα μικρά σφυρίγματα. Εμένα πάντως με σέβονται οι διαιτητές, ίσως λόγω της πορείας μου, αλλά επειδή τους σέβομαι κι εγώ. Το καλοκαίρι το συμβόλαιο μου με τον Ιωνικό λήγει και θα δούμε τι θα γίνει. Ας μείνουμε πρώτα στην κατηγορία. Εγώ νιώθω όμως ότι μπορώ να παίξω για αρκετά χρόνια ακόμα, μακάρι αυτό να γίνει στην Ελλάδα».
πηγή: FORZA
