Έγιναν πολλά το τελευταίο δεκαήμερο, αλλά αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν ήταν κάτι αγωνιστικό. Ήταν το γεγονός ότι στο παιχνίδι με τον Ιωνικό στην Τούμπα, πήγε τόσος κόσμος, όσος πήγαινε και στα πέτρινα χρόνια πριν από 25-30 χρόνια…
Και μάλιστα μετά από μια σπουδαία ευρωπαϊκή πρόκριση, σε παιχνίδι, πάντως, που πάλι δεν εξαντλήθηκε η διαθέσιμη χωρητικότητα της Τούμπας.
Μου έκανε εντύπωση που σε μια περίοδο που ο ΠΑΟΚ αρχίζει να βγάζει και πάλι το μέταλλο του νικητή, ο κόσμος δεν νιώθει την ανάγκη να πάει στο γήπεδο.
Και μάλιστα, σε μια περίοδο, που ο ΠΑΟΚ δέχεται πολύ μεγάλη πίεση για τους γνωστούς λόγους, να μην τα ξαναλέμε, και σε τέτοιες περιπτώσεις ένας οργανισμός απαντά με συσπείρωση.
Μπορούμε να κοροϊδευόμαστε όσο θέλετε, ξέρω κόσμο που δεν του αρέσει η κατάσταση στο γήπεδο. Πολλούς τους χάλασε το πανό. Κάποιους δεν τους αρέσει να πηγαίνουν στο γήπεδα γενικώς και να ακούν για βίες, μπινελίκια, επεισόδια και ναρκωτικά. Δεν είναι ίδιον της Τούμπας αυτό, στα περισσότερα γήπεδα αυτό συμβαίνει. Τα περισσότερα συνθήματα δεν αφορούν το ποδόσφαιρο, ούτε καν την αγάπη για μια ομάδα.
Δεν είναι κάτι ωραίο, αλλά δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος, που η Τούμπα δεν είναι πια το καζάνι που βράζει.
Το πρόβλημα είναι γενικότερο. Και το Καραϊσκάκη δε μαζεύει πολύ κόσμο και στο ΟΑΚΑ την Τετάρτη, με εξαίρεση τους οργανωμένους στο πέταλο, στο υπόλοιπο στάδιο υπήρχε πολύ λίγος κόσμος.
Θα έλεγα ότι δεν είναι καν ελληνικό φαινόμενο. Θυμάμαι στις αρχές της σεζόν, με τη χωρητικότητα στη Μπουντεσλίγκα στο 50%, σε εντός έδρας παιχνίδι της Ντόρτμουντ υπήρχαν άφθονα εισιτήρια τη μέρα του αγώνα. Αδιανόητο πριν δυο χρόνια, όλα τα παιχνίδια της ήταν sold out με 81.000 κόσμο χωρίς να βγαίνουν εισιτήρια σε ελεύθερη διάθεση.
Το προηγούμενο Σάββατο, στο Γκλάντμπαχ – Βόλφσμπουργκ με όριο τις 10.000 κόσμο, υπήρχαν εισιτήρια και τη μέρα του αγώνα. Προ κορονοϊού σπάνια είχε κάτω από 50.000 εισιτήρια σε κάθε ματς.
Γεγονός είναι πως ο κορονοϊός άλλαξε τις συνήθειές μας. Ο κόσμος δεν σηκώνεται εύκολα να πάει πια στο γήπεδο. Συμβαίνει παντού στην Ευρώπη.
Στην Ελλάδα ένα παραπάνω, που το επίπεδο είναι χαμηλό, τόσο σε ότι αγορά την ποιότητα και τον ανταγωνισμό, όσο και σε ότι αφορά τις παρεχόμενες υπηρεσίες στα γήπεδα.
Το προϊόν -κατά το κοινώς λεγόμενο- είναι “σκάρτο” και το δυστύχημα είναι πως κανείς δεν ενδιαφέρεται σε κεντρικό επίπεδο να το βελτιώσει.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη σύντομα θα το ξαναβρούν και θα ξαναγεμίσουν τα γήπεδά τους, εδώ δυστυχώς δεν πρόκειται. Άλλωστε βλέπει κανείς ότι οι περισσότεροι δε νοιάζονται. Άλλα τους ενδιαφέρουν.
Για τον ΠΑΟΚ δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κάποτε υπήρχε ένα πανό στα χαμηλά της Θύρας 4, του ΣΦ Συκεών, που έγραφε “ΠΑΟΚ η ισχύς σου, είναι οι οπαδοί σου”.
Δεν είναι λαϊκισμός, ήταν γεγονός. Ο ΠΑΟΚ ήταν πάντα μια λαϊκή ομάδα, που μεγάλωνε από το μέγεθος του κοινού της.
Δε νοείται ΠΑΟΚ χωρίς το κοινό του. Δε νοείται ΠΑΟΚ χωρίς τη γεμάτη, καυτή Τούμπα.
Δεν είναι εύκολος γρίφος, αλλά θα πρέπει γρήγορα να λυθεί. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να προχωρήσει, δεν μπορεί να πάει πουθενά, αν δεν ξαναπάρει δύναμη, από τη δύναμη των πιστών του.
